Ε, όχι ο Μεταξάς και ο "πρώτος αντιστασιακός"!

Διάβασα post του Nick the Creek για τo άρθρο του Γιάννη Μαρίνου στο Κυριακάτικο Βήμα. Ο Μαρίνος, πολλές φορές με έχει εξοργίσει με την αντιδραστική σκέψη και γραφή και το δασκαλίστικο ύφος του. Ελάχιστες παραδέχθηκα ότι είχε όμως και δίκιο.

Όσα γράφει για την αρχική Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ είναι αληθινά, αφού:

από τον Αύγουστο του 1939 μέχρι τον Ιούνη του 1941 ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν στην ουσία σύμμαχοι. Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ του Αυγούστου 1939, δεν ήταν ένα απλό «Σύμφωνο μη-επίθεσης». Ηταν, επίσης, μια συμφωνία μοιρασιάς της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής ανάμεσα στα δυο κράτη. Για δυο χρόνια τρένα με ρώσικο στάρι και μεταλλεύματα διέσχιζαν τα σύνορα και τροφοδοτούσαν τη γερμανική οικονομία. Σε μερικά απ’ αυτά υπήρχαν και γερμανοί κομμουνιστές εβραίοι που είχαν βρεθεί στη Ρωσία για να γλιτώσουν από τη ναζιστική θηριωδία. Και όμως, παραδίδονταν από τον Στάλιν στον Χίτλερ. (60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ - Ηταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αντιφασιστικός;)

Τα περισσότερα μέλη του ΚΚΕ, το οποίο ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, υπάκουγαν τυφλά στις γραμμές της ηγεσίας της ΕΣΣΔ.

Και όντως, στην αρχή πολλοί έλληνες κομμουνιστές, και όχι τροτσκιστές, ανέμεναν τους γερμανούς κατακτητές ως φίλους και δικούς τους ανθρώπους.

Χωρίς ο Μαρίνος να είναι ιστορικός και χωρίς να είμαι ούτε εγώ, μπορώ να εξοργιστώ ωστόσο όταν αποκαλεί το Μεταξά "πρώτο αντιστασιακό" του πολέμου του 1940.

...οι Ιταλοί θα έκαναν αναίμακτη παρέλαση ως την Αθήνα αν ο δικτάτορας δεν αντέκρουε με το υπερήφανο ΟΧΙ του τον ομοϊδεάτη του, Μουσολίνι, και - το ακόμη σημαντικότερο - αν δεν είχε μεριμνήσει κατά την περίοδο 1936-1940 για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων, για την αποτελεσματική άμυνα και την εξευτελιστική ήττα των Ιταλών.

Τότε γιατί κύριε Μαρίνο ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων, Αλέξανδρος Παπάγος και ο Μεταξάς αλληλοκατηγορούνταν κατά τη διάρκεια της ιταλικής εισβολής; Ο Παπάγος καταλόγιζε αδράνεια στον Μεταξά:

"Την απροκλητον Ιταλικήν επίθεσιν της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιτράτευτος".

Αλλά και ο υποστράτηγος Πετρουτσόπουλος, διευθυντής του γραφείου επιχειρήσεων της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου, βεβαίωνε πως

"η ηγεσία δεν επίστευεν εις την νίκην, αλά ήθελε να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς δια την τιμήν των όπλων".

Είναι γνωστό ότι το πρώτο βάρος της ιταλικής επίθεσης σήκωσε το μικρό Απόσπασμα Πίνδου, υπό τον συνταγματάρχη Δαβάκη, και την πλάστιγγα έγειρε υπέρ του ελληνικού στρατού η 8η Μεραρχία υπό τον στρατηγό Κατσιμήτρο, ο οποίος ενήργησε παρά τις εντολές του Γενικού Επιτελείου της Αθήνας και έδωσε την κρίσιμη μάχη στο Καλπάκι.

Πηγές:
α) 60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ - Ηταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αντιφασιστικός;

β) Άρης, Ο Αρχηγός των Ατάκτων, Διονύσης Χαριτόπουλος