Δημόσια δεδομένα: παρατηρητήριο τιμών καυσίμων

Ο ιστότοπος του Υπουργείου Ανάπτυξης Παρατηρητήριο Τιμών Υγρών Καυσίμων, www.fuelprices.gr που δημοσιεύει τιμές καυσίμων για όλη την Ελλάδα είναι μια προσπάθεια κάλυψης μέσω του διαδικτύου του προβλήματος της έλλειψης πληροφόρησης των καταναλωτών και βασίζεται σε αγορανομική διάταξη που επιβάλλει την υποχρεωτική ενημέρωση του υπουργείου για κάθε αλλαγή της τιμής πώλησης των υγρών καυσίμων. Ο τρόπος ενημέρωσης των τιμών είναι πολύ απλός και γρήγορος (γίνεται online ή με SMS) και γι αυτό και η μη τήρηση του από τους πρατηριούχους είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Η προσπάθεια αυτή παροχής δημόσιων δεδομένων από την πολιτεία αξίζει διάδοσης και στήριξης. Χωρίς την καθολική συμμετοχή των πρατηριούχων και ζήτηση της υπηρεσίας από τους πολίτες το μέτρο αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Από τεχνική άποψη υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης, που θα μπορούσαν να κάνουν την προσπάθεια αυτή υπόδειγμα για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Διαβάστε παρακάτω το αίτημα προς το Παρατηρητήριο για ορισμένες τεχνικές αλλαγές ώστε να γίνουν τα δεδομένα του ένα περιζήτητο widget για πάρα πολλές ελληνικές ιστοσελίδες.
Για να είναι δυνατή η αξιοποίηση των δεδομένων του Παρατηρητηρίου από άλλες διαδικτυακές υπηρεσίες, πρέπει να δίνεται η δυνατότητα χρήσης ενός RSS feed καθώς και η δυνατότητα αναζήτησης συγκεκριμένων στοιχείων από τη βάση δεδομένων. Η ανταπόκριση του υπουργείου στα παραπάνω ζητούμενα εξαρτάται από τη μαζικότητα του αιτήματος. Γι αυτό είναι αναγκαίο να σταλούν όσο το δυνατόν περισσότερα αιτήματα στη διεύθυνση webmaster@fuelprices.grΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε .

Πείτε στο Παρατηρητήριο...

"Οι ταραχές προμηνύουν τη μεγάλη έκρηξη"

(...)"Η παραγωγή εκρηκτικού υλικού είναι οικουμενικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης ζωής, καθώς παράγονται αναγκαστικά “ακατάλληλοι” άνθρωποι, “απόβλητοι”, που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στη “νέα και βελτιωμένη” κοινωνική τάξη. Ο αριθμός αυτών των ανθρώπων αυξάνεται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, καθώς “ελαττωματικοί” καταναλωτές δεν έχουν τα μέσα να πληρώσουν για να ενταχθούν στην “ευπρεπή κοινωνία”, ενώ άλλοι αποβάλλονται εντελώς από το καταναλωτικό παιχνίδι, όπου φτιάχνονται και καταστρέφονται οι ανθρώπινες τύχες".

Και πιο κάτω:

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ενός από τους κορυφαίους κοινωνιολόγους της εποχής, στα ΝΕΑ.

"Οι κυβερνήσεις και γενικότερα η ανθεκτικότητα της κοινωνίας πρέπει να μετράται με βάση την ποιότητα ζωής των ασθενέστερων, των πιο δυστυχισμένων. Η ποιότητα μιας κοινωνίας δεν κρίνεται από το ΑΕΠ και τις στατιστικές, αλλά από την αξιοπρέπεια ή μάλλον την αναξιοπρέπεια της ζωής των πιο στερημένων τμημάτων της".

Και πάλι πιο κάτω:

η συνθήκη του να είσαι χρεωμένος αυτοδιαιωνίζεται, ενώ προσφέρονται όλο και περισσότερα χρέη ως η μόνη ρεαλιστική σωτηρία από τα ήδη υπάρχοντα. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες το να λάβεις πίστωση έγινε ευκολότερο από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, ενώ το να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση δεν ήταν ποτέ δυσκολότερο! Όλοι αποπλανήθηκαν και μπήκαν σε αυτό το παιχνίδι.

Σιωπή των αμνών στα σχολεία για τον Αλέξη

Πλησιάζε στο προάυλιο του σχολείου που δίδασκε με κατεβασμένο το κεφάλι. Οι μαθητές τον καλημέριζαν και αυτός κάτι ψέλιζε ανάμεσα στα δόντια του. Φορούσε μαύρα -όλα μαύρα - μετά από πολλά χρόνια, 20 περίπου. Τι διάβολο να τους ζητούσε την 1η ώρα;

-Κύριε τα πλεονεκτήματα των δικτύων είναι...

Σήκωσε το χέρι του.

-Πώς έδρασαν τα δίκτυα των τηλεπικοινωνιών και υπολογιστών στα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα που όλοι βιώνουμε μια βδομάδα τώρα; ρώτησε.

Η αρχική παγωμάρα των 15χρονων μαθητών ξεπεράστηκε γρήγορα. Λάμψεις φάνηκαν στα μάτια, οι κινήσεις των χεριών ζωήρεψαν. Ο καθένας ήθελε να μιλήσει για όσα έβλεπε, είχε διαβάσει, είχε ακούσει.

-Πώς αισθάνεστε; ρώτησε ξανά.

Θλίψη, οργή, μίσος, για το θάνατο ενός συνομίληκου.

-Θα μπορούσε να είναι ένας ή μια από εμάς... Ο αδελφός μας...
-Καταστρέφουν τις περιουσίες των καταστηματαρχών που με τόσο κόπο έκτιζαν μια ζωή
-Η Δήμητρα είχε μιλήσει με τον Αλέξη στο Hi5 όταν άνοιξε το λογαριασμό της
-Μας έστελναν μηνύματα να κατέβουμε στους δρόμους, να φορέσουμε μαύρα
-Όμως κάποιοι έκλεψαν γυαλιά
-Σιγά τα γυαλιά
-Καλά κάναν και τα έσπασαν, αφού δεν τους ακούνε διαφορετικά
-Δεν πάμε καλά
-Να φέρουν αστυνομικούς από την Ιταλία, αφού οι δικοί μας δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα

Απαντήσεις των μαθητών του και εκείνος να ίπταται πάνω από τα κεφάλια τους.

-Κύριε κανείς καθηγητής μας δεν μας μίλησε για το θέμα. Κανείς δεν μας μιλάει για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας. Όλοι βιάζονται να "βγάλουν την ύλη".

Ποια είναι αυτή η ύλη; αναρωτιόταν. Και πού είναι τόσο βαθιά χωμένη που πρέπει να την βγάλουμε εμείς σώνει και καλά;

Έτσι τα καταντήσαμε τα σχολειά και τα παιδιά μας. Παξιμάδια. Κανείς μας δεν θέλει να ακουμπήσει ζητήματα που έπρεπε να συζητιούνται. Όλοι κρυβόμαστε στο καβούκι μας, όλοι αποφεύγουμε να "εκτεθούμε", να διαφωνήσουμε, να εκφραστούμε, να συνδιαμορφώσουμε και εντέλει να μορφώσουμε, να παράγουμε γνώση.

Αντί να κρατήσουμε τα σχολειά μας ανοικτά για να προβληματιστούμε μαζί με τα παιδιά, τα κλείσαμε με εντολή του υπουργού. Τι κατάντια. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κλείνουμε τα σχολεία για να επιβάλλουμε τη σιωπή των αμνών...

Παξιμάδια παιδιά. Παξιμάδια μυαλά που το μόνο που τους προσφέρουμε είναι ρήσεις αρχαίων φιλοσόφων περί ελευθερίας σε περιβάλλοντα ανελευθερίας, καμπύλες συναρτήσεων ενός άλλου κόσμου, όταν σε πραγματικές συνθήκες οι αριθμοί δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα.

Σαλιαρίζουμε γιορτές Πολυτεχνείων με αποστεωμένους πανηγυρικούς λόγους. Κι όταν έρχεται η ώρα να δείξουμε τι πράγματι θα πει αυτοοργάνωση, κίνημα λαού, οργή, αγανάκτηση, θυμός, κοροϊδία, κρατική βία, ε τότε γινόμαστε οι πλέον φοβικοί, οι άνθρωποι που με τα χέρια στις τσέπες παρακολουθούμε τα επεισόδια. Όπως βλέπουμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.

Πως διάβολο καταντήσαμε έτσι, σκεφτόταν όπως έφευγε από την τάξη. Τι εκκωφαντική σιωπή είναι αυτή γύρω μου; Γιατί όλοι φωνάζουν και τίποτα δεν λένε; Εγώ κουφάθηκα; Δεν είμαι καλά, σκεφτόταν εδώ και πολύ καιρό, όμως τώρα το βίωνε.

Το τελευταίο του όνειρο ήταν πόλεμος, φωτιές και καπνοί. Και τα παιδιά του που τα είχαν αρπάξει.

"Πού είναι τα παιδιά;", φώναζε εκείνο το βράδυ, κάθιδρος. Όταν ξαναέκλεινε τα μάτια οι φωτιές του καίγανε ξανά τον ύπνο.

Τέρμα η ανοχή απέναντι στους δολοφόνους

Προφανώς η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν αποτελεί από μόνη της ένα "τυχαίο" ή ακόμη και "μεμονομένο" περιστατικό, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν κυβέρνηση και κρατικά ΜΜΕ.

Κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται τη συνέχεια των λόγων και των πράξεων όσων είχαν την ευθύνη για τη διαπαιδαγώγιση και εκπαίδευση των σωμάτων ασφαλείας όλα αυτά τα χρόνια. Από που να ξεκινήσει κάποιος; Από τις υποθέσεις των μεταναστών, των υποκλοπών, την εκδίκηση της ζαρντινιέρας;

Πρόκειται για ένα γαϊτανάκι πολιτικών επιλογών πολύ πιο ύπουλο από όσο μας σερβίρεται. Ένα σερί πρακτικών που αρρωστημένα μυαλά μας φυτεύουν στην καθημερινότητά μας.

Είναι αυτός ο προμελετημένος διαχωρισμός της κοινωνίας σε έχοντες και μη έχοντες, σε βολεμένους και στους απόξω, στους κάθε είδους τσαμπουκάδες που εκπαιδεύθηκαν να επιβάλλονται με τη χρήση βίας.

Κι όμως, τα αντανακλαστικά της κοινωνίας έχουν, ευτυχώς, αλλάξει. Οι άμεσες αντιδράσεις των πολιτών, οι πορείες στις μεγάλες πόλεις και, έστω οι συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων στη δουλειά φανερώνουν ότι ο κόσμος δεν ανέχεται άλλο. Όχι τόσο την κρατική βία, όσο την κοροϊδία και την απαξίωση της έννοιας της πολιτικής ξκαι κοινωνικής ευθύνης των κυβερνόντων.

Δεν ανεχόμαστε πλέον την κρατική χειραγώγηση, την αντιπροσώπευσή μας από ανθρώπους που δεν συναισθάνονται το χρέος τους απέναντι μας. Δεν επιθυμούμε να βλέπουμε ούτε καν τις φάτσες τους πλέον.

4 αξίες για τους Σοσιαλιστές σε ολόκληρο τον κόσμο

Από το καλοκαίρι που παρακολούθησα τις εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Αθήνα, διαπίστωσα τη θέληση των Σοσιαλιστών να στραφούν προς μια ριζοσπαστικότερη αντιμετώπιση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Επανέρχομαι στις ιδέες τις οποίες μεταδίδει με πάθος ο Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ο πρόεδρος διακρίνει 4 βασικές αξίες: α) Δημοκρατία, β) κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη, γ) πράσινη ανάπτυξη και δ) ειρήνη.

Νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια ακούγεται μια φωνή η οποία συνδυάζει το όραμα και το ρεαλισμό. Και ναι, αγαπητοί της "καθαρής Αριστεράς", προϋπόθεση για την όποια κριτική είναι να βασίζεται σε ρεαλισμό. Τα ανέξοδα όνειρα μπορούν να μελετώνται από τους ιστορικούς με τις πολλές υποσημείωσεις ότι αρκετά συχνά κατέληξαν σε εφιάλτες.

Χρειαζόμαστε τώρα αλλαγή πορείας. Βρισκόμαστε σε μια αλλαγή εποχής. Ξέρω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το να καθήσετε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να βρείτε λύσεις για τον τόπο, για τον κόσμο. Όμως είναι καιρός να αφουγκραστείτε όσα επιτάσσουν οι άνθρωποι που καθημερινά μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο. Επιτέλους!

Θα μιλήσω για τέσσερις αξίες οι οποίες είναι, νομίζω, σημαντικές, για το Μανιφέστο μας και για τους σοσιαλιστές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η πρώτη είναι η δημοκρατία. Η δημοκρατία και η ελευθερία. Είδαμε, σε αυτή την κρίση, την αποτυχία των δημοκρατικών μας θεσμών, που οφείλεται στην τεράστια συγκέντρωση δύναμης από τους νεοσυντηρητικούς, τις νεοσυντηρητικές πολιτικές, στα χέρια των λίγων, είτε πρόκειται για οικονομική δύναμη, είτε για πολιτική δύναμη, είτε για δύναμη των μέσων ενημέρωσης, είτε πρόκειται για την αιχμαλωσία των θεσμών μας από τους λίγους.

Αυτό που επιθυμούμε, συνεπώς, είναι η ανακατανομή της εξουσίας στους ανθρώπους μας, για να δουν ότι οι θεσμοί μας είναι υπόλογοι, για να μη βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με αυτή την κρίση, για να διαπιστώσουν ότι τα διεθνή μας όργανα, τα τοπικά μας όργανα, αντανακλούν πραγματικά, εκπροσωπούν πραγματικά τους ανθρώπους μας, τους πολίτες μας, τις ανάγκες τους, τα δικαιώματά τους, ότι προστατεύουν τα δικαιώματά τους, ότι προστατεύουν το δικαίωμά τους να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους, να δημιουργούν δίκτυα, να έχουν τη δυνατότητα να εξουσιοδοτούνται. Η δημοκρατία είναι, λοιπόν, η πρώτη αξία.

Και αυτή η κρίση έδειξε, νομίζω, ότι πρέπει να εφεύρουμε από την αρχή τη δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο, να αναζωογονήσουμε, να δώσουμε οξυγόνο στους δημοκρατικούς μας θεσμούς.

Η δεύτερη αξία είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη. Εάν θέλουμε να δώσουμε δύναμη στους πολίτες μας, αυτοί θα πρέπει να αισθάνονται ασφάλεια. Έχουν ανάγκη να αισθανθούν προστατευμένοι. Έχουν ανάγκη να αισθανθούν ότι δεν θα χαθούν μέσα στις ρωγμές του συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ότι, τα συνταξιοδοτικά μας συστήματα αναδεικνύονται ισχυρότερα και όχι ασθενέστερα, μέσα από την κρίση, ότι τα επιδόματα ανεργίας θα είναι καλύτερα, ισχυρότερα, πιο αποτελεσματικά, όχι λιγότερα αποτελεσματικά, από αυτή την κρίση. Ότι ο τομέας της υγείας είναι αποτελεσματικότερος, ότι παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια, και ιδιαίτερα για εκείνους που χρειάζονται τη μεγαλύτερη υποστήριξη, τους νέους μας, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους.

Θα αναφέρω, όμως, και μια άλλη, πολύ σημαντική κατηγορία ατόμων στην Ευρώπη, τους μετανάστες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη δεξιά να εκμεταλευτεί το ζήτημα της μετανάστευσης. Πρέπει να υποστηρίξουμε επιθετικά ότι, οι μετανάστες δεν αποτελούν για μας πρόβλημα, που γεννά φόβο στην Ευρώπη, αλλά λύση και βοήθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και πρέπει να είμαστε επιθετικοί. Και είμαι βέβαιος ότι ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο το τόνισε αυτό έντονα.

Τρίτον, όπως ανέφερε ο Άλφρεντ Γκουζενμπάουερ, υπάρχει η πράσινη ανάπτυξη. Υποστηρίζουμε τους ανθρώπους μας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας. Η δύναμη που τους παρέχουμε πρέπει να είναι αληθινή και από αυτή την άποψη. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Επενδύσεις. Πρέπει να επενδύσουμε, όχι μόνο για το σήμερα, όχι μόνο για να βγούμε από τη σημερινή κρίση, αλλά να επενδύσουμε και στο μέλλον. Το να επενδύσουμε σήμερα, σημαίνει να επενδύσουμε στο μέλλον, και αυτό σημαίνει «πράσινη ανάπτυξη».

Και πιστεύω, σχετικά με αυτό, ως όποια μέτρα και εάν λάβουμε στην Ευρώπη, ότι έχουμε προχωρήσει ένα βήμα, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα βήματα προς τα εμπρός, και ιδιαίτερα εάν ήμασταν πλειοψηφία στην Ευρώπη, θα κάναμε περισσότερα βήματα προς τα εμπρός σε αυτό το ζήτημα. Πρέπει να κάνουμε όλες τις αναγκαίες αλλαγές, οι οποίες θα έχουν ως επίκεντρο τη δημιουργία για την πράσινη ανάπτυξη, για την εκπαίδευση, για την έρευνα, για την καινοτομία, για να συγκεντρώσουμε όλα τα ταλέντα που διαθέτουμε, που διαθέτει η Ευρώπη, και να της δώσουμε νέα ώθηση, να την εξουσιοδοτήσουμε να αντιμετωπίσει τις αλλαγές που βρίσκονται μπροστά μας, κλιματική αλλαγή κ.α.

Και αυτό είναι, νομίζω, ένα πολύ σημαντικό σημείο. Η νέα ατμομηχανή μας πρέπει να είναι η πράσινη ανάπτυξη. Και εδώ ο Πωλ Ρασμούσεν μίλησε για αυτή τη σχέση, που είναι μια πολύ σημαντική ιδέα την οποία περιλαμβάνει και το Μανιφέστο του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Συγχαρητήρια. Αυτό είναι ένα ζήτημα, το οποίο νομίζω ότι όλοι οι σοσιαλιστές πρέπει να θέσουμε ως προτεραιότητα στην ατζέντα μας. Η αριστερή ατζέντα είναι και μια πράσινη ατζέντα. Αυτό πρέπει να το δηλώσουμε σαφέστατα.

Τέλος, η ειρήνη. Η εκλογή Ομπάμα αποτελεί ιστορική αλλαγή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιοι είναι, όμως, οι εταίροι του Ομπάμα, Θα έπρεπε να ήταν η προοδευτική Ευρώπη. Στην Ευρώπη, κυριαρχούν σήμερα οι νεο-συντηρητικοί ή οι νεο-φιλελεύθεροι. Και χάνουμε μια ευκαιρία. Η ανθρωπότητα, ο πλανήτης χάνει μια ευκαιρία εγκαθίδρυσης της ειρήνης.

Γιατί αυτό που προσφέρουμε είναι μια διαφορετική κουλτούρα αντιμετώπισης των προβλημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν βασιζόμαστε στο φόβο, αλλά στον διάλογο. Όχι στην απειλή, αλλά στη διαπραγμάτευση. Δεν θέλουμε προληπτικούς πολέμους, αλλά προληπτική διπλωματία. Αυτή είναι η διαφορά.

Και με αυτό τον τρόπο, η Ευρώπη μπορεί να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο, αλλά η Ευρώπη των Σοσιαλιστών, η Ευρώπη των Δημοκρατών, η Ευρώπη που θα συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων, όπως στην Κύπρο, που θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα ζητήματα πυρηνικού αφοπλισμού όπως του Ιράν, αλλά θα είναι, επίσης, σε θέση να αντιμετωπίσει προβλήματα τρομοκρατίας με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο.

Στην Σοσιαλιστική Διεθνή, ο Πρόεδρος Ζαρντάρι του Πακιστάν – είναι μέλος μας είναι ο Αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς- με τον οποίο μίλησα χθες, σχεδιάζει να ιδρύσει μια επιτροπή για την τρομοκρατία, η οποία θα περιλαμβάνει Πακιστανούς, Ινδούς, Ευρωπαίους και άλλους από άλλα μέρη του κόσμου, για μια νέα προσέγγιση για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Μπορούμε να βρούμε λύσεις.