Ο κάδος ανακύκλωσης χαρτιού έξω από το σχολείο της γειτονιάς ήταν μπουκωμένος μέχρι το λαιμό. Με 2 σακούλες γεμάτες εφημερίδες, περιοδικά και ό,τι άλλο από χαρτί, περπάτησα περίπου 1 χιλιόμετρο μέχρι να βρω τον επόμενο διαθέσιμο κάδο. Ο οποίος είχε το στόμιό του γυρισμένο από την εσωτερική μεριά του πεζοδρομίου, κολλημένο σε τοίχο.
Όχι ότι ποτέ πήρε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στα σοβαρά την ανακύκλωση, αλλά όταν πριν δυο χρόνια βρήκα στο γραμματοκιβώτιό μας γραπτό μήνυμα από τον κ. Παπαγεωργόπουλο ταράχτηκα. Θα καλούσαμε, έλεγε, έναν τετραψήφιο αριθμό και θα μας εξηγούσαν πως θα συνεισφέραμε στην ανακύκλωση!
Ε ναι, έβαλα στην άκρη προκαταλήψεις και κάλεσα. Περίμενα και περίμενα. Όταν αποφάσισαν να απαντήσουν με παρέπεμψαν σε ένα 10ψήφιο αριθμό του δήμου. Το προσπέρασα αυτό. Δεν είναι και τζιμάνια στα οργανωτικά, είχε πάει και η ώρα μία…
Η κοπέλα ήταν ευγενική, μου εξήγησε τα μύρια καλά της ανακύκλωσης και της πρωτοβουλίας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Αν απαιτείται και λίγη προπαγάνδα για το καλό της ανακύκλωσης, μπορώ να το δεχθώ, σκέφτηκα. Εν ολίγοις χρειαζόταν τα στοιχεία μου τα οποία έδωσα και σε λίγες μέρες, «να, αύριο μεθαύριο», θα ερχόταν, λέει, συνεργείο του δήμου με σακούλες σε διάφορα χρώματα. Στη μια χαρτί, στην άλλη αλουμίνιο, στην άλλη πλαστικό.
Έλα μου... Έκλεισα το τηλέφωνο ανακουφισμένος. Να πήγαιναν τα πράγματα καλά; Να έδειχνε να κουνιέται κάτι; Να έπαυα έστω για λίγο την γκρίνια;
Όταν μετά από μια εβδομάδα κάλεσα τα τηλεφωνικά νούμερα για να δω γιατί δεν φάνηκε συνεργείο του δήμου, έπεσα σε υπαλλήλους που δήλωναν αναρμόδιοι.
Εννοείται ότι ακόμη περιμένουμε τις χρωματιστές σακούλες... Εννοείται ότι τα στοιχεία μας παραμένουν στη διάθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Και, μάλλον εννοείται, ότι κάπου κατά το Σεπτέμβρη του 2006, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, τα γραμματοκιβώτια θα ξαναγεμίσουν από χαρτιά με τη διαφήμιση περί ανακύκλωσης.
Όσοι πίστεψαν στο εγχείρημα την πρώτη φορά δεν θα διστάσουν να πετάξουν στο δρόμο με αηδία το διαφημιστικό. Και ίσως όχι μόνο γιατί ο πλησιέστερος κάδος ανακύκλωσης χαρτιού δεν θα είναι κάπου εκεί στη γειτονιά τους…
4 σχόλια:
Και αναφέρεσαι στην ανακύκλωση χαρτιού, που θα 'πρεπε να είναι αυτονόητη. Γιατί κάποτε αναζήτησα -τρομάρα μου- κάδους ανακύκλωσης γυαλιού. Βρήκα μόνο ?ναν, κάπου στην Τούμπα, μπροστά σε υαλοπωλείο (το είχε ζητήσει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης). Πάλι καλά να λέω;
Τη να πω και γω που έχω αδερφή οικολόγο και για να πετάξω τα χαρτικά της το ρίχνω το χιλιόμετρο !
Λέω να πάρω σκύλο…τη κάνω που τη κάνω τη βόλτα μου … να έχω και παρέα !
Το μόνο που μανιωδώς ανακυκλώνουμε είναι η κριτική γκρίνια μας γι αυτούς που εμείς επιλέγουμε για να μη δουλεύουν (και να μας δουλεύουν). Απόδειξη; Ο παππούς, ο πατέρας, εγώ και τα παιδιά μου, με Καραμανλή, Παπανδρέου και Σία ζούμε και πεθαίνουμε (Ο προπάππους και τα εγγόνια και με Μητσοτάκη.
Έχει δίκιο ο Μέτοικος. Δικαιολογίες πάπαλα πλέον. Κράξτε τους!
Το μόνο που μανιωδώς ανακυκλώνουμε είναι η κριτική γκρίνια μας γι αυτούς που εμείς επιλέγουμε για να μη δουλεύουν (και να μας δουλεύουν). Απόδειξη; Ο παππούς, ο πατέρας, εγώ και τα παιδιά μου, με Καραμανλή, Παπανδρέου και Σία ζούμε και πεθαίνουμε (Ο προπάππους και τα εγγόνια και με Μητσοτάκη.
Έχει δίκιο ο Μέτοικος. Δικαιολογίες πάπαλα πλέον. Κράξτε τους!
11:51 πμ
Δημοσίευση σχολίου