28 Μαρτίου 1940: γεννιέται ο Ανδρέας Αγγελάκης

Ο Ανδρέας Αγγελάκης (Πειραιάς, 1940-1991) σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Λονδίνου. Δίδαξε στην Ελλάδα, στην Αμερική και στην Αγγλία. Έγραψε, κυρίως, ποίηση, θέατρο και πεζογραφία. Έχει κάνει, επίσης, πολλές μεταφράσεις (Μπλέικ, Λόρκα, σύγχρονους Αμερικανούς ποιητές κ.ά.).

http://www.poiein.gr/2006/03/17/aianyao-aaaaeueco-1940-1991-dhiethiaoa/

20 Μαρτίου 1931: γεννιέται ο Ντίνος Χριστιανόπουλος

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

(1962)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Στο γραφείο γράφετε;

- Οπουδήποτε. Στο δρόμο φερ’ ειπείν είχα κι ένα τευτεράκι και τσάκα τσάκα πίσω από ένα περίπτερο έγραφα. Ένας αληθινός ποιητής δέχεται την έμπνευση οπουδήποτε. Και στο αποχωρητήριο, στην τουαλέτα δηλαδή, κι εκεί αν έρθει, ήρθε, τι να κάνουμε;

" (...) Πιστεύω ότι έχω βοηθήσει και νέους ποιητές που τα ποιήματα τους δεν ήταν καλά. Τους είπα είναι άνοστα, μέτρια, κακά, πως θα τα έλεγα αν δεν είχα μια αγάπη για αυτά τα νέα παιδιά που καταφεύγουν σε μένα που θέλουν από μένα μια καλή κουβέντα ή δυο παρήγορα λόγια. Δεν είναι μόνο η τόλμη προς τους μεγάλους αλλά και η συγκατάβαση προς τους μικρούς που με οδηγεί με μια διάθεση αγάπης να μιλώ αυστηρά. Όσοι με καταλαβαίνουν το παραδέχονται, όσοι δεν καταλαβαίνουν εξοργίζονται."

" (...) Ήμουνα 14 χρονών, παιδί δηλαδή ακόμα, ούτε καν έφηβος και έβγαινε ένα ωραίο παιδικό περιοδικό στην Αθήνα που λεγόταν «Ελληνόπουλο». Αλλά για να σου δημοσιεύσουν συνεργασία, και γω τότε έγραφα, παιδαριώδη ποιήματα αλλά πάντως έγραφα, έπρεπε να έχεις ένα ψευδώνυμο. Μου είπαν λοιπόν «εσύ τι ψευδώνυμο διαλέγεις;» και τότε έτσι στα τυχαία λέω το Χριστιανόπουλο."

Eίναι σύγχρονος Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Γεννημένος ως Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη, στις 20 Μαρτίου 1931.

20 Μαρτίου 1948: γεννιέται ο Νίκος Παπάζογλου

Αρχή δεκαετίας 1990: η φωνή του μονίμως στο στόμα του κασετοφώνου της χρυσαφί Ford Cortina. Στις πρώτες φοιτητικές μαζώξεις τον άκουγαν κι έβγαζαν φλύκταινες:

"Έλα ρε Γούτα! Πάλι αυτόν με το μαντήλι θα μας βάλεις να ακούμε;"

Στη φοιτητοπαρέα ο παλαβός άκουγε Cure, Νίκο και Luciano - τον Pavarotti. Μιλάμε για δούλεμα...

Πολύ το κρασί, λίγο η φοιτητίλα, άρχισαν να μετατρέπουν το μπαγλαμαδάκι του σε απαραίτητο background ήχο στις συναντήσεις μας. Εξάλλου στα 20 και κάτι ράγιζε η καρδιά συχνά πυκνά...

Κι επειδή είμαι πεισματάρης και τους έσερνα στις συναυλίες του στον Μύλο και στα θέατρα του Δάσους, της Γης και της Σελήνης, αλλά και σ' εκείνο το κουτούκι στην Παπάφη που παστωνόμασταν για να τον ακούσουμε, ε δεν άργησε να γίνει σημαία! Κι ύστερα ήρθε ζεστός ο Αύγουστος κι αναρωτιόμασταν "μα γιατί το τραγούδι, να 'ναι λυπητερό;"...

Στο τέλος, όποιος Δ Ε Ν τον άκουγε δεν έμπαινε στο club της παρέας. 1 + 1 = 1. Απλά πράγματα.

Έπειτα, ένα βράδυ τα είπαμε στην Perlita του Μόλυβου μετά τη συναυλία του. Αργότερα τον έβλεπα στους δρόμους της Τούμπας με το ταλαιπωρημένο τζιπάκι του.

Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Μαρτίου 1948. Και δεν έφυγε ποτέ!

6 Μαρτίου 1927: γεννιέται ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

"(...) Ξυπνούσε μόλις λαλούσαν οι πρώτοι πετεινοί κι εκείνη την ώρα έπαιρνε τα μυστικά του φάρμακα: βρομιούχο νάτριο για την καλή ψυχική διάθεση, σαλισυλάτ για τους πόνους στα κόκαλα, κατά την εποχή των βροχών, σταγόνες εργοτίνη για τις ζαλάδες και μπελαντόνα για να κοιμάται καλά. Έπινε κάθε ώρα και κάτι, πάντα στα κρυφά, γιατί σ' όλη του τη ζωή, σαν γιατρός και καθηγητής, ήταν αντίθετος στα καταπραϋντικά φάρμακα για τα γεράματα: του ήταν πιο εύκολο να υποφέρει τους ξένους πόνους από τους δικούς του. (...)"

Μάρκες, Γ. Γ. (1985). Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας.

Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του μαγικού ρεαλισμού και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όχι μόνο της ισπανόφωνης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με το μυθιστόρημά του Εκατό χρόνια μοναξιά (1967), ενώ επίσης σημαντικά θεωρούνται τα έργα του Το φθινόπωρο του Πατριάρχη (1975), Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (1981) και Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας (1985).

Το 1982 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σε έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου».

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, στις 6 Μαρτίου 1927.