Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2005

Για τον, άλλοτε, κολλητό μου: Message in a bottle

Τσιγάρο + ποτό = κουβέντα + γέλιο + εμπιστοσύνη

Κάπως έτσι είχαν στηθεί οι παράμετροι μιας σχέσης. Ξεκίνησε από έναν BIC αναπτήρα που άναψε ένα τσιγάρο μπροστά σε ασπρόμαυρη οθόνη σε εργαστήριο του 5ου ορόφου, σε πανεπιστήμιο της πόλης, κάπου κατά τις 9.30 το βράδυ. Πριν 10 χρόνια.

Ξεδιπλώθηκε αργά. Χωρίς να χαλάσει το τσάκισμα από το καλοσιδερωμένο αντρικό πουκάμισο που ποτιζόταν από τη νικοτίνη. Δυο άντρες στα 25 τους, έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο με όπλο δυο πληκτρολόγια και μερικά ζευγάρια επεξεργαστών να τρέχουν παράλληλα στις λεωφόρους της πληροφορίας ανεξαρτήτου χρώματος και οσμής.

Δυο που συναγωνίζονται στις ατάκες, στο καλαμπούρι την ειρωνία το κυνήγι της γυναίκας. Δυο που μέρα με τη μέρα δεν παύουν να φρεσκάρουν το ρεπερτόριο της επικοινωνίας τους με σύμβολα κοινά, κώδικες σε 1 και 0 που δύσκολα άλλος καταλαβαίνει. Κτίζουν ένα μπετόν αρμέ που δύσκολα διαπερνάται.

Ή έτσι νομίζουν.

Όταν από δυο, γίνονται τέσσερις η σούπα αρχίζει να χαλάει. Οι κώδικες, αποκωδικοποιούνται, τα σήματα γίνονται αντιληπτά.

Ε, και; Αναρωτιέμαι. Ωστόσο, τα τείχη έχουν αρχίσει να αλώνονται από τα μέσα.

Όταν ο ένας θα ζήσει μια μοναδική στιγμή της ζωής του, ο άλλος είναι απλά εκεί από υποχρέωση. "Είχαμε κι άλλες υποχρεώσεις", θα πει η δική του όταν τη συναντώ στο δρόμο.

Το σάλιο θα παέι χαμένο, λέω εγώ. Από μέσα μου.

Χαμογελώ. Ξινά, όπως συνήθιζε η δική του.

Πάνε 3 χρόνια που οι μηχανές δεν μεταδίδουν κώδικες. Που τα σύμβολα δεν ισχύουν. Που τα αστεία δεν έχουν ενδιαφέρον. Που βλέπω το φως του εργαστηρίου του 5ου αναμμένο καθώς περνάω από κάτω με το αυτοκίνητο. Κι είμαι σίγουρος ότι το κάπνισμα έχει πλέον απαγορευθεί.

Αλλοτινέ κολλητέ, έχω παιδί. Κλαίει, γελάει. Χαμογελάει. Ξενυχτάμε, αλλά γουστάρω. Είναι η ζωή μας. Είμαστε ευτυχισμένοι. Είμαστε πολύ καλά. Αλήθεια.

Αλλοτινέ κολλητέ, τι κάνεις; Είσαι καλά; Θέλω να ξέρω αν, όταν ξυπνάς το πρωί ανάβεις τσιγάρο και πίνεις καφέ. Αν κοιμάσαι καλά. Αν πίνεις ακόμη Cuba Libre.

Αλλά μάλλον δεν θα μάθω... Ας είσαι καλά κι ευτυχισμένος όπου κι αν βρίσκεσαι, παλιόφιλε.

1 σχόλιο:

. είπε...

:( μας μελαγχόλησες γμτ...