Κι ως γνωστόν, άρχισαν οι ιστορίες για το πόσο τρώμε αυτές τις μέρες, τα γλυκά που παχαίνουν, την ίδια στιγμή που κατέβαινε στο λαρύγγι το 3ο μελομακάρονο. Τέσπα, μέρες που είναι...
Ανοίγοντας τα δώρα
Στο άνοιγμα των δώρων, μια παραδοσιακή συνήθεια που μας κάνει όλους να ξεποδαριαζόμαστε και να σπάμε το κεφάλι μας, έγινε το έλα να δεις. Η Κίνα είχε την τιμητική της. Κάθε παιχνίδι της μικρής είχε πρώτη μούρη το πλαστικό και το MADE IN CHINA. Παγκοσμιοποίηση είναι αυτή;
Ανοίγονταν σακούλες, σκίζονταν χαρτιά, γελούσαν όλοι, χάζευε η μικρή και τσίριζε. Χαίρονταν οι παππούδες, τραβούσαν φωτογραφίες. Μάζευα τις σακούλες και τα άδεια πακέτα, διαχώριζα τα χαρτιά από τα πλαστικά για ανακύκλωση κι άκουγα "τς, τς, τς, αμάν παιδί μου, έλα να σε δούμε και λίγο!".
Παππούδες και γιαγιάδες ανοίγαν το στόμα κάθε φορά που η μικρή έκανε το πιο αυτονόητο: να τσιρίζει από την υπερένταση και τη χαρά. Ήταν το κέντρο του ενδιαφέροντος κι είχε λαλήσει. Και δώστου να ανάβουν τα φλας.
Τρις εις Κώσταν Σημίτην
Πέρα από τις βιομηχανίες της Κίνας, τα Jumbo και τα ΚΟΥ-ΚΟΥ, την τιμητική του είχε και ο Κώστας Σημίτης. Ήρθε τρεις φορές τυλιγμένος σε χαρτί, με εκείνο το αμφιβόλου προέλευσης χαμόγελο, προορισμένος για το ίδιο πρόσωπο. Αποδειχτήκαμε συμπεθέρια χωρίς φαντασία. Καλά ο άνθρωπος είναι μελετηρός, θαυμαστής του Κώστα, αλλά ρε παιδάκι μου, τον βγάλαμε κάρτα. Τώρα πρέπει να πάει σε δυο βιβλιοπωλεία και να γυρίζει πίσω τον Κώστα. Και η στεναχώρια του είναι ότι μπορεί να νομίσουν οι πωλητές ότι είναι από τους άλλους...
Στο τραπέζι
Η κουβέντα ξεκινήσε από το Σημίτη. Είμαι κι εγώ φέτος διαχειριστής στην πολυκατοικία... Να έτσι το ΠΑ.ΣΟ.Κ., να έτσι και ο Μπόμπος. Σε αυτήν την οικογένεια όλοι έχουμε άποψη για όλα. Από τη γιαγιά που περνούσε το ποτάμι χειμώνα με το τουφέκι και το παιδί στην πλάτη, μέχρι και εμάς τους καλογυαλισμένους ψευδοδιανοούμενους αριστερούληδες του καναπέ. Συμφωνούμε στην αρχή, μετά μάς πιάνει μια φαγωμάρα για την οκτετία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πέφτει μια βαριά, στα μέτρα του Μπόμπου, σιωπή. Ύστερα φωνάζουμε όλοι μαζί "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά" και όλα μέλι γάλα.
Αααα! Η είδηση που έμαθα από τη γιαγιά που λέγαμε: Ο Παπαθεμελής, λέει, θα είναι ο νέος υπουργός Μακεδονίας Θράκης. Αυτό μας ένωσε όλους. Συμφωνήσαμε ότι με δήμαρχο τον Καρατζαφέρη, νομάρχη τον Ψωμιάδη, μητροπολίτη τον ¶νθιμο και υπουργό τον Παπαθεμελή, μπορούμε να τσιμεντάρουμε και από πάνω τη Θεσσαλονίκη και να ψοφήσουμε από τη μπόχα μας. Θέ μου, δεν τη γλυτώνουμε τη μετανάστευση...
Τα εδέσματα ήταν πεντανόστιμα, έρρεε και το καλό κόκκινο κρασί, άρχισε και η γιαγιά CNN να σχολιάζει τα περί ρώσου κακοποιού και "τα αρνιά που πήγαν για σφαγή".
Κόψαμε και την πίτα. Το φλουρί έπεσε στη Μαρία και όλοι μάς ευχήθηκαν "με ένα δεύτερο παιδί". ΟΚ, καλοδεχούμενες οι ευχές, αλλά καθίστε να πάρουμε μια ανάσα...
Και η κιθάρα...
Μετά αφήσαμε τους πολύ μεγάλους και πήραμε την κιθάρα και τη μικρή στην αγκαλιά και τραγουδήσαμε Λοΐζο, ως ένδειξη εθνικής συμφιλίωσης. Μετά ακούστηκαν και κάτι ψαγμένα του Nick Cave, κάτι δακρύβρεχτα των Scorpions.
Η μικρή χάζευε την κιθάρα και ένας παππούς υποσχέθηκε να της πάρει μια δώρο του χρόνου. Μετά από αυτό και τα 1232191274 MADE IN CHINA παιχνίδια, άρχισα να σκέφτομαι στα σοβαρά ένα δάνειο για ένα μεγαλύτερο σπίτι.
Στο γλυκό έγινε το έλα να δεις. Η Μαρία είχε ξανα-βάλει όλη της την μαεστρία. Μια τούρτα σοκολάτας ΤΡΟΜΕΡΗ! Τη συνοδεύσαμε με ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ malt ουίσκυ 15 ετών.
Μετά αρχίσαμε να σιχτιρίζουμε τα κακά του καπιταλισμού και διάβασα τις πρώτες αράδες από το βιβλίο του Β.Ι. Λένιν που μου χάρισαν.
Στο σπίτι
Η επιστροφή στο σπίτι περιελάμβανε το TOY STORY 2, αλλά μια χαραγματιά στο κάτω μέρος του DVD δεν άφησε περιθώρια για να τη δούμε. Τελικά, καλύτερα. Βάλαμε τη μικρή για ύπνο, κάναμε ένα ζεστό μπάνιο και τυλιχτήκαμε κάτω από το πάπλωμα.
Είδαμε κάτι όνειρα... MADE IN CHINA!
1 σχόλιο:
Ατυχές το κείμενο αγαπητέ Θεόδωρε. Εάν επρόκειτο για χιουμοριστικό χρονογράφημα στερείται βασικών στοιχείων. Εάν πρόκειται για μία απλή πραγματική καταγραφή της πρωτοχρονιάς τότε μάλλον άλλο σπίτι επισκέφτηκες.
1) Δεν είδα καμία χαζομάρα στα πρόσωπα των θείων. Μάλλον πραγματική χαρά και λαχτάρα για προσφορά ενός ευχάριστου μεσημεριού σε πραγματικά αγαπημένα πρόσωπα.
2)Απ' όσο είδα η μικρή έλαβε δύο δώρα (ισως και να κάνω λάθος γι'αυτό) αλλά είμαι σίγουρος ότι το ένα ήταν ελληνικής και το άλλο Ελβετικής προέλευσης.
3)Κανένα χαρτί ή πλαστικό δε μάζεψες. Να'ναι καλά ο μπατζανάκης γι'αυτό.
4) Οι Σημίτηδες ήταν δύο και όχι τρεις
5)Στο τραπέζι δεν υπήρχε καμία γιαγιά που περνούσε ποτάμια με ντουφέκι και παιδί στην πλάτη. Ο ένας γιος της γεννήθηκε το 1959 και ο άλλος το 1970. (Δεν θυμάμαι αντάρτικα σε αυτές τις χρονολογίες)
6) Οι ψευτοαριστερούληδες του καναπέ ποιοί είναι; Απ'οσο ξέρω, ο ένας θείος έδωσε και την ψυχή του στη Γένοβα ο δε άλλος αν για κάθε αφίσα του ΚΚΕ που κόλλαγε και για κάθε μπουνιά που έτρωγε, έπαιρνε και μία δραχμή, τώρα θα ήταν ιδιοκτήτης δύο σπιτιών.
7) Ο Nick Cave δεν είναι ψαγμένος. Είναι εδώ και χρόνια ολοκληρωμένος και τραγούδια του λυπάμαι αλλά δεν είπαμε. Ούτε βέβαια και των Σκόρπιονς. Φλώροι που στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αβατζάριζαν την επέλαση του καπιταλισμού στην Ανατολική Ευρώπη με το γνωστό άθλιο τραγούδι "Wind of Change", δεν έχουν θέση στο σπίτι που επισκέφθηκες.
8) Κλείνω ενημερώνοντας απλά τους φίλους blogers ότι η κιθάρα που όλοι θαυμάζουν στην υπέροχη φωτογραφία σου είναι αμερικάνικη Ovation, πανάκριβη και χαρά σ'όποιον την έχει αλλά και σε αυτούς που την ακούνε.
Χα χα, παντού υπάρχει ένας Big Batzanak.
Σε φιλώ κινέζικα, ως νέος νάνος της πολιτικής, Σημίτης.
Δημοσίευση σχολίου