Ώρα αιχμής στην Παπάφη και τα διπλοπαρκαρισμένα αυτκίνητα αφήνουν δυο στενές λωρίδες για όσους επιχειρούν extreme sports στην πόλη. Πώς να περάσεις ως λεωφορείο ανάμεσα από τη Σκύλα και τη Χάρυβδη;
Δεν βιάζομαι. Αφήνω το βλέμμα να πλανηθεί στο περιοδικό που κρατάω. Εξάλλου, τα λεωφορεία έγιναν από τους λίγους χώρους στους οποίους μπορώ να διαβάσω με την ησυχία μου.
Πλάτη με πλάτη με έναν ηλικιωμένο. Τον ακούω να μιλάει στον οδηγό για την κατάσταση στους δρόμους, τα διπλοπαρκαρισμένα, την απουσία Τροχαίας από τους δρόμους β' κατηγορίας, διάβαζε εκτός κέντρου. ¶τιμη ράτσα, γιατί δεν έφυγα; Κάθησα και τους ανέχτηκα, χόρτασα τα ψέμματά τους, τη μπόχα τους. Μονολογεί μετανιωμένος.
Αν υποψιαστώ ότι μετά από πολλά χρόνια θα χύνω χολή δημόσια, καλύτερα να αρχίσω να σκέφτομαι στα σοβαρά να την κάνουμε από την Ελλάδα όσο ακόμη μας παίρνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου