Με αφορμή το μποϊκοτάζ αυτής της εβδομάδας για το γάλα με τιμή μεγαλύτερη από 1 ευρώ το λίτρο, άνοιξα τα κιτάπια μου και διάβασα όσα έγραψε για τη δύναμη του καταναλωτή ο Έριχ Φρομ:
(...)Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δείξουν οι πολίτες τη δύναμη του καταναλωτή είναι να δημιουργήσουν ένα αγωνιστικό καταναλωτικό κίνημα που θα χρησιμοποιήσει σαν όπλο την απειλή των "καταναλωτικών απεργιών".
Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι το 20% του πληθυσμού της Αμερικής αποφασίζει να μην ξαναγοράσει πια ιδιωτικά αυτοκίνητα, γιατί πιστεύει ότι σε σύγκριση με τα εκαιρετικά μέσα μεταφοράς το ιδιωτικό αυτοκίνητο είναι πολυέξοδο, δηλητηριάζει το οικολογικό περιβάλλον και δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα - ένα φάρμακο που δημιουργεί μια ψεύτικη άισθηση δύναμης, αθξάνει το φθόνο και βοηθάει τον άνθρωπο να ξεφύγει από τον εαυτό του.
Αν και μόνο ένας οικονομολόγος θα μπορούσε να καθορίσει πόσο μεγάλη οικονομική απειλή θα ήταν κάτι τέτοιο για τη βιομηχανία αυτοκινήτων - και φυσικά την πετρελαιοβιομηχανία - είναι φανερό ότι αν γινόταν μια τέτοια "καταναλωτική απεργία", η οικονομία που περιστρέφεται γύρω από την παραγωγή αυτοκινήτων θα περνούσε σοβαρή κρίση.
Βέβαια κανείς δεν επιθυμεί να περάσει η αμερικανική οικονομία μια σοβαρή κρίση, αλλά αν γινόταν πιστευτή μια τέτοια σοβαρή απειλή, να σταματήσουν π.χ. να χρησιμοποιούν αυτοκίνητα για ένα μήνα, οι καταναλωτές θα αποκτούσαν τέτοια δύναμη που θα μπορούσαν να επιφέρουν αλλαγές στο συνολικό σύστημα της παραγωγής.
Το μεγάλο πλεονέκτημα των καταναλωτικών απεργιών
Το μεγάλο πλεονέκτημα των καταναλωτικών απεργιών είναι ότι δεν απαιτούνν καμία κυβερνητική δραστηριότητα, είναι δύσκολο να χτυπηθούν και δεν χρεια΄ζεται να περιμένει κανείς τη συμφωνία του 51% του πληθυσμού για να ασκήσει πίεση στα κυβερνητικά μέτρα. Γιατί πραγματικά, μια μειοψηφία 20% θα μπορούσε να είναι εκπληκτικά αποτελεσματική για να προκαλέσιε μια αλλαγή.(...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου