Δευτέρα, Φεβρουαρίου 14, 2005

Η εθνική μας μοναξιά

Περί εθνικής μοναξιάς ο λόγος.

Το έλλειμα δεν προβλέπεται να κλείσει στα ανανμενόμενα από την κυβέρνηση επίπεδα. Και πως θα μπορούσε άραγε; Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό αδιέξοδο, το οποίο προκλήθηκε με την απογραφή αλλά και με τον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού το 2004, παγώνουν μισθοί και δίνονται για άλλη μια φορά αυξήσεις-ψίχουλα.

Η μόνη σταθερή αξία είναι οι αυξήσεις στα καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Κατά 8% αυξάνονται τα κόμιστρα των ταξί, ενώ στο τραπέζι έχουν πέσει σενάρια και για αυξήσεις τιμολογίων καθώς και εισιτηρίων στις συγκοινωνίες, προκειμένου να αναπληρωθούν με πρόσθετα έσοδα οι περικοπές των δαπανών.

Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες και στον ΟΤΕ απεργούν, ενώ σε θέση κινητοποιήσεων βρίσκονται και οι εργαζόμενοι των ΕΛΤΑ και του ΟΣΕ.





Άλλο όνειρο θερινής νυκτός παραμένει η υπόσχεση για 5% του προϋπολογισμού για την Παιδεία, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις. Φτάσαμε στο θλιβερό σημείο να μένουν κλειστά τα πανεπιστήμια Κρήτης & Θεσσαλίας λόγω έλλειψης κονδυλίων. Στα δημόσια σχολεία δεν πραγματοποιήθηκαν πολλά προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας.

Οδυνηρή παραμένει η ανυπαρξία σχεδίου δυναμικής ανάπτυξης και επενδύσεων στη χώρα. Ενώ στη γειτονική Τουρκία οι επενδύσεις στο χώρο των Βαλκανίων, και όχι μόνο, αυξάνονται ραγδαία, στην Ελλάδα ασχολούνται οι πάντες με τους ρασοφόρους και τα "πόθεν έσχες" των πολιτικών.

Έχω την άισθηση ότι με γοργούς ρυθμούς επιστρέφουμε σε μια μίζερη καθημερινότητα. Σπρωχνώμαστε καθημερινά στο περιθώριο των παγκόσμιων εξελίξεων, θεατές στα όσα θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε, αλλά δεν μας επιτρέπεται να πάρουμε μέρος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: