Διάολε, ποιοι είμαστε, εμείς οι φιλ-ανήσυχοι πολίτες που πατάμε ολημερίς τα πλήκτρα, στραγγαλίζοντας με το δεξί το ποντίκι πάνω στο γραφείο; Ποιες είμαστε όλες αυτές οι blog-ερούδες που γυαλίζουμε ολυνυχτίς τα πατώματα των σκέψεων μας; Και τι ψάχνουμε να βρούμε στα άχυρα της ζωής μας; Οι ψύλλοι ψόφησαν, στα φαρμακεία τους σκοτώνουν με προηγμένα σπρέυ.
Βολεμένοι από την καλογυαλισμένη μας ζωή; Στρογγυλοκαθισμένοι στην περιστρεφόμενη καρέκλα του γραφείου; Κλικ στο Publish και όποιον πάρει το κείμενο με το λεπίδι στο μάτι; Επανάσταση πίσω από οθόνη χαμηλής ακτινοβολίας; e-φλερτ, εκ του ασφαλούς; Όλα και τίποτα;
Σχόλια επί σχολίων και σχολεία ζωής "διότι δεν συνεμορφόθην προς τας υποδείξεις". Μαζική ψυχανάλυση σε έναν κόσμο που δεν τολμά να φτύσει στον κόρφο του; Σε μια γειτονιά μαζευτήκαμε να ανταλλάσσουμε παπάκια και τελείες. Αλλά δεν ξέρω την καλημέρα σου. Ναι, τη δική σου που μένεις στην απέναντι πολυκατοικία.
Να, κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα περιμένοντας τη blog-οσυνάντηση. Θέλω να αποδομήσω φάτσες, να σκύψω μέσα στα κεφάλια σας, στις σκέψεις σας. Να σας ακούσω και να ακουστώ με τη διάθεση να φτιάξουμε κάτι. Τι; Ιδέα δεν έχω.
Αλλά, αυτό το άψυχο συμμάζεμα, βλέπω να γίνεται ένας καφενές που θα συχνωτιζόμαστε συχνά πυκνά. Με ιδέες για το αύριο το οποίο μας κλέβουν κάτω από τη μύτη μας. Που θα οσφραίνομαι τον έναν και την άλλη σαν μια αγέλη λύκων που βιάζονται να αποκαταστήσουν την αλήθεια στο παραμύθι με την Κοκκινοσκουφίτσα.
1 σχόλιο:
Καλα χαλαρωσε αγορι μου.Κοντεψα να σε μπερδεψω με την Μαρθα Βουρτση!
Δημοσίευση σχολίου