Με τιμά ο Θανάσης Βικόπουλος, πολύ καλός φίλος και από τα παλιά, με την κριτική που έγραψε για το σημείωμά μου με τίτλο: Κούβα, η μεγαλύτερη φυλακή για δημοσιογράφους στον κόσμο. Τη δημοσιεύω αυτούσια, ως ένα σημείωμα ξεχωριστής σημασίας. Τα δικά μου σχόλια θα ακολουθήσουν.
Αγαπητέ Θοδωρή.
Πριν παρουσιάσω το σχόλιό μου θα ήθελα να σε συγχαρώ για το site σου και για τις κατά καιρούς πρωτοβουλίες να θίξεις θέματα που μας αφορούν σε καθημερινή βάση. Ο αγώνας που δίνεις για μία ανθρώπινη Θεσσαλονίκη είναι πραγματικά συγκινητικός.
Παρόλα αυτά οφείλω να τονίσω την παντελή έλλειψη βασικών στοιχείων στις αναφορές σου περί ελευθερίας στην Κούβα με αποτέλεσμα να θίγεται η ηγεσία ενός νησιού που παρά το πολυετές εμπάργκο των ΗΠΑ, με τις ευλογίες της «ελεύθερης» Ευρώπης, κατέφερε να έχει το χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας σε ολόκληρο τον κόσμο, ένα από τα καλύτερα συστήματα υγείας παγκοσμίως και ποσοστό αναλφάβητων μηδαμινό. Θα μπορούσε βέβαια να κανείς να αντιτάξει πως περισσότερες πόρνες σε μία πόλη (αναφέρομαι στην Αβάνα), δεν θα βρεις πουθενά, ούτε όμως (απαντώ εγώ) και περισσότερες σελίδες σε σοβαρές εφημερίδες του τόπου μας, με προσφορά γυναικών για πάσης φύσεως συνευρέσεις.
Η αλήθεια είναι πάντοτε συγκεκριμένη, έλεγε ο Hegel και αυτό πρέπει να κάνουμε.
Αναφέρθηκες με περισσή αγάπη στους 76 συλληφθέντες και στη συνέχεια φυλακισθέντες, με την κατηγορία «των εγκλημάτων ενάντια στην ανεξαρτησία ή την εδαφική ακεραιότητα του κράτους». Δεν είπες κουβέντας όμως για το πρόγραμμα στο οποίο ανήκουν τα συγκεκριμένα άτομα, το γνωστό πρόγραμμα Varela, κύριο «αίτημα» του οποίου είναι η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος το οποίο βλέπουν ως τμήμα μιας "βαθμιαίας προσέγγισης" προς την αποβολή του καθεστώτος που γεννήθηκε από την επανάσταση του 1959.
Απλά αφελείς χαρακτηρίζονται όσοι πιστεύουν ότι οι υποτιθέμενοι φίλοι της Κούβας, επιζητούν επιστροφή στη δημοκρατία. Στην ουσία αντιπροσωπεύουν όχι "τη δημοκρατία", αλλά μια επιστροφή στον καπιταλισμό. Και ευτυχώς οι αποκαλύψεις δικαιώνουν όλους εμάς που ποτέ δεν πιστέψαμε στην εύκολη και «εκ των καναπέως» κριτική που ασκούν πολλοί, δυστυχώς μεταξύ αυτών και εσύ.
Αν απέκρυψες τα στοιχεία, λυπάμαι, γιατί ως υποστηρικτής της ελευθεροτυπίας δεν θα έπρεπε να το κάνεις. Δεν τα απέκρυψες όμως, είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Έπεσες απλά θύμα των ροζ αποχρώσεων μιας ψευδο-φιλελεύθερης αριστεράς που το λάθος της εδώ και χρόνια είναι η αδυναμία θεώρησης του κομμουνισμού ως πραγματικότητας. Ταυτόχρονα όμως οφείλω να σε καταγγείλω για έλλειψη έρευνας την οποία όφειλες να κάνεις πριν δημοσιεύσεις τα κείμενά σου.
Δεν μας είπες λοιπόν ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους φυλακισθέντες είχαν λάβει τεράστια χρηματικά ποσά από την αμερικανική κυβέρνηση μέσω του James Cason, του προϊστάμενου του γραφείου αμερικανικών συμφερόντων στην Αβάνα. Γεγονός που δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ από οποιονδήποτε αμερικανό εκπρόσωπο. Για του λόγου το αληθές, όλες αυτές οι πληροφορίες είναι εύκολα διαθέσιμες από τους ιστοχώρους της αμερικανικής κυβέρνησης.
Εν ολίγοις, το 2000, η αμερικανική υπηρεσία για τη διεθνή ανάπτυξη (US AID) έδωσε το ποσό των 670.000 δολαρίων σε τρεις Κουβανέζικες οργανώσεις που βοηθούν στη "δημοσίευση στο εξωτερικό της εργασίας των ανεξάρτητων δημοσιογράφων από το νησί... και που διανέμουν τις γραφές τους μέσα στην Κούβα" (Έκθεση US AID, αξιολόγηση του προγράμματος US AID για την Κούβα, για το έτος 2001).
Όσο για τους «ρεπόρτερ χωρίς σύνορα», που τόσο σε γοήτευσαν και που τόσο κόπιασαν για την ελευθερία της Κούβας, αποδείχτηκαν «με σύνορα», όπως σωστά έγραψε στο φύλλο της η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 29/5/2005 με τίτλο: "Ρεπόρτερ με... σύνορα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου