Πλησιάζω το προαύλιο του σχολείου και βλέπω μια μητέρα μαθήτριάς μου να κρατάει το κινητό του παιδιού της. Η μάνα είναι εκενευρισμένη. Είναι βέβαιη ότι στο τηλέφωνο της κόρης της υπάρχει κάποιο "πονηρό" μήνυμα και προσπαθεί να το εντοπίει. Η μαθήτρια της Α' Γυμνασίου κλαίει.
Προσπερνώ σκεφτόμενος δυο πράγματα: α) πόσο κακό έχει κάνει η εκμετάλλευση από τους τηλε-κανίβαλους η υπόθεση βιασμού της 16χρονης μαθήτριας και β) πόση ανασφάλεια μπορεί να προκάλεσε σε ένα παιδί 14 χρονών η συμπεριφορά μιας υστερικής μητέρας μπροστά σε όλους τους συμμαθητές της.
Είμαστε γονείς και δάσκαλοι, άρα διπλά και τριπλά γονείς κάθε παιδιού που έρχεται στις τάξεις μας. Οι καιροί έχουν αλλάξει, τα μέσα διακίνησης πληροφοριών το ίδιο. Αυτό που οφείλει να παραμένει σταθερό είναι η αγάπη μας για τα παιδιά.
Κι αγάπη στις μέρες μας σημαίνει και ότι τα μαθαίνω να διαχειρίζονται την πληροφορία, να την αξιολογούν. Όχι να τη φοβούνται. Όχι να την εχθρεύονται.
1 σχόλιο:
Καλά τα λέτε!
Καλό απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου