Οικογενειακός φίλος προσφέρει ευγενικά γεύμα σε εστιατόριο της πόλης. Ο γιός του είναι από αυτούς που κατάφεραν να περάσουν στο πανεπιστήμιο. "Συμφωνώ με την εφαρμογή της βάσης του «δέκα» για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ;", είναι η ερώτηση που κάνει το γύρω του τραπεζιού.
Προσπαθώ να δείξω ότι δεν έχουμε μπροστά μας ένα πουλόβερ που ο κάθε υπουργός ξηλώνει και ράβει κατά το δοκούν. Ότι οφείλουμε μια συνέχεια και συνέπεια απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Ότι δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. Ότι δεν μπορείς να αιφνιδιάζεις, ούτε να επιστρατεύεις τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ για να περάσεις απόψεις στον κόσμο. Ούτε να τον θεωρείς βλήτο...
Γυρνάω σπίτι για να διαβάσω τον Χρήστο Κάτσικα. Τα γράφει και τα εξηγεί πολύ καλύτερα από εμένα:
"...Σε τελευταία ανάλυση το πραγματικό δίλημμα δεν είναι να επιλέξει κανείς αν θα εισάγονται ή δεν θα εισάγονται μαθητές με βαθμολογίες κάτω από τη βάση αλλά το πώς θα οικοδομηθεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα «ανοίγει τα μάτια» των τροφίμων του. Η ποιότητα στην εκπαίδευση δεν συνδέεται με την προσπάθεια για δημιουργία «λωρίδων ταχείας κυκλοφορίας» στις σχολικές αίθουσες που εξασφαλίζουν αυξημένα ποσοστά στις κάρτες εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη μια και εξοστρακισμό όσων «δεν παίρνουν τα γράμματα» από την άλλη. Η «γραμματική και το συντακτικό» της ποιοτικής εκπαίδευσης βρίσκεται στη δυνατότητα δημιουργικής ύφανσης της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, στην ικανότητα να μπορεί να τον εξοπλίσει με τα «πυρομαχικά» της γνώσης που αλλάζει τον κόσμο."
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Αλλά και τα παρακάτω του Στέλιου Μαρίνη:
" Η καθιέρωση της βάσης 10 στο Γενικό Βαθμό Πρόσβασης των Πανελλαδικών Εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν εύσχημο τρόπο μείωσης του αριθμού των εισακτέων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Η επιχειρηματολογία των υποστηρικτών της «βάσης» είναι αντιεπιστημονική. Αυτό είναι πολύ φυσικό, αφού το μόνο που χρειάζεται η κυβέρνηση για να εξοικονομήσει χρήματα από τη μείωση των φοιτητών είναι ένα επιχείρημα για λαϊκή κατανάλωση. Η κοινή γνώμη θέλει να αυξάνεται ο αριθμός των μορφωμένων νέων. Για να πεισθεί να συναινέσει στη μείωση του αριθμού τους, πρέπει να πιστέψει ότι όσοι «μένουν απΆ έξω» δεν άξιζαν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η κοινή γνώμη όμως διαμορφώνεται με βάση τις πληροφορίες που έχει ο μέσος πολίτης. Για το μέσο πολίτη το «δέκα» είναι ό,τι θυμάται από τη δική του σχολική ζωή: Ένας βαθμός που διακρίνει τους «καλούς» από τους «κακούς» μαθητές.
Εδώ πλέον καταργείται η επιστήμη και υιοθετείται από την πολιτεία το αστήρικτο, λαϊκίστικο συμπέρασμα ότι το «δέκα» είναι ένα αντικειμενικό μέτρο που προσδιορίζει ποιοι δεν είναι ικανοί να προχωρήσουν σε ανώτατες σπουδές.
Είναι όμως έτσι;"
Βάση 10: Οικονομική πολιτική με «παιδαγωγικά» επιχειρήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου