Αν υπάρχει κάτι σίγουρο και πολλές φορές αδυσώπητο σε τούτο τον κόσμο, είναι το ότι ο καιρός κυλά. Μαζί του όμως ο αήττητος άρχοντας της ανθρώπινης ιστορίας, ο χρόνος, κουβαλά και τη δικαίωση. Στις αρχές της δεκαετίας του Ά90, η ανθρωπότητα ολόκληρη χειροκρότησε την πτώση ενός ακόμη τείχους, αυτού του Βερολίνου. Οι φυσιογνωμίες των Λένιν, Μαρξ, Έγκελς που χαρακτήριζαν την αισθητική των χωρών της ανατολικής Ευρώπης αποκαθηλώθηκαν. Mac Donalds, Gucci και μυριάδες άλλες δυτικές επιχειρήσεις εισέβαλαν στην «παρθένο γη» και μαζί με αυτούς, τα δικά μας κοράκια που με της ευλογίες των κυβερνήσεων της χώρας, έσπευσαν σε γειτονικές χώρες να κάνουν μπίζνες με φθηνά εργατικά χέρια.
Αυτοί που γκρέμισαν το σφυροδρέπανο και έσπευσαν να δηλώσουν αφελώς πως ήλθε το τέλος του κομμουνισμού, πρόταξαν την ελευθερία.
Φίλε αναγνώστη, τους πίστεψες; Καλά να πάθεις. Τα παραδείγματα για την ελευθερία που δεν ήλθε, πολλά. Δεν αξίζει τον κόπο να τα καταμετρήσω.
Το πιο πρόσφατο χτύπημα; Το ανώτατο δικαστήριο της Ρωσίας επικύρωσε σήμερα οριστικά την απαγόρευση λειτουργίας του Εθνικού-Μπολσεβικικού Κόμματος.
Τελικά, το λάθος ξέρετε ποιο ήταν; Το ότι μια ζωή τρέχαμε στις ιστορικές Βάρκιζες και καταθέταμε τα όπλα. Λάθος φίλοι μου, μέγα λάθος.
Θ.Β.
Το βλέμμα των Μάρξ και Ένγκελς πλανάται στην πλατεία. Οι άνθρωποι στρέβλωσαν, καπηλεύθηκαν, άλλοτε πίστεψαν ως σωτήριες τις φιλοσοφικές και οικονομικές θεωρίες των στοχαστών. Πάνω στα κείμενά τους κτίστηκε ένας ολόκληρος κόσμος ιδεών και αξιών, κυνηγητού και εξορίας. Ας όμως έχουμε το θάρρος, πέρα από προσωπικές πικρίες, να μιλήσουμε για την ιστορία αλλά και την πραγματικότητα της ζωής μας.Ας το παραδεχτούμε: όπως δεν υπάρχει ανθρωπιστικός πόλεμος, έτσι δεν υπάρχει και ανθρωπιστική δικτατορία. Η θεωρία των αναγκαίων σωτήρων, οδηγεί στην λογική των αναγκαίων βασανιστηρίων.
Σήμερα την έμμεση άρνηση και την έρπουσα υπονόμευση της δημοκρατίας την προωθούν ιδιωτικά κέντρα εξουσίας, μέσα επιβολής και συγκροτήματα διαπλοκής. Με τις μεθόδους τους εξαγοράζουν και ελέγχουν συλλογικά αγαθά, δημόσιους τομείς και πολιτικές επιλογές.
Η αφύπνιση μας και η αμφισβήτηση των μυθολογιών της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων δείχνουν ότι «η ιστορία δεν τελείωσε», ότι η «πολιτική δεν παραδίδεται». Τα δόγματα που θεοποιούν τον ανταγωνισμό και περιθωριοποιούν, κοινωνικά και πολιτισμικά, πολίτες, κοινωνίες, λαούς και περιοχές του κόσμου είναι υπό σοβαρή αμφισβήτηση από όσους τα βιώνουν στο πετσί τους καθημερινά.
Κόντρα σε μια μορφή δημοκρατίας των μαζών, της αγοράς, του άκρατου και απάνθρωπου πολλές φορές ανταγωνισμού και κέρδους που επιβάλλουν οι οικονομικές ελίτ, τα νέα κοινωνικά κινήματα, οι πολίτες, αντιστέκονται κι αγωνίζονται για τις πολύχρωμες ανοικτές στο διάλογο, πολυπολιτισμικές δημοκρατίες της διευρυμένης προστασίας και ουσιαστικής διαφάνειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου