Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: Game over!

Δεν υπήρχε, το λοιπόν, λόγος ύπαρξης ενός αυτόνομου, δεύτερου, εθνικού πρακτορείου ειδήσεων. Ειδικά όταν αυτό είχε την έδρα του στη Θεσσαλονίκη, λεγόταν, άκουσον άκουσον, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ και έδινε τη δική του μάχη στην ενημέρωση.

Το συζητούσαν εδώ και αρκετά χρόνια. Ειδικά από τότε που εταιρείες ελληνικών συμφερόντων άρχισαν την απόβασή τους στην πτωχή, πλην τίμια FYROM-ία. Από τότε που ο Μακεδονικός χαλβάς έπαψε να είναι σταθερή αξία της νεο-ελληνικής μας κουλτούρας.

Να το κλείσουμε το ρημάδι να τελειώνουμε; Να του αλλάξουμε το όνομα; Να το ενοποιήσουμε, μήπως; Θυμάμαι συζητήσεις επί συζητήσεων με όλους τους τελευταίους αρμόδιους υπουργούς. Το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων έμοιαζε ακίνητο κι ανίκητο. Κανείς δεν τολμούσε.



Όλα αυτά τα χρόνια, για μένα 7 στον αριθμό, δώσαμε την ψυχή μας στο "μαγαζί" αυτό. Βάλαμε όλη μας την ενέργεια, το φιλότιμο. Παίζαμε και για τη φανέλα. Όχι απαραίτητα αυτή με το όνομα και για το όνομα. Προσωπικά καρφί δεν μου καίγεται για το όνομα. Είναι όμως οι άνθρωποι και οι ιδέες τους, οι αγωνίες και οι ανησυχίες τους, τα οράματα και η όρεξή τους να υπάρχει ένας αξιόπιστος δημοσιογραφικός οργανισμός στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Με τα όποια προβλήματα, με τις όποιες ελλείψεις.

Στα χρόνια που πέρασαν και συνεργάστηκα με το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στήσαμε τις βάσεις δεδομένων, οργανώσαμε ψηφιακά το φωτογραφικό υλικό, μαζέψαμε και ταξινομήσαμε υλικό της ελληνικής διασποράς, τρέξαμε και καλύψαμε εθνικές, δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, δημιουργήσαμε τα αφιερώματα του ΜΠΕ, καλύψαμε ειδησεογραφικά τα ΜΜΕ της επαρχίας και των Βαλκανίων. Βιώσαμε την πίεση της ημερομηνίας έκδοσης της είδησης, το σκάσιμο των δίσκων server, την κατάλειψη του κτιρίου από αναρχικούς.

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο είχε ένα διαφορετικό ρόλο. Εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε τη διαφορά από πολύ νωρίς μέσω του Web. Όταν ακόμη δεν υπήρχε ούτε το in.gr, στο ΜΠΕ οι ειδήσεις έπεφταν βροχή από τους δημοσιογράφους μας. Οι "αγενείς" βάσεις δεδομένων τις "έφτυναν" προς τα έξω με μια μαεστρία που μόνο ο Λάμπρος μπορούσε να κατέχει.

Ώσπου...

Ώσπου σήμερα βλέπω και επίσημα την ανακοίνωση της ενοποίησης με το Αθηναϊκό. Δεν ξέρω λεπτομέρειες παρά το ότι παραμένω συνεργάτης. Δεν ξέρω αν έχω μέλλον στη "νέα εποχή", δεν ξέρω αν θέλω αν συνεισφέρω σε κάτι τόσο απρόσωπο για μένα. Ίσως πάλι με τον καιρό αποδειχθεί ότι μπορώ να βρω ενδιαφέρον σε όσα διαδραματιστούν. Κι εξάλλου, ότι ίσως είναι τώρα απρόσωπο για εμένα, ίσως να είναι η τρέλα, η ζωή και τα όνειρα, σίγουρα το ψωμί, κάποιων ανθρώπων. Δεν ξέρω...



Ξέρω όμως ότι το mpa.gr αποτελεί, εδώ και μερικές μέρες και επίσημα, παρελθόν. Κι ότι σχεδιαστικά, αυτό που βλέπω με ενοχλεί. Πολύ!

Η κατάργησή του www.mpa.gr παίρνει μαζί της μια σειρά αναμνήσεων και προσπαθειών 7 ετών... Καλό ταξίδι στον απύθμενο κυβερνοχώρο...