Η 70η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και το μαλλί της γριάς

Οι αρθρογράφοι των εφημερίδων αρέσκονται από Αύγουστο να ξεπαγώνουν το θέμα της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης. Διαβάζουμε για τα σχέδια των ανακοινώσεων του εκάστοτε πρωθυπουργού σχετικά με το πόσο θα σφίξουμε το ζωνάρι. Για την αντεπίθεση της αντιπολίτευσης η οποία θα είναι σφορδρή. Κάθε χρόνο η σούπα είναι μονότονα ίδια μαγειρευμένη κι εμείς, που αφήνουμε τη θάλασσα να μας γλύφει τα ακροδάκτυλα, παραμένουμε αμέριμνοι καθώς ακόμη ο Σεπτέμβρης είναι δυο ανάσες μακριά.



Στις εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Θ. από 1 Αυγούστου έχει πέσει πολύ δουλειά. Ξηλώθηκε η προηγούμενη άσφαλτος, στρώθηκε μόλις σήμερα η καινούργια. Κουρεύτηκε σχολαστικά όσο γκαζόν υπάρχει, φυτέυτηκαν πρόχειρα κανά δυο τρία φυτά. Στα δέντρα και τους στύλους των δρόμων γύρω από τη Δ.Ε.Θ. συνεργεία του δήμου κρεμάσανε διαφημιστικές σημαίες. Μαζέψανε, επιτέλους, και εκείνη την ακαλαίσθητη σβούρα, σύμβολο της προηγούμενης Δ.Ε.Θ. μπροστά από την είσοδο της πλατείας Χ.Α.Ν.Θ.

Ελπίζω να μην μας κοτσάρουν κανένα αερόστατο φέτος...

Ο ήλιος βαράει ακόμη και φορτηγά κουβαλάνε πάνω κάτω συνεργεία εργατών εντός των εγκαταστάσεων της Δ.Ε.Θ. Τρυπάνε, γκρεμίζουν, στήνουν σκαλωσιές και βάφουν. Χώροι στάθμευσης μετατρέπονται στα γνωστά μας περίπτερα. Και οι σεκιουριτάδες στις εισόδους σηκώνουν τα μανίκια, αφού αυξήσουν το ζελέ στο μαλλί.

Στα ντόπια ΜΜΕ, εταιρείες και ξενοδοχεία επικρατεί ένας σχετικός αναβρασμός. Καλά, δεν σκίζουμε και το καλτσόν μας, αλλά, να, κάτι κινείται σε ρυθμούς λίγο πιο πρωτευουσιάνικους. Τα επιτελεία θα αγοράσουν καινούργιες κοστουμιές και γραβάτες, οι κυράτσες τους θα κάνουν πασαρέλα από κομμωτήρια του κέντρου και τα μεγάλα κυβισμού αυτοκίνητα θα μουγκρίσουν αχόρταγα για λίγα γραμμάρια ματαιoδοξίας. Καθόλου άσχημα για πανηγύρι, έτσι;

Οι υπόλοιποι απλά θα ακούσουμε και πάλι για τις "προοπτικές ανάπτυξης της πόλης" η οποία, να, γίνεται, βρει κουτό, το κέντρο των Βαλκανίων. Να και το μετρό έρχεται, η υποθαλάσσια, σου το' λεγα εγώ, ο άνθρωπος είναι Θεσσαλονικιός, δεν θα νοιαστεί για τον τόπο του; Λίγο θα καθυστερήσουν γιατί αλλιώς τους είπανε ότι είναι κι αλλιώς τα βρήκανε.

Αυτά αν δεν μας προκύψει, φτου κακά, κανένα καινούργιο Σινούκ. Λέμε τώρα.

Στο μεταξύ όσοι δεν καταφέρουμε να αποδράσουμε για Χαλκιδική εκείνες τις εβδομάδες θα τραβήξουμε το καθιερωμένο κουπί. Ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα στη Λεωφόρο Στρατού και την Εγνατία, παύση κυκλοφορίας των λεωφορείων για να περάσουν οι κυράτσες που λέγαμε. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα με πινακίδες από όλη την επικράτεια σε κάθε πεζοδρόμιο γύρω από τις εγκαταστάσεις και μπόλικο μαλλί της γριάς.

Σαν αυτό της πόλης.

Εδώ και χρόνια η ιστορία αυτή με τη Δ.Ε.Θ. μοιάζει με άνευ προηγουμένου παράσταση σε γελοιότητα. Η όποια αίγλη από το παρελθόν οφείλει να δώσει τη θέση της σε γεγονότα σύγχρονα τα οποία θα οργανώνονται από τις δημιουργικές δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας.