1986 και ο Σάκης Σερέφας, γνωστός πλέον ποιητής, μάς δίδασκε Έκθεση σε κεντρικό φροντιστήριο της πόλης. Ακόμη θυμάμαι το σοκ που μου είχε προκαλέσει το μάθημα του σχετικά με την έννοια του "ήρωα". Ποιος έχει το δικαίωμα να αποκαλείται "ήρωας" στη σημερινή εποχή, αναρωτιόταν ο ποιητής και έθετε το ερώτημα στα νεαρά μυαλά μας.
Ποτισμένοι με γιαταγάνια και αγώνες κατά της τουρκιάς, με λόγχες και υπολοχαγούς Νατάσα, ακούγαμε από το στόμα του Σερέφα να τρέχουν ποτάμια ειρήνης, ύμνοι στην υπεράσπιση της ελευθερίας χωρίς πολεμικά μέσα. ¶κουγα στην αρχή δειλά. Μετά μια φωτιά άναψε μέσα μου. Θαρρείς το τσερβέλο μου πήρε ανάποδες, ο κόσμος μου έφερνε τούμπες.
Μπαίνω στην αίθουσα των καθηγητών. Μαθητές προβάρουν ποιήματα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Περπατησιά λαγού στον Έλληνα που διώχνει τον Τούρκο, μια Ελλάδα που κυματίζει από άκρη σε άκρη του κόσμου. Ξανά γιαταγάνια, ξανά βόλια, ξανά κρυφά σχολειά. Και το αίμα κάπου εκεί δίπλα να αποσιωπάται μαζί με την πραγματική αλήθεια.
Εν έτει 2006...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου