Σε απεργία και οι καθηγητές δευτεροβάθμιας

Σαρανταοκτάωρη απεργία αποφάσισαν οι καθηγητές για τις 2 και 3 Οκτωβρίου. Και ξαφνικά διαβάζω παράπονα γιατί, λέει, δεν έχουν γραφεί αρκετά για το θέμα. Χμ...

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑ
ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ ΣTHN ΠΑΙΔΕΙΑ
Το Post του Thas και η Δασκάλα του μικρού μου
Οι ακριβές κιμωλίες της παιδείας

Όλα είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα. Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε ως κράτος τα λιγότερα χρήματα στην Παιδεία. Δεν είναι δυνατόν να μαντρώνουμε σαν τα σκυλιά 26 μαθητές σε τάξεις από τσίγκο, να τραβολογάμε καθηγητές σε δυο και τρία σχολεία για κάλυψη ωραρίου, να στερούμε την επιμόρφωση, να αλλάζουμε βιβλία κάθε εικοσαετία και κατόπιν ευλογιών Χριστόδουλου, να συνδέουμε το δίκτυο των υπολογιστών με γραμμές στα 128 KBs στην καλύτερη των περιπτώσεων, να κρεμόμαστε από τις ορέξεις και τον "επεξεργαστή" του κάθε διευθυντή. Να κτυπάμε τους απεργούς δασκάλους, να τους φτύνουμε στα μούτρα επικαλούμενοι διάλογο μαϊμού.

Αλλά δεν είναι δυνατόν και να ωχαδερφίζουμε, να σφυρίζουμε κλέφτικα στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών, να παραβλέπουμε και να ξεχνάμε ότι είμαστε και παιδαγωγοί. Ότι περισσότερο αξίζει μια κουβέντα για το πως περνάμε με ασφάλεια το δρόμο απέναντι, από την ύψωση στο τετράγωνο. Δεν είναι δυνατό να σαρωνόμαστε από συνδικαλιστικές ξύλινες παρλαπίπες της δεκαετίας του '70 χωρίς να βάζουμε προτεραιότητες για τον 21ο αιώνα. Δεν είναι δυνατό να αφήνουμε τα παιδιά να σπουδάζουν για ένα μέλλον δίχως φως.

Δεν είναι δυνατόν να πλακωνόμαστε στις φάπες κάθε Σεπτέμβρη για το ποιος θα έχει τρίωρο τη Δευτέρα που έχει λαϊκή. Έτσι γιατί χρειάζεται να ξεμιζεριάσουμε από κάτι βολεμένους και βολεμένες που δίνουν αφορμή για σχόλια που αφορούν τους πολλούς συνεσταλμένους συναδέλφους που κοιτάνε στα μάτια τα παιδιά και βλεπουν το παιδί τους.

Αλλά δεν θα συγκριθούμε και με κανέναν άλλο εργαζόμενο, γιατί ο καθένας έχει τα δίκια του. Κι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι έχουμε δίκιο. Δεν είναι δυνατό οι κυβερνήσεις να πριμοδοτούν τις τράπεζες και τα υπερκέρδη τους και να αφήνουν τα παιδιά μας στη μαθησιακή απαξίωση. Δεν είναι δυνατό να ζητάμε να πάμε όλοι προς τα κάτω επειδή υπάρχουν πολλοί κάτω. Αυτή είναι η νοοτροπία του ραγιά. Όλοι πρέπει να σηκωθούμε προς τα πάνω. Απαιτείται μια ριζικά δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου που παράγουμε.