Αγαπητέ Μεγάλε Αδελφέ,
σου γράφω από το γραφείο, αν και αυτό μάλλον αφού είσαι ο Μεγάλος μου Αδελφός θα το γνωρίζεις ήδη. Διαφορετικά δεν θα ήσουν Αδελφός, και μάλιστα Μεγάλος. Θέλω να σε προλάβω και να σε διαβεβαιώσω ότι όσα ξετρύπωσες από το γραμματοκιβώτιό μου είναι εντελώς, μα ενοχλητικά εντελώς σκουπίδια.
Ξέρω, θα έρθεις να μου χτυπήσεις την πόρτα κάπου εκεί γύρω στις 4 το πρωί και θα μπουκάρεις με την άνεση του μεγάλου αδελφού, με τον αέρα του "εγώ τα ξέρω όλα, σε εμένα δεν κρύβεσαι".
Θα μου αρνηθείς τον καφέ και κάθε απάντηση. Θα μου βγάλεις από την καπαρντίνα σου τις χίλιες και μια εκτυπώσεις των μηνυμάτων μου, από 16 Ιούλη μέχρι 16 Αυγούστου. Και θα μου τις τρίψεις στη μούρη: "Arab Bank Account", "Nigerian Bank Account", "VIAGRA for sale", "PORN for free" και λοιπά, και λοιπά.
"Γιατί γουστάρεις να σε πάω μέσα; Για σχέση με τη διεθνή ή την ντόπια τρομοκρατία; Για παιδεραστία ή για παράνομο εμπόριο ναρκωτικών; Για ενοχλητικό και διαταραγμένο κομπιουτερά; Για χάκερ που είναι της μόδας;", θα με ρωτήσεις.
Και εγώ τι να σου πω; Ότι πέρασα σχεδόν 1 ώρα να σβήνω την ατέλειωτη σαβούρα που μου στρογγυλοκάθησε αυθάδικα στο mailbox; Ότι ούτε καν ανοίγω τα μηνύματά μου αυτά; Ότι είμαι φανατικός οπαδός του δυτικού πολιτισμού μας; Λέμε τώρα...
Πολιτισμός, θα μου πεις και θα στρίψεις ένα τσιγάρο, ζητώντας να ρίξω κάτι πάνω μου και να μπούμε στο αυτοκίνητό σου που περιμένει κάτω με προορισμό ένα από τα σπίτια σου. Μάλλον δίκιο έχω θα μου πεις, αλλά πού να βρω το δίκιο μου τέτοιες μέρες πονηρές.
Εντάξει έχεις κι εσύ το δίκιο σου, Μεγάλε Αδελφέ. Τόσα χρόνια σκάναρες τα μύχια των γραπτών μου, διάβαζες το blog μου, σούρωνες τα εισερχόμενα, ξεσκόνιζες τους φακέλους με τα πρόχειρά μου. Κάτι η συνδυαστική, κάτι οι ρημάδες λέξεις κλειδιά, κάτι μια δυο φωτογραφίες μου σε πορεία κατά τη σύνοδο κορυφής των ευρωπαίων αρχηγών, κάτι μια δυο ξαδέλφες που δεν ερχόνταν στα τραπέζια του θείου που πολύ συμπαθούσε την καθαριότητα και την τάξη... Πολύ θέλει ο άνθρωπος να του μπει μια ιδέα;
Πάντως, να 'μαι πάλι πίσω από τα πλήκτρα. Κόκκινα τα μάτια μου να ταξιδεύω σε σελίδες που δεν θα διαβάσω από τα συγκροτήματα με τα 1000 έντυπα, που δεν θα ακούσω από τις σινιαρισμένες κυρίες στα δελτία. Στην τσίτα για Βαλκάνια, για Μέση Ανατολή και πίσω για Λονδίνο και πάλι για Λατινική Αμερική και ολοταχώς για Κίνα και Ινδία. Κι από 'κει στη Λαμία και την Αλεξανδρούπολη, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη καβάλα στα πλήκτρα και τα κλικς. Με τύπους με παρατεταμένη ακμή, σε υπόγεια λουσμένα από νέον, με ανεμιστήρες και ψύκτρες να παγώνουν τους επεξεργαστές. Και οι σκέψεις να βολτάρουν με χειρουργική ακρίβεια, με ειρωνία μελετητή των πάντων και του τίποτα.
Ξέρω δεν θα με ρίξεις σε κάποιο μπουντρούμι. Ξέρεις ότι δεν είμαι επικίνδυνος για την Οικογένειά σου, τη Μεγάλη Οικογένεια. Ξέρεις ότι είμαι μια μύγα που βλέπει τον ευατό της στον καθρέφτη και χαίρεται. Απλά θα με κάνεις μονόστηλο, μια προειδοποίηση σε όσους σου γλιστράνε από τα χέρια.
Ας είναι και έτσι...
Μεγάλε Αδελφέ, καλώς σε βρήκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου