Πως κατάντησαν τα ανθρώπινα δικαιώματα

Το παραμορφωμένο από το ξύλο πρόσωπό του είναι το πρόσωπο των δικαιωμάτων όλων μας. Όσο δεν συνειδητοποιούμε το μέγεθος και το βάθος της επίθεσης που δεχόμαστε, τόσο παρόμοιες κι ακόμη πιο ντροπιαστικές εικόνες θα πολλαπλασιάζονται.

Το πιο επικίνδυνο δεν είναι το ξύλο. Όσο η συντονισμένη προσπάθεια να επιβληθεί μια άλλη, ψυχολογική μορφή βίας σε όσους "τολμάνε" να ξεμυτίσουν από τη βολή της καθημερινότητας.

«στην πορεία, αστυνομικές δυνάμεις υπέβαλαν εκατοντάδες νεαρούς σε σωματική έρευνα, όπου τους συναντούσαν, σε όλους τους κεντρικούς δρόμους. Τους απειλούσαν. "Πού πας;", ρώταγαν ψάχνοντας. Και ήταν 16χρονα που κατέβαιναν για πρώτη φορά σε διαδήλωση».

(...)

«Μετά την πρόταση σχεδίου νόμου για περιορισμό των διαδηλώσεων, ακολούθησε αρθρογραφία που δικαιολογούσε τη χρήση χημικών σε διαδηλώσεις και αποθάρρυνση συμμετοχής, διαστρεβλωμένες τηλεοπτικές μεταδόσεις διαδηλώσεων. Χτυπούν κάθε πορεία ανεξαρτήτως επεισοδίων, ανεξαρτήτως αν οι συμμετέχοντες είναι εκπαιδευτικοί ή συμβασιούχοι».

Ε, ναι, όταν οι υποκλοπές ακολουθούνται από απαγωγές Πακιστανών, όταν σιδηρογροθιές προτάσσονται απέναντι σε διαδηλωτές - καθηγητές, όταν όσοι καλούνται να μας προστατεύσουν βιαιοπραγούν ασύστολα, τότε η "πολιτεία", αυτό το μόρφωμα - έκτρωμα, οφείλει να κάνει χαρακίρι, αντί να ζητά απλά συγνώμη.

Ο Βύρωνας ξέρει καλά τον κώδικα των Σαμουράι. Ας τον εφαρμόσει αρχίζοντας από την πάρτη του. Οι υπόλοιποι κυβερνητικοί ας παραδειγματιστούν.

Αμέτε στο διάολο, το λοιπόν.