Όχι ΔΕΝ είναι πολιτικός!
Ο θείος Σταύρος έφτασε στο Νέο Κόσμο τότε που οι Έλληνες άφηναν την Ελλάδα του '50. Οι ιστορίες του πατέρα μου περιγράφουν τα μεγάλα, στα παιδικά του μάτια, κιβώτια από Νέα Υόρκη: καλτσόν, απορρυπαντικά σε σκόνη, σοκολάτες, παντελόνια και παπούτσια τυλιγμένα στους Times της Νέας Υόρκης.
Ήταν φανερό σε όλους της οικογένειας. Το φευγιό από τη σακατεμένη από την κατοχή και τον εμφύλιο Ελλάδα είχε δώσει τη δυνατότητα στην οικογένεια Κίτση να δουλέψει. Τώρα απολάμβανε τα καταναλωτικά αγαθά, μπιχλιμπίδια που στραφτάλιζαν στα μάτια όσων δεν κατάφεραν να φύγουν.
Ο John Kitses (http://www.kitses.com/)είναι ξάδελφος, Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς. Όσες φορές βρισκόταν καλοκαίρια στην Ελλάδα, έμενε σπίτι μας. Από αυτόν έμαθα για τους Pink Floyd, τον Bob Dylan. Από αυτόν είδα πρώτη φορά, κάπου στα 7 μου χρόνια παπούτσια Nike και μαζί τρέχαμε στην παραλία όταν έπεφτε το βραδάκι. Όταν απολαμβάναμε τα ψητά κρέατα του πατέρα μου και τον έπιανε λογοδιάρροια, μπουρδούκλωνε τα αμερικάνικα ελληνικά του και γινόταν το "έλα να δεις" από το γέλιο. Μετά έβγαζε το μπάντζο του και έπαιζε αμερικάνικη κάουντρυ.
Πριν πάμε για ύπνο, έβγαζε το μικρό του μαύρο τετράδιο. Σημείωνε ό,τι καινούργιο είχε μάθει. Από μερικές ελληνικές λέξεις, μέχρι κάποια θεία ή ξεχασμένη ξαδέλφη. Κι ύστερα, έπαιρνε τα κραγιόνια του και ζωγράφιζε. Ερωτοτροπούσε με το χαρτί και τα χρώματα, έφτιαχνε απίστευτες φάτσες και τοπία. Μετά με ρωτούσε τι θα νόμιζα ότι παριστάνει αυτό που έβλεπα.
Έκλεινα τα μάτια και ξετύλιγα την αρχή του νήματος. Δεν γνώριζα τίποτα από το τι θα ακολουθούσε την προηγούμενή μου λέξη. Με το χέρι του θα με προέτρεπε να συνεχίσω εκεί που έδειχνα να στερεύω από το ψέμα. Και μετά έπαιρνε τη σκυτάλη και ολοκλήρωνε την ιστορία, βάζοντας την τελευταία πινελιά στο τετράδιο με το σκίτσο.
Όταν ξαναήρθε στην Ελλάδα ο Μπους δεν είχε εισβάλει στο Ιράκ. Ο John φαινόταν θυμωμένος με την πολιτική προπαγάνδα που ξεδιπλωνόταν από τότε στη χώρα του. Σε e-mails μου έγραφε για το φιάσκο του Fox News, την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής του, την αντιμετώπιση των θεμάτων της εργασίας. Μετά μου έριχνε τα links για να δω τα σχέδιά του. Πολύχρωμα, ανατρεπτικά, χιουμοριστικά. Σε flash, σε Illustrator. Και έκλεινε το μήνυμα με την ελπίδα το συμβόλαιό του με την εταιρία για την οποία δούλευε να συνεχίσει να ισχύει και τον επόμενο μήνα.
...
Τώρα ο John μου στέλνει μήνυμα να τον ψηφίσω online για ένα διαγωνισμό νεαρών σχεδιαστών στο http://www.studiosmackdown.com/. Εγώ με τη σειρά μου σας ζητώ να δείτε τη δουλειά του και να τον στηρίξετε, γιατί είναι πραγματικά πολύ εμπνευσμένος σχεδιαστής.
Ακολουθεί το μήνυμα:
Hello friends, family, coworkers and people I met in bars...
I (John Kitses) am in a big design competition, and I need your VOTE to win it!
STUDIO SMACKDOWN is sponsored by Adobe and Aquent, the agency I work
for. I and four other designers have been chosen to design a Flash
motion graphics piece each week for the next four weeks. The public
then votes on the best and worst, and each week someone gets
eliminated.
The first week has begun! Please visit:
http://www.studiosmackdown.com/
My sincere apologies for the mass email. I also regret not having
seen many of you in a while. This has been a VERY busy year for me,
resulting in big career events like this one. Yes, I do want to hear
from you, regardless of the vote.
(but vote for me anyway! In the next few weeks I'll release even
better pieces...)
Thank you very much for enduring this crass, commercial, obsequious,
self serving email. You're the best!
Yours,
John
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου