Καληνύχτα εκπαίδευση

Ο κόσμος παραμιλά, μαζί τους κι εγώ. Γιατί τόσες πολλές χαμένες ώρες στα σχολειά μας; Πως στην ευχή θα γίνουμε ανταγωνιστικοί στη χειρότερη των περιπτώσεων που είναι και το ζητούμενο, στην καλύτερη αυτών πως, ξαναρωτάω, θα μορφώσουμε τα παιδιά μας με αυτά τα μυαλά;

Στις 25 του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη χάνονται οι 3 τελευταίες ώρες για γιορτή. Αργίες οι 26, 27, 28 Οκτώβρη.

Στις 3 του Νοέμβρη δεν γίνονται μαθήματα λόγω εκλογών των εκπαιδευτικών. Στις 5 και 8, στις 12 και 15 Νοέμβρη δεν γίνονται μαθήματα λόγω αυτοδιοικητικών εκλογών. Και την 17η του ίδιου μήνα έχουμε γιορτές και πανηγύρια για το Πολυτεχνείο.

Σε αυτή τη χώρα δεν είναι δυνατό να σοβαρευτούμε.

Οι εκλογές των εκπαιδευτικών μπορούν να γίνουν σε μήνες πιο χαλαρούς, όπως Ιούνιος και Σεπτέμβριος. Ή ακόμη και κατά τη διάρκεια των διακοπών Πάσχα και Χριστουγέννων. Αν γράψω για Ιούλιο και Αύγουστο θα με λιντσάρουν.

Δεν βρίσκω κανένα λόγο να μην γίνονται μαθήματα σε σχολεία τα οποία δεν είναι εκλογικά κέντρα. Αλλά ακόμη και σε τέτοια, δεν υπάρχει λόγος να χάνεται το μάθημα της Παρασκευής. Κι αν πραγματικά νοιαζόμασταν για το καλό των παιδιών μας, θα βρίσκαμε τρόπο να είναι έτοιμα τα σχολειά μας τη Δευτέρα το πρωί.

Όσο για τη 17η Νοέμβρη, και πριν βιαστούν μερικοί να χαρακτηρίσουν, πραγματικά πιστεύω ότι το νόημα της επετείου μπορεί να μεταδοθεί ουσιαστικότερα μέσα στην τάξη. Με προβολή ντοκιμαντέρ, συζήτηση με τους μαθητές στα φιλολογικά μαθήματα. Οι περισσότεροι μαθητές κουβαλάνε τα κορμιά τους με απροθυμία, χλευάζουν τους συμμαθητές τους που διαβάζουν ένα χρονογράφημα ή ποίημα και γιουχάρουν μέχρι και τον εθνικό ύμνο ο οποίος ανακουφίζει τους εκπαιδευτικούς καθώς δηλώνει τη λήξη του μαρτρυρίου τους.

Ας το παραδεχτούμε. Διδάσκουμε στα παιδιά μας την τεμπελιά, την φυγοπονία και την τσαπατσουλιά.