Σε μποϋκοτάζ καταναλωτικών προϊόντων έχουν καλέσει όλους μας οι καταναλωτικές οργανώσεις της χώρας. Η 15η του Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα Καταναλωτή, αλλά το Ινστιτούτο Καταναλωτή (ΙΝΚΑ) πελαγοδρομεί δίχως πυξίδα μετά την απώλεια του Χαράλαμπου Κουρή.
Στην ουσία όμως πρόκειται για ασυντόνιστες ενέργειες οι οποίες καταλήγουν να ακολουθούνται από λίγους και άρα γραφικούς. Χρειάζεται μια γερή στρώση από ενημέρωση που θα καθήσει στην συνείδηση όλων μας από μικρή ηλικία. Χρειάζεται τα σχολεία να μάθουν στα παιδιά μας, ανάμεσα σε πολλά άλλα, να αποκτούν συνείδηση ενεργού καταναλωτή. Μόνο τότε θα αντιληφθούμε τι σημαίνει εκμετάλλευση με το να πληρώνουμε τα περισσότερα χρήματα σε προϊόντα και υπηρεσίες κατώτερης ποιότητας από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Κι όλα αυτά με μισθούς πολύ κατώτερους από τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς.
Συνδέω τα παραπάνω με όσα ο Argos πολύ πετυχημένα παραθέτει με τις αυθαιρεσίες εταιρειών ως προς τη μεταχείριση εργαζομένων. Ε, ναι, "κάθε εταιρεία που προβαίνει σε τέτοιες κινήσεις, όπως η ΑΓΝΟ, θα έπρεπε να" εισπράττει την συνειδητή απαξίωση των προϊόντων της. Και δεν είναι ένα ασύνδετο γεγονός με όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία. Μια σκιά οικονομικού νεοφιλελευθερισμού πλανάται πάνω από την ήπειρο...
Ωστόσο, όταν στις Η.Π.Α. η τιμή του κρέατος αυξήθηκε νοικοκυρές πήραν παραμάσχαλα τις κατσαρόλες και τις κουτάλες και βγήκαν στους δρόμους. Οι πωλήσεις του κρέατος έπεσαν κατακόρυφα. Το ίδιο συνέβη βέβαια και στην τιμή μετά από λίγες ημέρες.
Και ας πάψουμε να γενικέυουμε με τον όρο "αμερικανάκια"...
3 σχόλια:
νομίζω ότι ένα απο τα πραγματα που γενικά μας διαχωρίζουν από τους ευρωπαίους φίλους μας είναι ο τροπος που αντιδρούμε σε κάτι.
Δεν ξέρουμε να αντιδρούμε, να απαιτούμε και να παραπονιόμαστε συλλογικά, κι αυτό είναι ένδειξη μη πολιτισμού.
Μποϋκοτάζ δε μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα γιατί δεν έχουμε αυτοπειθαρχία.
Φίλτατε Θοδωρή, θα με συγχωρέσεις για την απότομη γλώσσα μου, αλλά όλα αυτά τα "μποϋκοτάζ προΪόντων/εταιριών" και "κατανωλιτικές συνειδήσεις" είναι bs.
Η ΑΓΝΟ απολύει αδικαιολόγητα εργαζομένους.
Ο ΚΟΡΑΣΙΔΗΣ αφήνει απλήρωτους τους εργαζομένους επί μήνες.
Οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες σκοτώνουν και συντηρούν πολέμους στις χώρες εξαγωγής του πετρελαίου.
Οι μεγάλες εταιρίες καφέ προτρέπουν τους ντόπιους στις χώρες παραγωγής να αλλάξουν καλλιέργεια και να στραφούν στον καφέ, προκαλώντας υπερπαραγωγή έτσι ώστε να τον αγοράζουν τώρα κοψοχρονιά.
Και η λίστα συνεχίζεται επ άπειρον...
Όλες οι εταιρίες είναι πλέον υπεύθυνες για κάποια μικρότερη ή μεγαλύτερη απανθρωπιά, είτε άμεσα, είτε έμμεσα (χρησιμοποιώντας ή μεταπωλώντας προϊόντα των πρώτων). ¶μα αρχίσουμε να κάνουμε μποϋκοτάζ (ΣΥΝΕΠΕΣ μποϋκοτάζ όχι των 3 ημερών) στα προϊόντα τους δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα. Εάν πάλι γίνει ένα σχετικά μακροχρόνιο μποϋκοτάζ το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα «κουκούλωμα» του όποιου προβλήματος και η λύση προσωρινή.
Αυτές τις καταστάσεις τις προκαλεί ο καπιταλισμός. Οπότε, είτε τον αλλάζεις, είτε τον τρως στην μάπα.
Γενικά δεν έχω τίποτα με όποιον αποφασίζει να μποϋκοτάρει προϊόντα. Ενδεχομένως μάλιστα αυτή του η πράξη να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει και δυο πράματα παραπάνω για το πως λειτουργεί το σύστημα και να μπει στον χορό της συλλογικής δράσης. Έχω όμως issues με όποιον διαδίδει ότι με αυτούς τους τρόπους θα επιτευχθεί κάποια λύση. Διότι τέτοιες ενέργειες είναι σαν τα Depon που παίρνεις όταν έχεις ίωση. Σε κάνουν να νιώθεις κάπως καλύτερα, αλλά μην έχεις αυταπάτες ότι σε θεραπεύουν κιόλας...
Χαιρετώ, Ελένη.
Δημοσίευση σχολίου