"(...) Καθίστε, παρακαλώ. Κοιτάτε το διαμέρισμα. Γυμνό,
είν' η αλήθεια, αλλά καθαρό. Ένας Βερμέερ, δίχως έπιπλα και κατσαρόλες.
Δίχως βιβλία επίσης, έπαψα να διαβάζω εδώ και καιρό. Άλλοτε, το σπίτι μου ήταν γεμάτο μισοδιαβασμένα βιβλία. Εξίσου αηδιαστικό μ' αυτούς που κόβουν τις γωνίες από ένα φουαγκρά και πετάνε το υπόλοιπο.
Άλλωστε, τώρα πια μ' αρέσουν μόνο οι εκμυστηρεύσεις, και οι συγγραφείς εκμυστηρεύσεων γράφουν κυρίως για να μην εκμυστηρευτούν, για να μην πουν τίποτε από όσα γνωρίζουν. Όταν κάνουν πως περνούν στις εξομολογήσεις, είν' η ώρα να δυσπιστήσεις, θα μακιγιάρουν το πτώμα. Πιστέψτε με, είμαι χρυσοχόος.
Λοιπόν, έβαλα τελεία και παύλα. Τέρμα τα βιβλία, τέρμα και τα περιττά αντικείμενα, το αυστηρώς απαραίτητο, σκέτο και καλογυαλισμένο σαν φέρετρο. Άλλωστε, σ' αυτά τα ολλανδέζικα κρεβάτια, τα τόσο σκληρά, με άσπιλα σεντόνια, πεθαίνουμε ήδη μέσα σε σάβανο, βαλσαμωμένοι από καθαρότητα."
Καμύ, Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου