Νομίζω ότι άθελά τους οι μαθητές με τις καταλήψεις παίζουν το παιχνίδι άλλων. Πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστούμε από το φαντασιακό κομμάτι που μας επιβάλλει να στηρίζουμε τις καταλήψεις, όσοι τις στηρίζουμε. Να απαγκιστρωθούμε δηλαδή από το τι θα θέλαμε να εκφράζουν, από το πως θα επιθυμούσαμε εμείς, με τα μυαλά που κουβαλάμε σήμερα, να οργανώναμε τα σχολεία.
Δεν πρόκειται για κανέναν "ελληνικό Μάη του '68". Το πανό γράφει "Όχι άλλες αλλαγές στην Παιδεία", όταν αυτό που χρειαζόμαστε είναι το ξεπάτωμα της από τη ρίζα και το κτίσιμό της από την αρχή.
Ηθελημένα και η κυβέρνηση παραμένει άπραγη, δίχως πρωτοβουλίες. Αντί μια κρίση αυτού του μεγέθους στο νευραλγικό τομέα της Παιδείας να έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όσους διαχειρίζονται την καθημερινότητά μας, βιώνουμε την πλήρη απαξίωση του δημόσιου σχολείου. Είμαι πλέον πεισμένος ότι ο στόχος τους έχει επιτευχθεί.
Σήμερα γονείς ζητούσαν τα χαρτιά των παιδιών τους για να τα εγγράψουν σε ιδιωτικό σχολείο. Έστω και μετά από 2 μήνες λειτουργίας των σχολείων. Σήμερα που "αυτό που απελπιστικά τους καίει είναι η ανεξέλεγκτη περιφορά των μαθητών στους δρόμους και τις καφετέριες, πράγμα που τους υποχρεώνει αλαλιασμένους από την κοσμομέριμνα να ασχοληθούν οι ίδιοι με τα παιδιά τους και όχι ο παιδικός σταθμός που λέγεται "δημόσιο σχολείο", όπου χωρίς πολύ νοιάξιμο για τα "περαιτέρω" τα παρκάρουν για μισή μέρα κάθε μέρα όλο τον χρόνο! "
Στο τέλος, δεν πιστώνεται από τους επιχειρηματίες των ιδιωτικών σχολείων με εύσημα η κυβέρνησή μας; Δεν οφείλουμε να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση;
2 σχόλια:
αγαπητε θοδωρή
κάποιος πρέπει να στηρίξει τους έφηβους στην επίθεση που δέχονται.
μπορεί η αντίδρασή τους να είναι συναισθηματική, να κρύβονατι πολιτικές σκοπιμότητες στην υποκίνησή τους, να μην έχει λογική η κίνησή τους αλλά υπάρχει μήπως λογική στο ελληνικό σχολείο. ας τους αφήσουμε να φερουν το θεμα στο προσκήνιο, μήπως και κάτι γίνει. σίγουρα κάποια παιδιά από αυτά ζουν τον δικό τους Μαη και κανουν την επαναστασή τους. Και μόνο το γεγονός ότι ασχολούμαστε μαζί τους είναι ένα θετικό των καταλήψεων. Ειναι βέβαιο ότι όταν τελειώσουν οι καταλήψεις ο πιο πολύς κόσμος θα τους ξεχασει. Δεν πρέπει.
Τους εχουν κλειδώσει τη ζωή και προσπαθούν να ανοιξουν μια χαραμάδα.
Δεν είναι λυπηρό ένα έφηβος να σκέφτεαι πως θα εξασφαλίσει από νωρίς έναν λογικό μισθό και ένα αυτοκίνητο;
Σε μια κοινωνία που προσπαθεί να τους γεράσει πρόωρα ας τους δικαιολογήσουμε την συναισθηματική επαναστική αντίδραση και ας τους ακούσουμε.
Κάποιοι από εμάς όντως υποκινούνται (από την ΚΝΕ, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας). Κάποιοι άλλοι πάλι πιστεύουν όντως ότι θα πετύχουν κάτι, ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Κάποιοι αντιδρούν σπασμωδικά και πανικοβλημένα στα όσα συμβαίνουν. Θα κρίνει το αποτέλεσμα...
Δημοσίευση σχολίου