Πρόκειται για μια συνήθεια που 3, τουλάχιστον, φορές μου βγήκε σε καλό: κρατάω τις αποδείξεις από ο,τιδήποτε αγοράζουμε. Ρούχα, είδη διατροφής, εξοπλισμός για το σπίτι κλπ. Κάθε χαρτάκι, μικρό ή μεγάλο αποθηκεύεται σε ένα φάκελο.
Όταν το μεσημέρι άνοιξα τη συσκευασία με το μανούρι, κάτι δεν μου πήγε καλά. Δοκίμασα λίγο και μετά έδωσα να δοκιμάσει και η Μαρία. "Είναι χαλασμένο;", ρώτησα.
Ήταν.
Προσπάθησα να διακρίνω την ημερομηνία λήξης. Τα τυπωμένα γράμματα είχαν ξεθωριάσει.
Η ιδέα της να το επιστρέψουμε με βρήκε μια στιγμή που το μόνο που δεν ήθελα ήταν να μπαίνω στο αυτοκίνητο, να οδηγώ κοντα στα 6-7 χιλιόμετρα για το σούπερ ντούπερ σούπερ μάρκετ και να εξηγώ τα αυτονόητα. "Έχουμε την απόδειξη;", ρώτησε ρητορικά.
Η κοπέλα στην υποδοχή βαριόταν χαρακτηριστικά. Μιλούσε με τη συνάδελφό της. Είχε βρει και μια δεύτερη δουλειά. Δευτέρα, Τρίτη Τετάρτη στο σούπερ μάρκετ, Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο στο κατάστημα με τα ρούχα. "Αλλιώς, δεν βγαίνω", ήταν η φράση που έδωσε πάσα στο αίτημά μου.
Της εξήγησα τι συμβαίνει και έφερε το μανούρι κοντά στη μύτη, μόνο και μόνο για να κάνει το καθήκον της απέναντι στη θέση της. "Απόδειξη έχετε;", με ρώτησε. Της έδειξα το χαρτάκι.
Ψέλλισε κάτι περί βιολογικού μανουριού και "πώς συνέβη αυτό;". Μετά κάλεσε έναν αριθμό στον οποίο κανείς δεν απάντησε και μου επέστρεψε βαριεστημένα 3.73 €, ζητώντας μια ξεθυμασμένη συγνώμη.
Ίσως ήταν η ώρα, ίσως εκείνη η ιστορία με τη δεύτερη δουλειά που είχα ακούσει, αλλά δεν ζήτησα να δω κάποιο προϊστάμενό της και να διαμαρτυρυθώ. Αργότερα σκέφτηκα ότι αν αυτή συμπεριφερόταν παρόμοια κάποιος σε δημόσια υπηρεσία θα είχα βγει έξω από τα ρούχα μου και θα είχα αρχίσει τα καντήλια. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα...
Δεν ξέρω αν έκανα καλά που ξαναμπήκα για να ψωνίσω από το σούπερ μάρκετ. Κατευθύνθηκα στο ράφι με τα οικολογικά προϊόντα για να δω τι παίζεται με τις ημερομηνίες λήξης. Στις πρώτες θέσεις στρογγυλοκάθονταν ληγμένα μανούρια. Πιο πίσω όλα ήταν ΟΚ. Κοίταξα στις "οικολογικές μπριζόλες": είχαν λήξει τουλάχιστον εδώ και 4 - 5 ημέρες. Τα λουκάνικα ήταν ΟΚ. Οι φέτες πλησίαζαν επικίνδυνα στην ημερομηνία λήξης.
Άδειασα ό,τι είχα βάλει μέσα στο καλάθι κι υποσχέθηκα α) να μην ξαναπατήσω πόδι στο σούπερ ντούπερ σούπερ μάρκετ και β) να συνεχίσω να κρατώ τις αποδείξεις από ό,τι αγοράζουμε.
4 σχόλια:
Bioλογικα απο καρφουρ η ειδικα μαγαζια θοδωρη...:)
Εγω εχω προβλημα με ενα συγκεκριμενο σουπερμαρκετ.
Βρωμαει σαπιο κρεας αραια και που.
Δεν δινει ΠΟΤΕ ακριβη ρεστα (Τα 2 και 52, γινοντα 2. 50)...Βαλτα κατω.
Και εχω βρει και χαβιαρι με σκουλικι, σε αδελφακι του στην Συρο.
Μπλιαχ
Αφού πήρα 4 φορές χαλασμένο τυρί (με μουτζουρωμένη ημερομηνία λήξεως)απο το Καρφούρ του Αλίμου, σταμάτησα να ψωνίζω απο εκεί..
Τι κι αν μου δίνουν πίσω τα λεφτά?
Τα προϊόντα δεν λένε..
έχω ακούσει ότι τα προιόντα που λήγουν, στέλνονται πίσω και ξανασυσκευάζονται. ακούγεται τραβηγμένο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ημερομηνία λήξης απέχει από τη μέρα που θα σκουλικιάσει το προιόν. για να σκουλικιάσει-μουχλιάσει κάτι πρέπει ΄να έχει λήξει προ πολλού....
παρεπιπτόντως, έμαθα ότι αν πέσει απειλή για τηλεφώνημα στο ινστιτούτο καταναλωτών η στο συνήγορο του πολίτη, όλοι κινητοποιούνται. γίνεται καλή δουλειά εκ μέρους τους.
Αφού θέλετε να ξεκαρφωθούμε, ΟΚ. Πρόκειται για το Καρφούρ της Πυλαίας.
Δημοσίευση σχολίου