Έλαβα το παρακάτω e-mail από τον φίλο μου Ξ., ένα από τα δύο παιδιά του S.M.:
"Αγαπητέ φίλε,
Βρισκόμαστε μαζί με την A. στη Σμύρνη, τη γενέθλια πόλη του Γιώργου Σεφέρη.
Σύμφωνα με το σχέδιό της μητέρας αναζητήσαμε το σπίτι του ποιητή: χτισμένο σε ένα γωνιακό οικόπεδο της Παράλληλης οδού μετά το Κε (Quai). Η οδός ονομάζεται σήμερα Cumhuriyet Bulvarı, δηλαδή Λεωφόρος Δημοκρατίας. Το μόνο κτήριο που σώζεται από την εποχή που έζησε εδώ ο Γιώργος Σεφέρης είναι εκείνο του Γαλλικού Προξενείου. Εκεί που σημειώνει η μητέρα στο σχέδιο το σπίτι της οικογένειας Σεφεριάδη, σήμερα υπάρχει μια άκρη του Πανεπιστημίου Dokuz Eylul˙ «9 Σεπτεμβρίου» στα Ελληνικά, ημέρα που γνωρίζουμε τι προκάλεσε ο τουρκικός στρατός στην πόλη το 1922...
Επισκεφτήκαμε και το Urla – Iskele, τη Σκάλα των Βουρλών ή του Βουρλά, 30 περίπου χιλιόμετρα δυτικά από τη Σμύρνη, το ταπεινό ψαροχώρι που περνούσε τα καλοκαίρια του ο Σεφέρης μέχρι και τα 12 του χρόνια. Όπως έγραψε ο ίδιος, η Σκάλα ήταν ο μόνος τόπος που μπορούσε να ονομάσει πατρίδα «με την πιο ριζική έννοια της λέξης: ο τόπος που βλάστησαν τα παιδικά μου χρόνια.» Επέμενε πως εμπνεύστηκε από τη γλώσσα και τα τραγούδια των ψαράδων και των χωρικών της Σκάλας, τους πιο γνήσιους εκπρόσωπους του ελληνικού λαού.
Το σπίτι που του άφησε η γιαγιά του έχει αναστηλωθεί και το 2000 εγκαινιάστηκε ως «Ξενώνας Γιώργου Σεφέρη», με αναμνηστική πλάκα από τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Εκπλαγήκαμε ευχάριστα όταν διαβάσαμε την επιγραφή του στενού δρόμου που οδηγεί στη θάλασσα: «Yorgo Seferis sokagi».
Λίγο πιο κάτω, η A. εντόπισε ένα μπαρ στη θέση του σπιτιού της γιαγιάς του Σεφέρη. Μάταια αναζητήσαμε τον θεόρατο πλάτανο που αναφέρει στο «Μυθιστόρημα» ο ποιητής, ωστόσο η λίγο προσεκτικότερη ματιά της αναγνώρισε το πηγάδι και το ξύλινο μαγκάνι..."
Σύμφωνα με το σχέδιό της μητέρας αναζητήσαμε το σπίτι του ποιητή: χτισμένο σε ένα γωνιακό οικόπεδο της Παράλληλης οδού μετά το Κε (Quai). Η οδός ονομάζεται σήμερα Cumhuriyet Bulvarı, δηλαδή Λεωφόρος Δημοκρατίας. Το μόνο κτήριο που σώζεται από την εποχή που έζησε εδώ ο Γιώργος Σεφέρης είναι εκείνο του Γαλλικού Προξενείου. Εκεί που σημειώνει η μητέρα στο σχέδιο το σπίτι της οικογένειας Σεφεριάδη, σήμερα υπάρχει μια άκρη του Πανεπιστημίου Dokuz Eylul˙ «9 Σεπτεμβρίου» στα Ελληνικά, ημέρα που γνωρίζουμε τι προκάλεσε ο τουρκικός στρατός στην πόλη το 1922...
Επισκεφτήκαμε και το Urla – Iskele, τη Σκάλα των Βουρλών ή του Βουρλά, 30 περίπου χιλιόμετρα δυτικά από τη Σμύρνη, το ταπεινό ψαροχώρι που περνούσε τα καλοκαίρια του ο Σεφέρης μέχρι και τα 12 του χρόνια. Όπως έγραψε ο ίδιος, η Σκάλα ήταν ο μόνος τόπος που μπορούσε να ονομάσει πατρίδα «με την πιο ριζική έννοια της λέξης: ο τόπος που βλάστησαν τα παιδικά μου χρόνια.» Επέμενε πως εμπνεύστηκε από τη γλώσσα και τα τραγούδια των ψαράδων και των χωρικών της Σκάλας, τους πιο γνήσιους εκπρόσωπους του ελληνικού λαού.
Το σπίτι που του άφησε η γιαγιά του έχει αναστηλωθεί και το 2000 εγκαινιάστηκε ως «Ξενώνας Γιώργου Σεφέρη», με αναμνηστική πλάκα από τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Εκπλαγήκαμε ευχάριστα όταν διαβάσαμε την επιγραφή του στενού δρόμου που οδηγεί στη θάλασσα: «Yorgo Seferis sokagi».
Λίγο πιο κάτω, η A. εντόπισε ένα μπαρ στη θέση του σπιτιού της γιαγιάς του Σεφέρη. Μάταια αναζητήσαμε τον θεόρατο πλάτανο που αναφέρει στο «Μυθιστόρημα» ο ποιητής, ωστόσο η λίγο προσεκτικότερη ματιά της αναγνώρισε το πηγάδι και το ξύλινο μαγκάνι..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου