Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008

"Η ώρα της ελληνικής οικονομίας"

Παραθέτω ένα απόσπασμα της χθεσινής ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Κύρια γιατί θεωρώ ότι ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα στελέχη του κόμματος έχουν καταφέρει, εδώ και καιρό, να μιλήσουν με όρους και έννοιες της Αριστεράς. Χωρίς δισταγμούς και κρυφτούλια δεν διστάζουν πλέον να κατακεραυνώσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές. Και το σημαντικότερο, να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις.

Δεν αποτελεί στοίχημα, ούτε ζητούμενο ο ερχομός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία. Δεν πιστεύω ότι ο αυτό ονειρεύεται ο Παπανδρέου.

Αυτό που απαιτούν οι καιροί είναι ένα ριζικό σοκ, μια επανάσταση πολιτικών πράξεων υπέρ των αδυνάτων, μια αλλαγή πορείας της χώρας. Το στοίχημα είναι αν το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έμαθε, αν μπορεί να σηκώσει το βάρος των ελπίδων μας. Το στοίχημα είναι αν εμείς οι πολίτες μπορούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες της τύχης μας, αν μπορούμε να συγκυβερνήσουμε με μια ομάδα ικανών και έντιμων ανθρώπων.

Πίσω από τα ιδεολογήματα της νεοσυντήρησης, όπως ότι οι αγορές από μόνες τους, δια μαγείας θα αυτορρυθμίζονται, ότι υπάρχει το αόρατο χέρι το οποίο λύνει τα πάντα, δυστυχώς, κρύφτηκαν πανίσχυρα συμφέροντα, που οδήγησαν χωρίς διαφάνεια, χωρίς μέτρο, στην απληστία και την κερδοσκοπία. Στη συγκέντρωση τεράστιου οικονομικού πλούτου.

Για τον Πόλ Κρούγκμαν, Νομπελίστα Οικονομίας φέτος, η βασική αιτία της κρίσης είναι η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια των λίγων και η ανισότητα που αυτή προκάλεσε. Σε ανύποπτο χρόνο, πριν από δύο χρόνια, εξηγεί πώς η συγκέντρωση πλούτου έγινε με τέσσερις συγκεκριμένες πολιτικές των κυβερνήσεων του Μπους.

Πρώτον, κράτησε ονομαστικά στάσιμους και ουσιαστικά μείωσε τους βασικούς μισθούς και την αγοραστική δύναμη των χαμηλότερων, αλλά και μεσαίων εισοδημάτων.

Δεύτερον, χρησιμοποίησε την δύναμη του κράτους, για να υπονομεύσει το δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται και να διαπραγματεύονται συλλογικά.

Τρίτον, κατάφερε και μπλόκαρε τις μετά το σκάνδαλο της ENRON προτάσεις και, βεβαίως, απαιτήσεις για διαφάνεια και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλάζοντας την ατζέντα, διότι το 2002 ήρθε ο πόλεμος του Ιράκ - ο λεγόμενος πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία - και αυτή δέσποσε στην πολιτική ημερήσια διάταξη, δίνοντας ουσιαστικά, ιδιαίτερα σε εσωτερικό επίπεδο στην Αμερική, την λευκή επιταγή στον Μπους να εφαρμόσει τις πολιτικές του.

Τέλος, ο πιο άμεσος τρόπος συγκέντρωσης πλούτου ήταν η αναδιανομή πλούτου υπέρ των πλουσίων, μέσω του φορολογικού συστήματος. Οι πλούσιοι έγιναν επί Μπους πολύ πλουσιότεροι και η φτωχή και μεσαία τάξη πολύ φτωχότερες.

Αναφέρω τις πολιτικές του κ. Μπους, διότι δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνες που ακολούθησε η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως και άλλες νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις σε πολλά μέρη της γης, τα τελευταία πέντε χρόνια.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"...ριζικό σοκ, μια επανάσταση πολιτικών πράξεων υπέρ των αδυνάτων". Αυτό που έγραψες μπατζανάκη είναι πράγματι ένα αληθινό ζητούμενο. Φοβάμαι όμως πως ούτε τα πρόσωπα ούτε οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ μπορούν να εγγυηθούν κάτι τέτοιο. Ενδεικτικά ας πάρουμε κάποια πρόσωπα κι ακόμη καλύτερα, πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ στην πόλη μας. Βενιζέλος, Αράπογλου, Μαγκριώτης, Καστανίδης, Βούγιας, Καιλή. Δηλαδή, μηχανισμός, μηχανισμός, μηχανισμός, μηχανισμός, μηχανισμός. Ελπίδα δεν βλέπω. Πάμε παρακάτω? Φλωρίδης, Σκανδαλίδης Κατσέλη, Πάγκαλος, Παπουτσής, Σουμάκης κ.α. Ο σοσιαλισμός όπως τον φαντάζεσαι και τον πιστεύεις είναι πολύ τρυφερή και γλυκιά υπόθεση, προυποθέτει όμως απεγκλωβισμούς και κατακτήσεις, που δε νομίζω, σε επίπεδο προσώπων να υπάρχει απάντηση στο ΠΑΣΟΚ.
Ας πάμε στις πολιτικές κι ας πάρουμε για συντομία χώρου την υπόθεση γεωργία. ΠΑΣΟΚ λοιπόν. Εκ των υποστηρικτών και βασικών ψηφοφόρων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Αποτέλεσμα η συρρίκνωση βασικών καλλιέργειών, κλείσμο εργοστασίων, αύξηση των κερδών των τραπεζών, των εμποροβιομηχάνων, αποδεκατισμός του εισοδήματος των αγροτών και κυρίως αφανισμός των λεγόμενων μικρομεσαίων αγροτών. Σοσιαλισμός?
Πάμε στο αλλο 50% της ζωής μας, τη γυναίκα. Τι θα ήταν σοσιαλισμός για τη γυναίκα?
1. Κατάργηση της ελαστικής απασχόλησης.
2. Βασικός μισθός 1300 ευρώ.
3. Συνταξιοδότηση στα 55 και στα 50 για τα βαρέα και ανθυγιεινά, κοινωνική σύνταξη για όσες δεν πληρούν τις προϋποθέσεις.
4. Κατώτερη σύνταξη 1050 ευρώ.
Επίδομα ανεργίας 1050 ευρώ, επιδότηση ενοικίου και πάγωμα των δανείων, όσο διαρκεί η ανεργία.
5. Ουσιαστική προστασία της μητρότητας με άδειες και επιδόματα ίδια για όλες τις εργαζόμενες στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες, τις μετανάστριες.
Το ΠΑΣΟΚ απαντά αρνητικά, ή μάλλον ίσως να υπόσχεται αλλά μόνο προεκλογικά, διότι μετεκλογικά φροντίζει για ασφαλιστικά "τύπου" Γιαννίτση με βασικό μισθό στα τάρταρα και σύνταξη για ψίχουλα.
Μπατζανάκη φίλε μου, επέτρεψέ μου να μην ελπίζω. Οι εποχές των αληθινών σοσιαλιστών δεν ήρθαν ακόμα. " το ριζικό σοκ, η επανάσταση πολιτικών πράξεων υπέρ των αδυνάτων", που ζητάς με βρίσκει στο πλευρό σου. Μόνο που τα σοκ και οι επαναστατικές πολιτικές πράξεις είναι άλλων υπόθεση και όχι του ΠΑΣΟΚ.

Πολλά φιλιά.