Δευτέρα, Δεκεμβρίου 01, 2008

4 αξίες για τους Σοσιαλιστές σε ολόκληρο τον κόσμο

Από το καλοκαίρι που παρακολούθησα τις εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Αθήνα, διαπίστωσα τη θέληση των Σοσιαλιστών να στραφούν προς μια ριζοσπαστικότερη αντιμετώπιση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Επανέρχομαι στις ιδέες τις οποίες μεταδίδει με πάθος ο Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ο πρόεδρος διακρίνει 4 βασικές αξίες: α) Δημοκρατία, β) κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη, γ) πράσινη ανάπτυξη και δ) ειρήνη.

Νομίζω ότι μετά από πολλά χρόνια ακούγεται μια φωνή η οποία συνδυάζει το όραμα και το ρεαλισμό. Και ναι, αγαπητοί της "καθαρής Αριστεράς", προϋπόθεση για την όποια κριτική είναι να βασίζεται σε ρεαλισμό. Τα ανέξοδα όνειρα μπορούν να μελετώνται από τους ιστορικούς με τις πολλές υποσημείωσεις ότι αρκετά συχνά κατέληξαν σε εφιάλτες.

Χρειαζόμαστε τώρα αλλαγή πορείας. Βρισκόμαστε σε μια αλλαγή εποχής. Ξέρω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το να καθήσετε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να βρείτε λύσεις για τον τόπο, για τον κόσμο. Όμως είναι καιρός να αφουγκραστείτε όσα επιτάσσουν οι άνθρωποι που καθημερινά μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο. Επιτέλους!

Θα μιλήσω για τέσσερις αξίες οι οποίες είναι, νομίζω, σημαντικές, για το Μανιφέστο μας και για τους σοσιαλιστές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η πρώτη είναι η δημοκρατία. Η δημοκρατία και η ελευθερία. Είδαμε, σε αυτή την κρίση, την αποτυχία των δημοκρατικών μας θεσμών, που οφείλεται στην τεράστια συγκέντρωση δύναμης από τους νεοσυντηρητικούς, τις νεοσυντηρητικές πολιτικές, στα χέρια των λίγων, είτε πρόκειται για οικονομική δύναμη, είτε για πολιτική δύναμη, είτε για δύναμη των μέσων ενημέρωσης, είτε πρόκειται για την αιχμαλωσία των θεσμών μας από τους λίγους.

Αυτό που επιθυμούμε, συνεπώς, είναι η ανακατανομή της εξουσίας στους ανθρώπους μας, για να δουν ότι οι θεσμοί μας είναι υπόλογοι, για να μη βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με αυτή την κρίση, για να διαπιστώσουν ότι τα διεθνή μας όργανα, τα τοπικά μας όργανα, αντανακλούν πραγματικά, εκπροσωπούν πραγματικά τους ανθρώπους μας, τους πολίτες μας, τις ανάγκες τους, τα δικαιώματά τους, ότι προστατεύουν τα δικαιώματά τους, ότι προστατεύουν το δικαίωμά τους να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους, να δημιουργούν δίκτυα, να έχουν τη δυνατότητα να εξουσιοδοτούνται. Η δημοκρατία είναι, λοιπόν, η πρώτη αξία.

Και αυτή η κρίση έδειξε, νομίζω, ότι πρέπει να εφεύρουμε από την αρχή τη δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο, να αναζωογονήσουμε, να δώσουμε οξυγόνο στους δημοκρατικούς μας θεσμούς.

Η δεύτερη αξία είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη. Εάν θέλουμε να δώσουμε δύναμη στους πολίτες μας, αυτοί θα πρέπει να αισθάνονται ασφάλεια. Έχουν ανάγκη να αισθανθούν προστατευμένοι. Έχουν ανάγκη να αισθανθούν ότι δεν θα χαθούν μέσα στις ρωγμές του συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ότι, τα συνταξιοδοτικά μας συστήματα αναδεικνύονται ισχυρότερα και όχι ασθενέστερα, μέσα από την κρίση, ότι τα επιδόματα ανεργίας θα είναι καλύτερα, ισχυρότερα, πιο αποτελεσματικά, όχι λιγότερα αποτελεσματικά, από αυτή την κρίση. Ότι ο τομέας της υγείας είναι αποτελεσματικότερος, ότι παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια, και ιδιαίτερα για εκείνους που χρειάζονται τη μεγαλύτερη υποστήριξη, τους νέους μας, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους.

Θα αναφέρω, όμως, και μια άλλη, πολύ σημαντική κατηγορία ατόμων στην Ευρώπη, τους μετανάστες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη δεξιά να εκμεταλευτεί το ζήτημα της μετανάστευσης. Πρέπει να υποστηρίξουμε επιθετικά ότι, οι μετανάστες δεν αποτελούν για μας πρόβλημα, που γεννά φόβο στην Ευρώπη, αλλά λύση και βοήθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και πρέπει να είμαστε επιθετικοί. Και είμαι βέβαιος ότι ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο το τόνισε αυτό έντονα.

Τρίτον, όπως ανέφερε ο Άλφρεντ Γκουζενμπάουερ, υπάρχει η πράσινη ανάπτυξη. Υποστηρίζουμε τους ανθρώπους μας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας. Η δύναμη που τους παρέχουμε πρέπει να είναι αληθινή και από αυτή την άποψη. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Επενδύσεις. Πρέπει να επενδύσουμε, όχι μόνο για το σήμερα, όχι μόνο για να βγούμε από τη σημερινή κρίση, αλλά να επενδύσουμε και στο μέλλον. Το να επενδύσουμε σήμερα, σημαίνει να επενδύσουμε στο μέλλον, και αυτό σημαίνει «πράσινη ανάπτυξη».

Και πιστεύω, σχετικά με αυτό, ως όποια μέτρα και εάν λάβουμε στην Ευρώπη, ότι έχουμε προχωρήσει ένα βήμα, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα βήματα προς τα εμπρός, και ιδιαίτερα εάν ήμασταν πλειοψηφία στην Ευρώπη, θα κάναμε περισσότερα βήματα προς τα εμπρός σε αυτό το ζήτημα. Πρέπει να κάνουμε όλες τις αναγκαίες αλλαγές, οι οποίες θα έχουν ως επίκεντρο τη δημιουργία για την πράσινη ανάπτυξη, για την εκπαίδευση, για την έρευνα, για την καινοτομία, για να συγκεντρώσουμε όλα τα ταλέντα που διαθέτουμε, που διαθέτει η Ευρώπη, και να της δώσουμε νέα ώθηση, να την εξουσιοδοτήσουμε να αντιμετωπίσει τις αλλαγές που βρίσκονται μπροστά μας, κλιματική αλλαγή κ.α.

Και αυτό είναι, νομίζω, ένα πολύ σημαντικό σημείο. Η νέα ατμομηχανή μας πρέπει να είναι η πράσινη ανάπτυξη. Και εδώ ο Πωλ Ρασμούσεν μίλησε για αυτή τη σχέση, που είναι μια πολύ σημαντική ιδέα την οποία περιλαμβάνει και το Μανιφέστο του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Συγχαρητήρια. Αυτό είναι ένα ζήτημα, το οποίο νομίζω ότι όλοι οι σοσιαλιστές πρέπει να θέσουμε ως προτεραιότητα στην ατζέντα μας. Η αριστερή ατζέντα είναι και μια πράσινη ατζέντα. Αυτό πρέπει να το δηλώσουμε σαφέστατα.

Τέλος, η ειρήνη. Η εκλογή Ομπάμα αποτελεί ιστορική αλλαγή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιοι είναι, όμως, οι εταίροι του Ομπάμα, Θα έπρεπε να ήταν η προοδευτική Ευρώπη. Στην Ευρώπη, κυριαρχούν σήμερα οι νεο-συντηρητικοί ή οι νεο-φιλελεύθεροι. Και χάνουμε μια ευκαιρία. Η ανθρωπότητα, ο πλανήτης χάνει μια ευκαιρία εγκαθίδρυσης της ειρήνης.

Γιατί αυτό που προσφέρουμε είναι μια διαφορετική κουλτούρα αντιμετώπισης των προβλημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν βασιζόμαστε στο φόβο, αλλά στον διάλογο. Όχι στην απειλή, αλλά στη διαπραγμάτευση. Δεν θέλουμε προληπτικούς πολέμους, αλλά προληπτική διπλωματία. Αυτή είναι η διαφορά.

Και με αυτό τον τρόπο, η Ευρώπη μπορεί να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο, αλλά η Ευρώπη των Σοσιαλιστών, η Ευρώπη των Δημοκρατών, η Ευρώπη που θα συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων, όπως στην Κύπρο, που θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα ζητήματα πυρηνικού αφοπλισμού όπως του Ιράν, αλλά θα είναι, επίσης, σε θέση να αντιμετωπίσει προβλήματα τρομοκρατίας με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο.

Στην Σοσιαλιστική Διεθνή, ο Πρόεδρος Ζαρντάρι του Πακιστάν – είναι μέλος μας είναι ο Αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς- με τον οποίο μίλησα χθες, σχεδιάζει να ιδρύσει μια επιτροπή για την τρομοκρατία, η οποία θα περιλαμβάνει Πακιστανούς, Ινδούς, Ευρωπαίους και άλλους από άλλα μέρη του κόσμου, για μια νέα προσέγγιση για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Μπορούμε να βρούμε λύσεις.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είχα σκοπό να απαντήσω αλλά πάλι μόνο εγώ? Δεν βαρέθηκα, κάθε άλλο. Κάθε μέρα περνώ έδώ και χρόνια από τούτη τη σελίδα. Απόψε θα διαμαρτυρηθώ, το πήρα απόφαση. Και θα διαμαρτυρηθώ για όλους όσοι έχουν πάψει, έστω και μέσω διαδικτύου να συνομιλούν. Εδώ και χρόνια ο Θεόδωρος θέτει ερωτήματα, προβάλλει θέσεις και απόψεις. Διαφωνούμε, συμφωνούμε, αλλοίμονο αν όλοι πιστεύαμε τις ίδιες αρχές. Εδώ και μήνες η ζωή του έχει περάσει σε ακόμη πιο γλυκιά φάση, με πολλές όμως σκοτούρες και καθημερινά προβλήματα, κι όμως, βρίσκει έστω και λίγα λεπτά χρόνο για να εκφραστεί περιμένοντάς μας. Όμως στα σχόλια βλέπω, 0 και πάλι 0 άντε 1 κι αυτό από εμένα. Άντε μιλήστε΄, δημιουργείστε, σκεφτείτε. Μην περιμένετε την ιστορία...ποτέ δεν έρχεται μόνη της.

Μπατζανάκης

θοδωρής είπε...

Θα ήταν δική μου η γαϊδουριά αν μπατζανάκη δεν σε ευχαριστούσα για τα σχόλιά σου. Και για την προτροπή προς άλλους να σχολιάζουν.

Προφανώς υπάρχουν άλλα blogs στα οποία διεξάγεται ο διάλογος που αναφέρεις. Είναι λογικό να απέχει ο κόσμος από αυτό το blog, όταν για δικούς μου λόγους, το ενημερώνω πιο αραιά από ό,τι προηγούμενα.

Έτσι το blog είναι ο δικός μου σάκος εκτόνωσης. Δεν απαιτώ τα σχόλια. Είναι όμως καλοδεχούμενα. Ειδικά από σκεπτόμενα άτομα όπως εσύ.