Πάντως σε ένα ομοιάζουμε με την Ιαπωνία. Περιμένουμε ακόμη να φυτρώσει το "ιερό ρύζι". Αποδείχθηκαν νάνοι οι πολιτικοί να διαχωρίσουν πλήρως τους ρόλους Εκκλησίας και Κράτους, όπως συμβαίνει σε κάθε δυτικό κράτος.
"...μην ξεχνάτε ότι αν σήμερα επιβιώνουμε το χρωστάμε σε μεγάλο βαθμό στη θρησκεία...", σχολιάζει ο Γιάννης για το ότι τα παιδιά μας υποχρεούνται κάθε πρωί σε μια κοινή προσευχή - παρωδία. Ας το παραδεχτούμε: η προσευχή είναι, ή θα έπρεπε να είναι μια προσωπική διαδικασία. Την αντιλαμβάνομαι είτε σε χώρους μιας κοινής λατρείας, είτε σε χώρους που δεν είναι κοινοί. Με την έννοια ότι δεν πειθαναγκάζουν κανέναν σε κάτι που θεωρείται από κάποιους άλλους ιερό και όσιο.
Όσο για το άρθρο "ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ" της Χριστιανικής Φοιτητικής Ένωσης, η επιχειρηματολογία μπάζει από πολλές μεριές. Ε ναι, δεν θα συγκρίνω τώρα την άκρα συντηρητική πτέρυγα των Ευαγγελιστών της Αμερικής που ξεκινά τα υπουργικά συμβούλια με προσευχή με ένα πολιτισμένο κράτος της Ευρώπης που θέλουμε να ανήκουμε. Εκτός κι αν οι στόχοι άλλαξαν...
Αλλά και παρακάτω στο άρθρο ο Κωνσταντίνος Χολέβας μπλέκει, εσκεμμένα ή όχι μού είναι αδιάφορο, την επιλεκτικά ξενοφοβική πολιτική της Βρετανίας με τη λειτουργία του Κοινοβουλίου της Σκοτίας. Μα τι σχέση έχει το κλείσιμο των συνόρων με την ενδυνάμωση των τοπικών κοινωνιών και του πολύ μεγάλου βαθμού αυτοδιοίκησης που χαρακτηρίζει τις περισσότερες δυτικές κοινωνίες;
Επιτρέψτε μου να διακρίνω μια και μόνη ομοιότητα με την Ιαπωνία: την παροιμία "Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι" ή άλλως "Βράσε ρύζι"...
6 σχόλια:
μια παρόμοια συζήτηση είχα πρόσφατα, για την πορσευχή στο σχολέιο.
δεν συμφωνώ, αλλά ούτε και συμφωνώ με τον παιδαγωγό που λόγω πεποιθήσεων θα "βγάλει" τους μαθητές του από προσευχή, παρελάσεις και εθνικές γιορτές. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να είναι καθολικές και να γίνουν ομαλά, ώστε να γίνουν αποδεκτές.
Δεν είχα καμιά αυταπάτη ότι οι φωνές για το διαχωρισμό των ρόλων θα εισακούγονταν, γι' αυτό και δεν ασχολούμαι καθόλου με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Έχω δει αρκετές πριν απ' αυτή για να ξέρω ότι ποτέ δε γίνονται για να βελτιωθούν οι κοινωνικές συνθήκες, αλλά για να εξυπηρετηθούν τα πρόσκαιρα συμφέροντα των εκάστοτε κυβερνόντων.
ΥΓ: ¶σχετο, αλλά η Ελλάδα έχει κι άλλο κοινό με την Ιαπωνία. Σύμφωνα με γνωστή ρήση (που ήρθε πάλι στην επικαιρότητα με το θέμα των πακιστανών μεταναστών), είναι οι μόνες χώρες στον κόσμο όπου δε λειτουργούν σωστά οι υπηρεσίες αντικατασκοπείας: στην μεν Ιαπωνία γιατί δε μιλάει κανένας, στην Ελλάδα γιατί μιλάνε όλοι.
Δεν είχα καμιά αυταπάτη ότι οι φωνές για το διαχωρισμό των ρόλων θα εισακούγονταν, γι' αυτό και δεν ασχολούμαι καθόλου με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Έχω δει αρκετές πριν απ' αυτή για να ξέρω ότι ποτέ δε γίνονται για να βελτιωθούν οι κοινωνικές συνθήκες, αλλά για να εξυπηρετηθούν τα πρόσκαιρα συμφέροντα των εκάστοτε κυβερνώντων.
ΥΓ: ¶σχετο, αλλά η Ελλάδα έχει κι άλλο κοινό με την Ιαπωνία. Σύμφωνα με γνωστή ρήση (που ήρθε πάλι στην επικαιρότητα με το θέμα των πακιστανών μεταναστών), είναι οι μόνες χώρες στον κόσμο όπου δε λειτουργούν σωστά οι υπηρεσίες αντικατασκοπείας: στην μεν Ιαπωνία γιατί δε μιλάει κανένας, στην Ελλάδα γιατί μιλάνε όλοι.
>> μαριλίνα: Οι αλλαγές μερικές φορές επιβάλλονται από τα πάνω με την έννοια ότι κάποιοι επιλέγονται για να μας πάνε κάπου. Κάποτε οι συνθήκες οφείλουν να ωριμάσουν επιτέλους και εδώ.
Αν δεν έχεις βρεθεί σε πρωινή προσευχή σε σχολείο, σίγουρα θα θυμάσαι το κλίμα.
Σέβομαι απόλυτα τις προσωπικές επιλογές του κάθε ανθρώπου σε κάθε επίπεδο. Αρκεί να μην θίγει την ελευθερία και προσωπικότητα του άλλου.
χαίρομαι που ο φίλος Θόδωρος πήρε αμέσως είδηση την απάντησή μου σχετικά με την προσευχή (αν και παλιό το σχετικό άρθρο) και απάντησε (όχι μόνο αυτός...)
τώρα σχετικά με το θέμα... θέλω να ρωτήσω κάποια πολύ απλά πράγματα και σας κάνω γνωστό ότι φυσικά και έχω δουλέψει σε σχολείο ως καθηγητής και ξέρω τι είναι η πρωίνη προσευχή...
1. θίγεται κάποιου η ελευθερία εάν σε μία ομάδα ανθρώπων όπου ανήκει ή δουλεύει ή σπουδάζει προσεύχεται ?
2. θίγεται η προσωπικότητα εάν κάποιοι προσεύχονται και κάποιοι άλλοι όχι ?
3. το τι κάνουν οι άλλοι και οι άλλες χώρες είναι πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετα...
π.χ. στις μουσουλμανικές χώρες έχετε δεί όταν προσεύχονται τι γίνεται ?
4. αλλά όλοι είμαστε υπέρμαχοι μέχρι δακρύων ώστε να υπερασπίσουμε το δικαίωμα των ξένων να εκτελούν τις προσευχές τους και τα μακάμια των μουφτήδων τους και να τους χτίσουμε και τζαμιά και τέμενη και αν τολμήσει κανείς και πει γιατί ? αυτοί στη χώρα τους μας επιτρέπουν ? όλοι θα βγούν και θα τον φάνε ως ρατσιστή , ξενόφοβο, φασίστα, κλπ.. κλπ...
Η αριστεροσύνη και την δημοκρατία που κουβαλάει ο καθένας επάνω του φαίνεται στους αγώνες, στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς και λιγότερο στο web και στα blogs... και (νομίζω) πολύ λιγότερο στην προσευχή... ένα στοιχείο που θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό (μαζί με κάποια άλλα) διαχωρίζει τον άνθρωπο (γενετικά) από τα ζώα...
αν και το ζήτημα φαίνεται μικρό έχει μεγάλες προεκτάσεις...
Δε μου αρέσει αυτή η νοοτροπία. Όλοι είμαστε υπέρμαχοι των ανθρώπινων ελευθεριών. Αλλά όταν πραγματικά θίγονται αυτές οι ελευθερίες, την πάπια κάνουμε. Λέει το Συμβούλιο της Ευρώπης - ο υπέρμαχος αυτός των δικαιωμάτων του ανθρώπου - όποιος είναι κομμουνιστής θα διώκεται. Καταστολή του φρονήματος δηλαδή.
Λέει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου - η μέχρι χθες άγνωστη - : να καταργήσουμε το νόμο για τον προσηλυτισμό (που τουλάχιστον για όποιον ξέρει από νομική έχει σχεδόν ξεκάθαρη αντικειμενική υπόσταση) και να φτιάξουμε έναν άλλον που θα καταδικάζει τους "φανατικούς" και "θρησκόληπτους". Και το νομικό cogitationem nemo poenam patitur (=κανείς δεν επιβάλλει ποινή για το φρόνημα κάποιου) πάει περίπατο.
Μας πείραξε η προσευχή τώρα. Ναι, αλλά το σωστό δε θα ήταν να μη γίνεται προσευχή (αυτό δηλαδή που θα ικανοποιούσε μόνο τους αθέους) αλλά κάθε θρησκευτική + άθρησκη ομάδα μαθητών να έκανε τη δική της προσευχή ή ας πούμε τη δική της αντιθρησκευτική διάλεξη. Αυτό και καταπίεση δε θα συνεπαγόταν και θα απέκλειε τον ετεροκαθορισμό της ελευθερίας για όσους θα ήθελαν να κάνουν προσευχή στο σχολείο.
Και θα μου πείτε τώρα σαν το ΚΚΕ - "να διαχωριστεί η θρησκεία από την εκπαίδευση. Και ποιος σου απαγορεύει να κάνεις προσευχή στο σπίτι σου; Πρέπει να γίνεται στο σχολείο;".
Ναι, αλλά οι Έλληνες γονείς που πληρώνουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους νομίζω ότι σαν έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας θα μπορούσαν να απαιτήσουν αυτό το ελάχιστο του παιδαγωγικού προγράμματος. Που στο κάτω - κάτω θα είναι προαιρετικό και θα έχει και εναλλακτικές. Δε λέω να μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Αλλά το να μας πειράζει αν κάποιοι μαθητές κάνουν προσευχή στο σχολείο κατά το ορθόδοξο, καθολικό, βουδιστικό ή ισλαμικό δόγμα (κατ' ελεύθερη επιλογή των ίδιων), ενώ εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να παρευρισκόμαστε, σημαίνει ότι αυτό που μας πειράζει δεν είναι το 2λεπτο της προσευχής στο οποίο παρευρίσκονται τώρα οι μαθητές, αλλά το γεγονός ότι οι μαθητές θρησκεύουν.
Και στο κάτω κάτω, τους ίδιους τους μαθητές τους ρωτάει κανείς να πουν τι θέλουν;
Δημοσίευση σχολίου