Η προβολή του φετινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν μοναδική. Θαρρείς ανοίξαν οι πύλες των κρατικών ΜΜΕ και έσπευσαν να χύσουν άπλετη μελάνη, πολύχρωμες εικόνες, κακόγουστες τις περισσότερες φορές. Αλήθεια, θυμάστε την πρώτη διαφήμιση με εκείνα τα ντεμέκ βαλκανικά χάλκινα; Μια βιασμένη εικονική πραγματικότητα...
Να ήτανε, λέει, μια συντονισμένη προσπάθεια προώθησης του έργου στον πολιτισμό σε αυτή τη χώρα; Γιατί, πώς να το κάνουμε, κοτζάμ Υπουργός Πολιτισμού έχει σκίσει καλσόν και καλσόν για το έρμο το υπουργείο και, τον πώς τον είπαμε, α, ναι, πολιτισμό.
Το χθεσινοβραδυνό ήταν μια ξαναζεσταμένη σούπα. Δεν ξέρω αν το όραμα των διοργανωτών έγινε πραγματικότητα και αύριο οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον υπουργό Πολιτισμού να είναι καταλληλότερος για Πρωθυπουργός.
Αισθάνθηκα να με παρασύρει μια πολύ μακρινή, χιλιοπαιγμένη και ξένη προς εμένα δεκαετία του 60. Ένας μουσικός αχταρμάς που κανείς δεν καταλάβαινε τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. Ένα απέραντο τουρλουμπούκου κι ένα γλείψιμο στην πόλη από δήθεν μεταμελημένους παρουσιαστές οι οποίοι δήλωναν ότι "είναι διαφορετικά εδώ". Κι από μέσα τους σκέφτονταν ότι καλά που την κάναμε στην Αθήνα όταν μας δόθηκε η ευκαιρία.
Το όλο παραμύθι ελάχιστοι παρακολούθησαν ζωντανά και δεν ξέρω αν θα δοθούν νούμερα τηλεθέασης. Το γήπεδο του ΠΑΟΚ αντιλαλούσε τα χειροκροτήματα, αφού ήταν σχεδόν μισο-γεμάτο ή μισο-άδειο.
Το "Ξένο Ρούχο" το οποίοι ακούγεται, όντως, ευχάριστα από μια συμπαθητική φωνή, θυμίζει ρυθμούς Μάλαμα και μέταλλο Μελίνας Κανά.
Ωστόσο, τι σχέση έχει εκείνο το δεύτερο, η νεο-μπουζοκο-ζεμπεκιά, με τίτλο: "Κομμάτια για Σένα";
Το τρίτο τραγούδι με τίτλο "Χωρίς Εσένα" παρουσίαζε ένα ενδιαφέρον. Ωστόσο εκείνος ο στίχος, ρε παιδάκι μου Ευσταθία, που λέει:
Χωρίς εσένα η ζωή θα είναι
Ζαμπόν δίχως λιπαρά
με χάλασε...
Με διαφορετικό μπρίο, αλλά στο ίδιο, υποθέτω, μήκος κύματος το σχετικό σημείωμα του πιτσιρίκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου