Καθώς αφήνουμε πίσω μας το τραπέζι με τα μπισκότα και το τσάι, ο S. M. στέκεται ένα βήμα πριν από μια φωτογραφία με τη σύζυγό του στην Τσαγκαράδα:
- «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»... , λέει με σπαστά Ελληνικά και συνεχίζει. Ίσως γνωρίζετε πως ο Σεφέρης είχε ανατρέξει στους αρχαίους θρύλους του Πηλίου όταν έφτιαχνε το προσχέδιο για τον παραπάνω στίχο του ποιήματος «Με τον τρόπο του Γ.Σ.». Ο πόνος του συνδέεται με το πουκάμισο του Νέσσου. Όταν το φορέσει κανείς είναι αδύνατο να το ξαναβγάλει γιατί είναι ποτισμένο με το θανατηφόρο δηλητήριο που κατατρώει τη σάρκα.
Κοιτάζει πάνω από τους φακούς των γυαλιών του την ανθισμένη βουκαμβίλια και συμπληρώνει κάπως αφηρημένος:
- Tι σας έλεγα; Α, ναι... Το υλικό του ποιήματος λοιπόν είναι βασισμένο σ’ ένα σύντομο ταξίδι του Σεφέρη με τον φίλο του ποιητή Δημήτρη Αντωνίου στο Αιγαίο. Αναπτύσσει ένα σκοτεινό όραμα της Ελλάδας ως ένα πλοίο χωρίς πηδαλιούχο, το οποίο ταξιδεύει έχοντας αφήσει πίσω του συλλήβδην πολίτες και πολιτικούς ηγέτες. Προφητικό. Μα για όλον τον σύγχρονο κόσμο μας, δε βρίσκετε;» με ρωτά και προχωρά με αργά βήματα προς τον κήπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου