Back to blogging?

Κάπου εκεί στα μέσα του Μάη μια απέραντη βαρεμάρα χτύπησε τα πλήκτρα, τον εγκέφαλο και τη διάθεσή μου για να γράφω. Ο χαμός της Αμαλίας με έριξε και δεν ήθελα να ανοίξω τον υπολογιστή και να διαβάσω το παραμικρό.

Ύστερα, όσα διαβάζω για το περιβάλλον μου χαλάνε τη διάθεση. Σκέφτομαι όσα πρέπει να κάνουμε και τρομάζω από όσα δεν κάνουμε. Ίσως μια νέα μορφή κατάθλιψης, άντε μελαγχολίας κάνει την εμφάνισή της. Αυτή που σχετίζεται με την παγκόσμια οικολογική καταστροφή...

Προσπαθώ να πάρω δύναμη από το χαμόγελο και την αθωώτητα του παιδιού μας...