Κλειστά σχολεία λόγω κακοκαιρίας και σχολιασμός από ραδιοφωνικούς παραγωγούς

"Γιατί κύριε Νομάρχα μου κλείσατε τα σχολεία τη Δευτέρα;" Καθ' οδόν με το λεωφορείο και ακούω FM102. "Κύριε Ψωμιάδη τα παιδιά ήταν στους δρόμουw και έπαιζαν χιονοπόλεμο".Στα μικρόφωνα ο Γιάννης Τοσλακίδης και η Μαριάννα Καλαϊτζή, στην εκπομπή "Τεχνηέντως".

Μετά το αλαλούμ με τη στάθμευση κατά την διάρκεια της AGROTICA, ακολουθεί σχολιασμός για το ότι τα σχολεία στη Θεσσαλονίκη περέμειναν κλειστά.

Συμφωνώ. Μου ακούγεται "υπερπροστατευτικό" το να κλείσουν τα σχολεία με το πρώτο χιόνι. Αυτό είναι όμως η αρχή. Γιατί οι σχολιαστές του 102FM προχώρησαν πολλά χιλιόμετρα μακρύτερα.

Ο Γιάννης Τσολακίδης τάσσεται από το μικρόφωνο κατά του κλεισίματος των σχολείων. Αλλά γιατί; "Γιατί όταν κλείνουν τα σχολεία πολλοί γονείς δεν πηγαίνουν στις δουλειές τους για να κρατάνε τα παιδιά." Δηλαδή, εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι παρκαδόροι των παιδιών σας;

Και παίρνει τη σκυτάλη η Μαριάννα Καλαϊτζή για να πει ότι "σε πολλά σχολεία πήγαν οι μαθητές και δεν εμφανίστηκαν οι καθηγητές". Που συνέβη αυτό; Και γιατί συνέβη; Τι προσθέτει αυτό το σχόλιο; Αν ο εργαζόμενος καθηγητής ενημερώθηκε ότι το σχολείο με εντολή Νομάρχη Ψωμιάδη παραμένει κλειστό, το ίδιο οφείλει να πράξει και ο γονιός του μαθητή. Όχι να στείλει το παιδί του στο σχολείο. Η ανευθυνότητα δεν είναι των καθηγητών. Είναι των δίχως ενημέρωση γονέων.

Τραγούδι και αρχίζω να ανεβάζω θερμοκρασία.

Ξανά σχόλιο του κυρίου Τσολακίδη τώρα. "Και καλά, γιατί δεν μαζεύονται στα σχολεία τα παιδιά να πάνε μια εκπαιδευτική εκδρομή σε ένα πάρκο να μάθουν τι είναι το χιόνι από τους συνοδούς εκπαιδευτικούς;" ΄

Κύριε Τσολακίδη το μικρόφωνο έχει ευθύνη. Το ίδιο και 180 μαθητές αμολυμένοι σε ένα πάρκο να παίζουν χιονοπόλεμο. Κι αλήθεια ποιο είναι το κατάλληλο πάρκο κατά τη γνώμη σας στη Θεσσαλονίκη; Και ποιος σας λέει ότι ως εκπαιδευτικοί είμαστε αρμόδιοι και εκπαιδευμένοι για να μάθουμε στα παιδιά τι είναι το χιόνι; Αγνοείτε τους σοβαρούς κινδύνους τραυματισμού και κρυολογήματος. Κι ύστερα οι αποφάσεις για περιπάτους λαμβάνονται από το σύλλογο των καθηγητών και με βάση τον ετήσιο προγραμματισμό. Εκπαιδευτικές εκδρομές στο χιονισμένο βουνό είχαν θεσμοθετηθεί από τον υπουργό κύριο Ευθυμίου. Είχαν το όνομα "Λευκή Εβδομάδα" και τα σχολεία υποδέχονταν ειδικοί σε θέματα χιονιού με τη συνοδεία εκπαιδευμένου προσωπικού για την αντιμετώπιση ατυχημάτων.

Ξανά τραγούδι.

Και συνεχίζει απτόητος ο σχολιαστής Γιάννης Τσολακίδης. "Να παίζουν τα παιδιά χιονοπόλεμο στο προάυλιο." Μα, δεν καταλαβαίνετε ότι ένα χιονισμένο προαύλιο εγκυμονεί κινδύνους τραυματισμών όταν 180 και πλέον παιδιά δημοτικού και γυμνασίου κουτρουβαιούνται και κάνουν τσουλήθρα; Τα παιδιά είναι στερημένα από παιχνίδι και φυσική δραστηριότητα κι όταν βρεθούν σε περιβάλλον που ευνοεί τα παραπάνω, τότε γίνεται το έλα να δεις.

Κατεβαίνω από το λεωφορείο και καλώ στο σταθμό. Διαμαρτύρομαι στη Μαριάννα Καλαϊτζή. Υπάρχει ένας διάλογος, αλλά στα 15 δευτερόλεπτα μου λέει ότι πρέπει να κλείσει γιατί τελειώνει το τραγούδι. Ναι, καταλαβαίνω. Ακόμη κι αν διαφωνούμε, ακόμη κι αν δεν με ακούτε πραγματικά εσείς πρέπει να κάνετε τη δουλειά σας. Αυτήν την ξέρετε καλύτερα από εμένα.

Ε λοιπόν αφήστε και τα της εκπαίδευσης με τα συναφή στους σχετικούς. Μην αναλώνεστε επιζήμια σε θέματα που δεν ψάχνετε σε βάθος. Απαιτώ η εξουσία που σας δίνει το μικρόφωνο να συνοδεύεται κι από την ανάλογη ευθύνη.