Τέλος τριμήνου και πρέπει να βαθμολογήσω. Το σιχαίνομαι αυτό. Ξέρω, ξέρω... Κάπως πρέπει να αξιολογηθούν οι επιδόσεις των μαθητών και μαθητριών. Αλλά, εγώ αισθάνομαι ότι πάντα κάποιους αδικώ, κάποιους ευνοώ. Και αν με το δεύτερο δεν τρέχει τίποτα, με το πρώτο έχω πρόβλημα.
Γιατί δεν υπάρχει κοινή αφετηρία για όλους τους μαθητές. Πώς μπορείς να βαθμολογήσεις ένα παιδί στην Πληροφορική το οποίο μετά βίας καταλαβαίνει Ελληνικά; Πώς βάζεις έναν χαμηλό βαθμό σε κάποια μαθήτρια για την οποία γνωρίζεις ότι έχει οικογενεικά προβλήματα και ότι δεν θα βρει τη δέουσα συμπαράσταση από το σπίτι; Και πώς, στο τέλος, θα χαρακώσεις μια παιδική ψυχή για τα όσα "δεν αποδίδει" σε μια τάξη λόγω προβλημάτων υγείας;
Από την άλλη δεν μπορώ και να μην ανταμείψω όσα παιδιά μοχθούν να μάθουν, να συμμετάσχουν.
Είναι ό,τι πιο δύσκολο να έχω απέναντί μου δυο μάτια παιδικά και να ρωτάνε για το βαθμό του τριμήνου.
1 σχόλιο:
θοδωρή αυτό συζητούσαμε προ λίγων ημερών σε ένα μάθημα της σχολής.
είχα γράψει και για την περιγραφική αξιολόγηση, δεν ξέρω αν το είχες διαβάσει.
Ένας τρόπος να συνεργαστείς με τα παιδιά όσον αφορά τον βαθμό τους είναι να τα ρωτήσεις τι βαθμό πιστέυουν πως πρέπει αν παρουν, έιτε προφορικά, είτε να στο δώσουν σε ένα χαρτάκι. δυστυχώς οι βαθμοί βάζουν τα παιδιά σε μια κλίμακα, προσ το παρον αυτό δε μπορείς να το αποφύγεις.
άλλον θα τον βαθμολογήσεις σχετικά με την επίδοση , άλλον σε σχέση με την πρόοδό του κτλ. αυτό μπορείς να τους το εξηγήσεις. λογικά θα συμμερίζονται μια τετοια απόφαση.
Δημοσίευση σχολίου