Για μια ακόμη φορά στο μπλογκ σου μπατζανάκη και έπεσα επάνω σε κάτι που μου είχε διαφύγει. Την εκπομπή του Τζίμη Πανούση. Άκου να δεις. Φαινόμενο ο Πανούσης. Τον θυμάμαι από την εποχή των Μουσικών Ταξιαρχιών, όταν βέβαια όλοι αυτοί που τον ανακάλυψαν πρόσφατα είτε αγνοούσαν την ύπαρξη του, είτε φτύναν στον κόρφο τους στο άκουσμα του ονόματός του. Τι με ώθησε στην αποστολή του συγκεκριμένου σχολίου? Η επιβεβαίωση αυτού που χρόνια λέω. Το ότι το σύστημα έχει πάψει να σε χτυπά κατάμουτρα. Σου στάζει λίγα λεφτουδάκια, σε καλεί στο σαλόνι του και σε παρουσιάζει ως γραφικό ούτως ώστε να αυτοακυρωθείς. Τι εννοώ? Που θα όφειλε να βρίσκεται ο Πανούσης? Σαφώς σε ένα αυτόνομο ανεξάρητο ραδιόφωνο φτιαγμένο από τις οικονομίες και τον ιδρώτα μελών μιας μικρής κοινωνίας σαν και αυτές που ύμνησε μέσα από τα τραγούδια του. Που βρίσκεται αντ'αυτού? Στο ραδιόφωνο της Γιάννας Αγγελοπούλου. Δηλαδή, στο στόμα του λύκου. Μου κότσαρε το "Avanti Popolo" για σήμα, υποτίθεται ότι ακούμε αντιδραστικό λόγο αλλά, για παράδειγμα, για τους παχυλούς μισθούς των διεθυντών γραφείων του 2004 ούτε κουβέντα. Κατά τα άλλα να είναι καλά οι εθελοντές. Ελέυθερη γυναίκα η Γιάννα, θα σκεφτεί κάποιος. Μέχρι και τον Πανούση έχει στο ραδιόφωνό της. Χα χα, θα έλεγα εγώ. Βολεύει στη Γιάννα και στην κάθε Γιάννα να εκτίθεται και να παρουσιάζεται ως γραφικός πλέον ο πρώην εχθρός του συστήματος. Μην πας μακριά. Είναι κάτι σαν το ρεμπέτικο που το βάλαμε πλέον στο Μέγαρο Μουσικής, ακυρώνοντάς το ως μουσική του λαικού περιθωρίου, σαν τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης. Κάποτε γεμάτα μάγκες, εργάτες και "κορίτσια" που έτρωγαν όλοι μαζί σε λαδόκολα "γιατρό της πείνας" ή τον "Μυτάλα". Τώρα πια, "ντεμέκ" μαγαζιά με τη νυν και πρώην Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, να παρελαύνει κάθε μεσημέρι για φαγητό. Τους ξέρουμε όταν έβαλαν πορτιέρηδες στους δικούς τους χώρους. Τώρα τους αφήνουμε να μακελεύουν και τους δικούς μας, και το χειρότερο, εκπέμπουμε από τα ερτζιανά τους.
Ύστερα φταίω εγώ που αναπολώ τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς?
1 σχόλιο:
Για μια ακόμη φορά στο μπλογκ σου μπατζανάκη και έπεσα επάνω σε κάτι που μου είχε διαφύγει. Την εκπομπή του Τζίμη Πανούση. Άκου να δεις. Φαινόμενο ο Πανούσης. Τον θυμάμαι από την εποχή των Μουσικών Ταξιαρχιών, όταν βέβαια όλοι αυτοί που τον ανακάλυψαν πρόσφατα είτε αγνοούσαν την ύπαρξη του, είτε φτύναν στον κόρφο τους στο άκουσμα του ονόματός του. Τι με ώθησε στην αποστολή του συγκεκριμένου σχολίου? Η επιβεβαίωση αυτού που χρόνια λέω. Το ότι το σύστημα έχει πάψει να σε χτυπά κατάμουτρα. Σου στάζει λίγα λεφτουδάκια, σε καλεί στο σαλόνι του και σε παρουσιάζει ως γραφικό ούτως ώστε να αυτοακυρωθείς. Τι εννοώ?
Που θα όφειλε να βρίσκεται ο Πανούσης? Σαφώς σε ένα αυτόνομο ανεξάρητο ραδιόφωνο φτιαγμένο από τις οικονομίες και τον ιδρώτα μελών μιας μικρής κοινωνίας σαν και αυτές που ύμνησε μέσα από τα τραγούδια του.
Που βρίσκεται αντ'αυτού? Στο ραδιόφωνο της Γιάννας Αγγελοπούλου. Δηλαδή, στο στόμα του λύκου. Μου κότσαρε το "Avanti Popolo" για σήμα, υποτίθεται ότι ακούμε αντιδραστικό λόγο αλλά, για παράδειγμα, για τους παχυλούς μισθούς των διεθυντών γραφείων του 2004 ούτε κουβέντα. Κατά τα άλλα να είναι καλά οι εθελοντές. Ελέυθερη γυναίκα η Γιάννα, θα σκεφτεί κάποιος. Μέχρι και τον Πανούση έχει στο ραδιόφωνό της.
Χα χα, θα έλεγα εγώ. Βολεύει στη Γιάννα και στην κάθε Γιάννα να εκτίθεται και να παρουσιάζεται ως γραφικός πλέον ο πρώην εχθρός του συστήματος. Μην πας μακριά. Είναι κάτι σαν το ρεμπέτικο που το βάλαμε πλέον στο Μέγαρο Μουσικής, ακυρώνοντάς το ως μουσική του λαικού περιθωρίου, σαν τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης. Κάποτε γεμάτα μάγκες, εργάτες και "κορίτσια" που έτρωγαν όλοι μαζί σε λαδόκολα "γιατρό της πείνας" ή τον "Μυτάλα". Τώρα πια, "ντεμέκ" μαγαζιά με τη νυν και πρώην Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, να παρελαύνει κάθε μεσημέρι για φαγητό. Τους ξέρουμε όταν έβαλαν πορτιέρηδες στους δικούς τους χώρους. Τώρα τους αφήνουμε να μακελεύουν και τους δικούς μας, και το χειρότερο, εκπέμπουμε από τα ερτζιανά τους.
Ύστερα φταίω εγώ που αναπολώ τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς?
Φιλιά, μπατζανάκης.
Δημοσίευση σχολίου