Ήταν πρώτη φορά πριν 4 χρόνια, όταν η μυρωδιά με έσυρε από τη μύτη. Με τράβηξε από το πάρκινγκ της πολυκατοικίας, από εκεί στην είσοδο της, το ασανσέρ, το διάδρομο του ορόφου. Για να με χτυπήσει ως κύμα βόμβας καθώς άνοιγα την πόρτα του διαμερίσματος.
Η Μαρία με ποδιά, τα χέρια της χαρούμενα ταλαιπωρημένα και με μαλλιά μαζεμένα.
"Φτιάχνω ψωμί", είπε και ξεκαρδίστηκε.
Η κουζίνα, μια Βοσνία σε κατάσταση πανικού, μαρτυρούσε όσα είχαν διαδραματιστεί. Μια ανίερη πάλη με αλεύρια σε διάφορες εκδόσεις, πινέλα με κολλημένα σουσούμια, ηλιόσποροι που είχαν ξεστρατίσει στο πάτωμα, ταψιά που στα σπλάχνα τους κάθονταν και ζεσταίνονταν έξι στρουμπουλές μελαμψές κυρίες.
Έμεινα άναυδος. Κύρια γιατί δεν είναι λίγο η αποκατάσταση της Βοσνίας. Ειδικά όταν με πιάνει εκείνο το σκατοφιλότιμο και παίρνω απάνω μου ό,τι πλένεται και στη συνέχεια πρέπει να σκουπιστεί στην κουζίνα.
...
Μετά από μισή περίπου ώρα η πρώτη τριάδα με φρατζόλες αποφάσισε ότι αρκετή ώρα πέρασε μέσα σε έναν καυτό φούρνο. Κι έσκασε αγκαλιά με τις πιάστρες.
Γούρλωσα τα μάτια. Έτρεξε κατά πάνω στην πιο στρόγγυλη, την πιο αφράτη, την πιο μελαμψή. Ξεχείλιζε προκλητικότατα από το ταψί, με καλούσε σε ένα όργιο με μέλι και βούτυρο, με μαρμελάδα φράουλα.
"Μηηηηη... Κάνε υπομονή να τραβήξει πρώτα", με φρέναρε η φωνή της Μαρίας.
Έκτοτε έχουμε καθιερώσει αυτόν τον βομβαρδισμό της κουζίνας. Τον έχουμε βελτιώσει, όσον αφορά τα θύματα. Μαζεύουμε, πλένουμε και σκουπίζουμε ό,τι δεν θα ξαναχρησιμοποιηθεί, μελετάμε τις αντιδράσεις της μαγιάς, προθερμαίνουμε το φούρνο και το γλεντάμε σαν να είναι η πρώτη φορά.
Κολλήσαμε και το ψώνιο σε φίλους, σε μπαμπάδες και μαμάδες, σε μικρούς και μεγάλους και κάνουμε κόντρες. Ανταλλάσσουμε ιδέες, αλεύρια μαύρα και κίτρινα, χωριάτικα και πιο σκληρά, εμπειρίες και συνταγές. Από συγγενείς σε μακρινά χωριά, μέχρι παραλλαγές από τους φίλους μας στη Δανία, δείγματα ταξιδεύουν από σπίτι σε σπίτι.
Το "θράσος" μας έφτασε μέχρι την παρασκευή ολόφρεσκων ζυμαρικών. Εξάλλου η γιαγιά από την Κρήτη φημίζεται για αυτά...
Η παρασκευή σπιτικού ψωμιού είναι μια εμπειρία μοναδικά χαλαρωτική, δημιουργική και απολαμβάνουμε κάθε μπουκιά του στο φαγητό μας. Άσε που έχουμε και κάτι να παινευόμαστε. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: δεν θα μπορέσετε να ξαναφάτε το ψωμί του φούρνου της γειτονιάς σας. Θα σας φαίνεται εντελώς μάπα...
Για το ψωμί διάβασε στο: http://www.breadinfo.com
3 σχόλια:
Είχα δει ένα μηχάνημα σε έκθεση το οποίο ψήνει ψωμί όπως το θες με ότι υλικά θες χωρίς κόπο (λέει η διαφήμιση και η κοπέλα που το προωθούσε)...
Μήπως είναι πιο εύκολα/νόστιμα τα πράγματα έτσι;
Πάντως το ψωμί που μας έφτιαξε στην έκθεση ήταν άλλο πράμα!
Το έχω υπόψη μου. Μου έχουν πει ότι είναι αφάνταστα ενεργοβόρο.
Εμείς προτιμάμε την επαφή με το αλεύρι, το νερό και τα υπόλοιπα υλικά.
Εξάλλου, το ζύμωμα δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια και υπάρχουν εναλλακτικές τεχνικές που το ελαχιστοποιούν.
Θοδωρή συγγνώμη για το άσχετο σχόλιο, αλλά διοργανώνουμε blog meeting πάλι.
Κοίμησε το μωρό και έλα!
Περισσότερα στο blog του crazy monkey και το δικό μου.
Δημοσίευση σχολίου