Ο κόσμος των έντυπων αλλάζει ριζικά. Το έχουμε ξαναγράψει αυτό και αν κινείσαι στο χώρο θα το βιώνεις καθημερινά. Όσοι ιθαγενείς εκδότες και αφεντικά ΜΜΕ συνεχίζουν να φέρονται σε αναγνωστικό κοινό και υπαλλήλους ως χάφτες και παπαγάλους αντίστοιχα, σύντομα θα μουρμουρίζουν από την παραζάλη των εξελίξεων.
Ε ναι, εδώ και καιρό η γνώμη, ο λόγος του αναγνώστη είναι κάτι πέρα από μια υπαρξιακή αγωνία σε κάποια παραχωμένη σελίδα στο τέλος του εντύπου. Δες τα polls που στήνουν τα online περιοδικά, τα forums, τα blogs. Κι αν ξύνουμε πληγές με τη χαμηλή διείσδυση του Internet στην Ελλάδα είναι γιατί όσο πιο πολύ διατρέξει τη ραχοκοκαλιά μας αυτό το μέσο, τόσο περισσότερο ανοίγει το ρημάδι το μυαλό μας, τόσο περισσότερο δημοκρατία μπορούμε να έχουμε.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι πλέον σημασία έχει η ποιότητα του αναγνωστικού κοινού και σε ποιο επίπεδο μπορεί αυτό να λαμβάνει αποφάσεις.
Τα γράφει και ο Τάκης Καμπύλης, στις Ενστάσεις του με θέμα: "Οι εφημερίδες στο τέλος του μονόδρομου...", με αφορμή τις εργασίες της Διεθνούς Ένωσης Εφημερίδων στην Αθήνα:
"... ο παλιός μονόδρομος «εγώ γράφω, εσύ διαβάζεις» έχει πια ξεπεραστεί. Το είπε παραστατικά ο Raju Narisetti (επικεφαλής της «Wall Street Journal» Ευρώπης): «Μέσα από το web site της εφημερίδας ανοίξαμε ένα διάλογο με τους αναγνώστες μας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μας εντυπωσίασαν οι θέσεις ενός νεαρού Ελβετού, ο οποίος ήταν συνδρομητής στο site αλλά δεν αγόραζε την εφημερίδα. Τον ρωτήσαμε γιατί και μας απάντησε "επειδή δεν χωράει στον σάκο μου"». H «WSJ» άλλαξε το σχήμα της. Προφανώς δεν στηρίχτηκε στην απάντηση του νεαρού Ελβετού, αλλά αυτήν θεώρησε σκόπιμο να προβάλει.
Μαζί του συμφώνησαν πολλοί. Ο αναγνώστης δύναται να είναι και πομπός. Ο αναγνώστης μπορεί καθημερινά να επηρεάζει την ύλη της εφημερίδας. Υπάρχει άλλωστε μια πολύ ισχυρή παράδοση που δείχνει ότι ο αναγνώστης δεν ήταν ποτέ ξένο σώμα στην έντυπη ειδησεογραφία."
Τη δύναμη του δικού μας λόγου, τον οποίο συνεχίζουν να αγνοούν οι εκδότες, την έχουμε πλέον στο Internet. Και έτσι μπορούμε να στήνουμε κοινότητες με στόχους και ενδιαφέροντα. Να περνάμε το υποδόριο, το "φαίνεσθαι". Να βουτάμε στο "είναι". Κι είναι αξιοθαύμαστο όταν συναντιόμαστε στον αιθέρα, εκεί έξω στον κυβερνοχώρο.
1 σχόλιο:
'Οταν αγοράζεις μια εφημερίδα, το κάνεις συνειδητά. Όταν κάνεις συνδρομή σε μια online υπηρεσία, επίσης το κάνεις συνειδητά. Την τηλεόραση την παρακολουθείς γιατί είναι εκεί!!!
Όταν λοιπόν αγόραζα στην δεκαετία του 80 "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" δεν ήταν μόνο η δύναμη της συνήθειας από την δεκαετία του 70, ήταν γιατί κάτι είχε να μου πει. Σήμερα η δημοσιογραφία, όχι βέβαια της WSJ, είνια του κώλου, το ΄χει γράψει και άνεμος αλλά και εγώ σε σχόλια ή κείμενα. Δεν μπορώ να διαβάσω μια εφημερίδα που αντιλαμβάνεται το φαινόμενο SKYPE σαν καινοφανές 1,5 χρόνο μετά την εμφάνιση του!!!
Δεν με πειράζει αν χωράει στο σακίδιο αλλά στο νου μου...
Δημοσίευση σχολίου