Μην μιλάτε στο μεγαλογιατρό

Ανοργανωσιά, απειθαρχία, έλλειψη σεβασμού απέναντι στο έργο και σκοπό που μόνοι τους αποφάσισαν να υπηρετήσουν, προσωπικό βόλεμα και υπεροψία χαρακτηρίζουν την μεγάλη πλειοψηφία των "μεγαλογιατρών" εντός των δημόσιων νοσοκομείων.

Τόλμα να περάσεις την πόρτα του γραφείου κάποιου καθηγητή πανεπιστημιακής κλινικής και θα συναντήσεις, αν τον βρεις στη θέση του, έναν παγερό στην καλύτερη των περιπτώσεων, έως έναν εχθρικό άθρωπο που γνωρίζει καλά να κρατά σε απόσταση το μέσο ασθενή.

Αν αρθρώσεις ένα επιχείρημα, τότε σε κοιτά στα μάτια σαν ροφός, μην πιστεύοντας ότι και άλλοι, πέρα από αυτόν, γνωρίζουν την επαγωγική διαδικασία της σκέψης και το χειρισμό της ελληνικής γλώσσας.

Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τους πανεπιστημιακούς γιατρούς ως προς τα ωράριά τους, σύμφωνα με όσα θα σου πει ο καθηγητής απευθυνόμενος σε σένα πάντα σε έναν ενικό που δεν χρησιμοποιείται για να σας φέρει κοντά ως συνομιλητές, αλλά για να σε στείλει στα τάρταρα, εκεί που εσύ ανήκεις ως πόπολο και μακρυά από εκεί που ανήκει εκείνος, μια άλλη, ανώτερη ράτσα ανθρώπου.

Όταν θα στριμωχτεί λεκτικά στη γωνία, θα κλείσει την πόρτα του και θα σε παραπέμψει στη γραμματέα του, μια σφιχτόκωλη βολεμένη κυράτσα που παίζει πασιέντζες στον υπολογιστή της, όταν δεν στρώνει το σαντρέ μαλλί της. Έχει ενστερνιστεί τις θέσεις του αφεντικού της περί ανωτερότητας του και μάλιστα, κατά ένα περίεργο τρόπο, αποφάσισε ότι λόγω θέσης, έχει κλήρονομήσει και η ίδια αυτήν την διαφορετικότητα του DNA. Θα σου ζητήσει να μην τη συγχίσεις, θα σου δηλώσει ότι για το αίτημά σου δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, θα δηλώσει άγνοια για το ποιος είναι ο προϊστάμένός της και θα σου ζητήσει ευγενικά να περάσεις έξω.

Τώρα εσύ, που κάθε μέρα σκέφτεσαι τι μαλάκας υπήρξες που επέστρεψες σε αυτόν τον σκατότοπο 10 χρόνια πριν με όνειρα και όρεξη για προσφορά, δεν έχεις σε τίποτα να ορμήξεις και να γίνεις θέμα στα κανάλια. Όμως κι εκεί, θα παίξεις για λίγα λεπτά, ανάμεσα σε "ρεπορτάζ του κώλου" ξέρεις, αυτά που δείχνουν ενόψει καύσωνα και εκείνο που δείχνει ότι οκτώ στους δέκα Ελληνες πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν δυσκολότερη ζωή.