"Όπως πέφτει ένα φύλλο (ουχ)
Έτσι χάνεις κι ένα φίλο (ουχ)
Έτσι φεύγω κι εγώ τώρα
Έτσι φεύγω κι εγώ τώρα...
Στο στερνό το σταυροδρόμι (ουχ)
Δως μου ήλιο και συγγνώμη
Ξέχασέ με και προχώρα
Ξέχασέ με και προχώρα...
(...) "
Τέλη '80 - αρχές '90: για την παρέα ο ερχομός του στη Θεσσαλονίκη ήταν το γ ε γ ο ν ό ς που έπρεπε να τιμηθεί δεόντως! Ανατρεπτική παρουσία, σε μόνιμη ρήξη με το ΠΑΣΟΚ του Κουλουμπή, τα ΜΑΤ και αγκαλιά με την κλειδαρότρυπα. Με τις λεκάνες τουαλέτας για ντεκόρ στη σκηνή και φόρμες κρατούμενου.
Μονίμως στο μενού και στη διαπασών για μεγάλα ταξίδια με το Autobianchi: από Θεσσαλονίκη για Άρτα, φυσικά μέσω Κατάρας - δεν είχε τότε Εγνατία Οδό...
Ο καυστικός Τζίμης Πανούσης έτρεχε στα δικαστήρια με τον Ακατανόμαστο που είχε τσιμπήσει την πετονιά και δεν έλεγε να την αφήσει. Τοποθετούσε σφυροδρέπανο στη σημαία, έδινε συνεντεύξεις σε περιθωριακά περιοδικά και σουλατσάριζε στα Εξάρχεια με άλλες μεταμοντέρνες καλλιτεχνικές νεοελληνικές φυσιογνωμίες.
Ο Τζιμάκος γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα στις 12 Φεβρουαρίου 1954. Έκτοτε επιμένει με την πρώτη ευκαιρία να της πάρει λαμπατέρ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου