Εθνικιστική περιγραφή της παρέλασης των Σερρών

28η Οκτώβρη στις Σέρρες. Από τις 11.30 ο κόσμος συρρέει σε κεντρική οδό για να παρακολουθήσει την παρέλαση. Τα μεγάφωνα είναι στημένα σε όλο το μήκος του δρόμου όπου θα παρελάσουν μαθητές, πρόσκοποι, σώματα ασφαλείας και στρατός.

Η φωνή του εκφωνητή - ναι υπάρχει και τέτοιος - με χροιά πανηγυρική, παραπέμπει σε άλλες εποχές. Περιγράφει όσους και όσες παρελαύνουν, τα διακριτικά τους, τα λάβαρα και τα σύμβολα.

Όμως, δεν λείπουν και πατριωτικοί ή καλύτερα υπερπατριωτικοί σχολιασμοί. Μιλά για τα ιδεώδη της "αγνής και καθαρής ελληνικής φυλής". Αυτό το άκουσα τουλάχιστον 2 φορές. Αν αυτό δεν είναι φασιστικό μήνυμα, τότε ποιο είναι;

Κι ύστερα άλλες 3 φορές ότι "η παρουσία και το παράστημα των μαθητών είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους θέλουν την κατάργηση των παρελάσεων". Αν αυτό δεν είναι διχαστικό μήνυμα, τότε ποιο είναι;

Αλήθεια, με ποια δικαιοδοσία εκφωνούσε κρίσεις και απόψεις ο εκφωνητής; Άραγε είχε το κείμενο εγκριθεί από κάποιον στο Δήμο Σερρών; Τι άποψη έχει σχετικά με το ολίσθημα ο Δήμαρχος Σερρών και οι τοπικοί βουλευτές;

Είχα την ευκαιρία να συζητήσω το θέμα με φίλους της πόλης οι οποίοι έτυχε ακόμη και να παρελάσουν ως εθελοντές - εργαζόμενοι σε σώματα ασφαλείας της πόλης. Ακόμη κι αν τάσσονταν υπέρ των παρελάσεων, ενοχλήθηκαν από τα σχόλια του εκφωνητή. Αλλά μόνο αφού είχα αναφέρει το θέμα. Οι ίδιοι δεν το είχαν προσέξει.

Οι αλλαγές σε ευαίσθητα θέματα παίρνουν καιρό και το να βιάζεις καταστάσεις μάλλον προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα. Θεωρώ ότι κινήσεις αντίθετες που δεν οξύνουν τα πνεύματα είναι ό,τι καλύτερο.

Χαμηλοί τόνοι

Ο τίτλος του blog "Μάυρα Μέσα, Μαύρα Έξω" παραμένει από τότε που κάηκε το πελεκούδι στην Ελλάδα. Κι όχι αδιακιολόγητα. Μια φίλη μου περιέγραφε πόσο άσχημα αισθάνεται που ως λαός συνεχίζουμε να έχουμε την ίδια ανίκανη κυβέρνηση. Και την αντίστοιχα ανύπαρκτη αξιωματική αντιπολίτευση, συμπληρώνω εγώ.

Άλλος φίλος, πετυχημένος στο χώρο των εκδόσεων την κάνει με ελαφρά πηδαματάκια από τη χώρα. Αρνείται την κατρακύλα.

Στο μεταξύ οι υψηλές θερμοκρασίες επιβεβαιώνουν ότι τα κάναμε σκατά και με το περιβάλλον. Ένα κάψιμο στο λαιμό από το καυσαέριο και μια υποψία κρυολογήματος.


Στην Μιανμάρ όλοι παλεύουν για τα όσα εμείς θεωρούμε αυτονόητα.