Συνάντηση bloggers@2310: 7 νάνοι & 1 Χιονάτη

- Αγάπη μου θα βγω.
- Να βγεις. Με ποιους;
- Δεν τους ξέρω.
- ...
- Δηλαδή, τους ξέρω, αλλά δεν τους έχω δει ποτέ.
- ... Μήπως να πάρουμε εκείνο το κλιματιστικό που λέγαμε;

Ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις μου με τους "γνωστούς αγνώστους" bloggers της Θεσσαλονίκης. Με καθυστέρηση στις αφίξεις που θύμιζε κάτι από τα φοιτητικά μας χρόνια. Με αμήχανα, διστακτικά, στην αρχή, χαμόγελα. Με καταιγισμό από καλαμπούρια και υψωμένη την ένταση της φωνής λίγα λεπτά αργότερα. Με τσιγάρο στο χέρι, με βροχή από ψευδώνυμα και αναφορές σε posts και comments άλλων bloggers.

Οι "7 νάνοι και η Χιονάτη" γλυστρήσαμε σε cafe της παραλιακής, ξεκρεμάσαμε σκέψεις από τις απλώστρες. Και αφεθήκαμε σε ένα ανακάτεμα καθαρών και άπλυτων.

Όχι ότι ζητούσαμε να βγάλουμε τη μπουγάδα του TIDE...

7, λοιπόν, bloggers και 1 "φυτεμένη" δημοσιογραφος από έντυπο της πόλης να σημειώνει στο χαρτί, όταν δεν άστραφταν φλας από τις ψηφιακές. Παιχνιδιάρικες, σμιλεμένες ερωτήσεις, σφιχτοδεμένες απορίες, αραιωμένες με υδρόχρωμα απαντήσεις. Θέσεις που αναμείχθηκαν για να είναι σε αποχρώσεις παστέλ, όταν δεν κοκκινίζουν από το νεύρο ή την ντροπή. Δεν ξέρω να σας γράψω για το χρώμα του τοίχου.

Όχι ότι αυτό ήταν το ζητούμενο...

Όταν διαβάζω τα γραπτά κάποιου, πάντα σκαρφίζομαι μια κάποια εικόνα του. Πάντα μου έκαιγε το μυαλό να εξακριβώσω κατά πόσο, όταν έβλεπα από κοντά τα χέρια που κτυπούσαν τα πλήκτρα ή μουτζούρωναν το χαρτί, έπεφτα κοντά στην αλήθεια. Δεν έχω βγάλει σχετικό συμπέρασμα από χθες. Όμως όλες οι φάτσες συνοδεύονται από στόφα ανθρωπιάς, πνεύματος που σπανίζει και φρεσκάδα νιάτων. Από φως έμπνευσης που είναι, τελικά, γήινη, προσιτή. Και για αυτό το λόγο ιδιαίτερα ελπιδοφόρα.

Να το επαναλάβουμε. Περισσότεροι την επόμενη φορά.

Υ.Γ.1 Από τις φωτό λείπει ο Σταύρος. Θα τον ξεκουνήσω με το Photoshop και θα τον ανεβάσω.


UPDATE:
Υ.Γ.2 Σχετικά posts από τρελοπίθηκα, ttalou, Oneiros, Zpi, nenyaki και από την ίδια φωτογραφίες. Κτύπησε πλήκτρα και ο telson!