Είχαμε μπαφιάσαμε ψάχνοντας για καφενεδάκι πνιγμένο στα νερά και κάτω από την απλόχερη σκιά γεροπλάτανου. «Να πιείς τον καφέ σου με την ησυχία σου, να διαβάσεις και το βιβλίο σου», μου είχε πει η Μαρία.
Διασχίζοντας την Παναγία, αλλοτινή πρωτεύουσα της Θάσου, περνούσαμε μπροστά από ένα καφενεδάκι που μας έκανε ελαφρώς κλικ, αν και από μπροστά του περνούσαν αναγκαστικά όλα τα αυτοκίνητα από και προς κάθε κατεύθυνση.
Την τρίτη ημέρα καταφτάσαμε με το παιδί να χοροπηδάει δίπλα στα νερά, κάτω από τα πλατάνια, με μια διάθεση για καφέ ελληνικό και ρουφήγματα που να τρυπάνε τα αυτιά των διπλανών. Παραμάσχαλα το βιβλίο "¶ρης ο Αρχηγός των Ατάκτων".
Αφού παραγγείλαμε και η Μαρία έκανε τις απαραίτητες βόλτες με την μικρή, γύρισε και μου είπε: «Αν θέλεις να μας λούσουνε τους καφέδες, μην βγάλεις πάνω στο τραπέζι το βιβλίο». Έμεινα να κοιτώ χωρίς να καταλαβαίνω, όταν μου είπε να κάνω μια βόλτα στο εσωτερικό του καφενέ.
Οι τοίχοι του καφενείου "Ρετρό" είναι γεμάτοι από ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Του πρώην βασιλιά Κωνσταντίνου και της πρώην βασίλισσας ¶ννας - Μαρίας, του Γιώργου Παπαδόπουλου, του Μακάριου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Παύλου Μπακογιάννη και άλλων.
Δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν τα έντερά μου... Τόσες μέρες "ζούσα" την αγωνία των ανταρτών, τις δολοπλοκίες των Βρετανών, το νέο αρματολίκι του Ελληνισμού, τους ντουλαμάδες και τα φυσεκλίκια. Ένωνα κλωστές Ιστορίας, μπάλωνα φθαρμένες γνώσεις.
Κι ήρθε ο ποταμός των εικόνων για να επιβεβαιώσει ότι εκείνη η εποχή για μερικούς είναι ακόμη «εδώ». Στοιχειώνει μέσα στα όνειρά τους, ζει στην καθημερινότητά τους, προεκτείνοντας το χθες στο σήμερα.
Για εμάς ένα φιλμάκι, για άλλους ένας λεκές αίματος που δεν λέει να αφήσει ήσυχα τα βράδια κανενός μας...
1 σχόλιο:
σα να διαβαζεις το κεφαλαιο του μαρξ σε βαυαρικη μπυραρια.
χο χο .
δεν προσπαθησες να τους αλλαξεις;
χα χα.
καλο βραδυ.
Δημοσίευση σχολίου