Ναι, υπάρχει. Και το ξέρω από πολύ καλούς φίλους και φίλες, που όταν είχαμε τελειώσει τις σχολές μας, έτρεχαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ολημερίς στα γραφεία δικηγόρων. Απορούσα και τότε για το ελάχιστο των χρημάτων που έπαιρναν ως "αμοιβή" της δουλειάς τους η οποία ήταν άκρωςς εξαντλητική.
Σε συζητήσεις μας μου έλεγαν ότι έτσι λειτουργεί το δικηγορικό κατεστημένο και ότι τα πράγματα είναι χειρότερα στη Θεσσαλονίκη από ό,τι στην Αθήνα και ακόμη χειρότερα στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Προσδοκούσαν όχι τόσο στην εκμάθηση της δουλειάς, όσο στην αναγνωρισιμότητα και την δημιουργία γνωριμιών. Οι πελάτες είναι δύσκολη υπόθεση και χρειάζονται πολλές θυσίες για να μπεις στο κύκλωμα.
Από τότε θεωρούσα την όλη υπόθεση εκμετάλλευση σπάνιας σύλληψης από την συντεχνία των φτασμένων δικηγόρων με τα σινιέ ρουχαλάκια που έβλεπα να σιτίζεται στα κυριλέ εστιατόρια της Θεσσαλονίκης. Μιλάω για τα μέσα της δεκαετίας του '90.
Από τότε και για προσωπικούς λόγους έκοψα από πρόσωπα που σχετίζονται με το χώρο και δεν γνωρίζω τι συμβαίνει, αλλά φαντάζομαι ότι δεν άλλαξαν και πολλά. Κι όντως...
5 σχόλια:
Για το προλεταριάτο τών γιατρών έχεις ενημερωθεί;
Χτίζεται συνειδητά και συστηματικά από το κράτος τα τελευταία χρόνια κυρίως στις πλάτες εκείνων τών καλών μαθητών που κυνηγούν με προσωπική θυσία τις υψηλότατες μονάδες εισαγωγής που απαιτεί από αυτούς το κράτος για να τούς πετάξει μετά αδιάφορα και ψυχρά στην ανεργία.
Όσοι αντέχουν το οικονομικό φεύγουν έξω για να μην ξαναγυρίσουν.
Στην Ελλάδα και στο ΕΣΥ θα έχουμε τα επόμενα χρόνια αποκλειστικά αποφοίτους Ρουμανίας, Βουλγαρίας, κ.λπ. στούς οποίους το συμπονετικό μας κράτος φρόντισε να δώσει έτοιματζίδικα θέματα για να περάσουν επιτέλους το άτιμο το Δικατσά στο οποίο κοβόντουσαν αδιάβαστοι και άσχετοι χρόνια ολάκερα.
Ελπίζω τα επόμενα πενήντα χρόνια να μην αρρωστήσω και πέσω στα χέρια - μαχαίρια τους! :lol:
Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είναι έτσι ακριβώς όπως την περιγράφει η Ελευθεροτυπία.
Οι ασκούμενοι θεωρείται ότι αμείβονται «μαθαίνοντας τη δουλειά» (ασχέτως αν πολλοί δικηγόροι δεν τους επιτρέπουν την πρόσβαση στις δικογραφίες), συν (σε κάποιες περιπτώσεις) ένα συμβολικό χαρτζιλίκι.
Οι νέοι δικηγόροι αμείβονται περί τα 300-500 ευρώ, άντε λίγο παραπάνω σε σπάνιες περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή μπορεί να αποδίδουν τη μισή δουλειά του γραφείου (για την οποία μοσχοπληρώνονται οι δικηγόροι-αφεντικά). Για ποσοστά ούτε λόγος φυσικά.
Το άλλοθι; "Μαθαίνεις" απ' τον παλιότερο (ακόμα κι αν είναι άσχετος!) ή σου "παρέχει στέγη" (ακόμα κι αν ασχολείσαι μόνο με τις δικές του υποθέσεις).
Μετά τα 5 χρόνια η κατάσταση αρχίζει και βελτιώνεται (για όσους άντεξαν), σε συνάρτηση με την προσωπική ικανότητα και την επιμονή του κάθε δικηγόρου.
Σε όλα αυτά προσθέστε και τις ιδιαίτερα υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.
Κάποτε είχα διαπιστώσει ότι οι μαθητευόμενες κομμώτριες έπαιρναν πολλά περισσότερα και είχαν τουλάχιστον ασφάλιση από το αφεντικό τους (οι ασκούμενοι δικηγόροι είναι ανασφάλιστοι και δεν θεωρούνται φυσικά "φοιτητές").
Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι 3 νομικές σχολές εξακολουθούν και δέχονται περί τους 500 φοιτητές κάθε χρόνο, οι σύλλογοι θυμούνται τους νέους δικηγόρους μόνο στις εκλογές κι οι παλιότεροι δικηγόροι βολεύονται με τις "φιλιππινέζες" τους.
υπερβολες
οι ελληνες που τελειωνουν νομικη λογω των πολυ κακων ΑΕΙ μας που δεν δινουν καμμια πρακτικη γνωση, ειναι ουσιαστικα αχρηστοι σε ενα δικηγορικο γραφειο. Ο δικηγορος τους προσφερει
α) γνωριμιες και πελατολογιο
β) εξοδα
γ) γραφειο, υλικο και ΗΥ
δ) ισως γραμματεα
ε) 300 εως και 450 ευρω
ζ) αρκετα χαλαρο ωραριο (δεν υπαρχει 9-5 σε δικηγορους)
και πολυ σημαντικο
η) εκπαιδευση
Δεν ειναι τοσο ασχημα (χαμηλος μισθος μεν, αλλα ετσι ειναι η Ελλαδα βασικα), αν σκεφτει κανεις οτι η ασκηση δεν ειναι δουλεια αλλα πρακτικη εξασκηση οπως σε τοσα αλλα επαγγελματα (στην Γερμανια υπαρχουν μηχανικοι που δεν παιρνουν φραγκο οταν κανουν πρακτικη. Και ο κανονας ειναι γυρω στα 500-700 ευρω.)
Οταν μετα με το καλο περασουν αυτο το σταδιο, βγαζουν μιαχαρα ικανοποιητικα λεφτα.
παρεπιμπτοντως νετπεν η νεα κομμωτρια ξερει να κουρευει (αλλα οι ικανοτητες της λιγο καλυτερευουν με τον χρονο, γιαυτο και δεν ανεβαινει πολυ ο μισθος).
ο νεος δικηγορος δεν ξερει που του παν τα τεσσερα (αλλα μαθαινει και ο μισθος ανεβαινει κατα πολυ).
SG, οι ασκούμενοι δικηγόροι (όχι οι νέοι δικηγόροι) είναι άσχετοι με τα πρακτικά (πώς να γράψεις ένα δικόγραφο από άποψη δομής, πώς και πού να καταθέσεις μια αγωγή κλπ), έχουν όμως φρέσκια επιστημονική κατάρτιση στα θεωρητικά, την οποία συχνά οι παλιοί δικηγόροι ξεχνούν από τις πολλές ...δημόσιες σχέσεις. Συνεπώς άχρηστους δεν τους λες με τίποτα, τουλάχιστον όχι με τέτοια γενικότητα (θα υπάρχουν και οι σχετικά ακατάρτιστοι και οι αμελείς). Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και τη δουλειά γραμματειακής υποστήριξης και το τρέχα-γύρευε στις υπηρεσίες να άμοιβε κανείς, θα έπρεπε να δίνει έναν αξιοπρεπή μισθό (και όχι ...200 ευρώ).
Ο παλιός δικηγόρος δίνει όσα απαριθμείς στον νέο δικηγόρο για να απασχολείται με τις ...δικές του υποθέσεις (σιγά τις υποθέσεις που έχει ο ίδιος ο νέος). Από πότε η υποδομή για να κάνεις τη δουλειά κάποιου ...συμψηφίζεται στην αμοιβή σου;! Επίσης, σπανιότατα θα του δώσει πελάτες, μη σου πω ότι θα του ζητήσει (ο παλιός του νέου) και ποσοστά σε ό,τι υποθέσεις αναλάβει ο νέος (με πελάτες του ΙΔΙΟΥ του νέου). Τέλος, το χαλαρό ωράριο σημαίνει ολοήμερο, πολλές φορές, ξεπάτωμα. Όλα αυτά εσένα σου φάνηκαν "όχι κι άσχημα"! Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην άσκηση αλλά και στα πρώτα έτη δικηγορίας (τουλάχιστον η άσκηση ας θεωρηθεί μέρος των σπουδών με όλα τα συναφή ευεργετήματα).
Ενδιαφέρον πάντως ότι παρέθεσες όλα τα κλασικά "άλλοθι" των παλιών δικηγόρων.
Παρεμπιπτόντως, οι σπουδές στις ελληνικές νομικές σχολές είναι υψηλού επιπέδου (τουλάχιστον στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη), με καλούς καθηγητές και εξαιρετικά συγγράμματα. Οπότε ο αφορισμός σου ότι οι νέοι δικηγόροι είναι συλλήβδην άχρηστοι λόγω κακών σπουδών δεν ευσταθεί.
Δημοσίευση σχολίου