Τι σημαίνει πολιτικός σχεδιασμός για τη διασφάλιση του μέλλοντος μιας κοινωνίας; Τι νόημα έχει η κοινωνική διαβούλευση με διαφορετικούς εταίρους με στόχο το κοινό συμφέρον; Πώς, τελικά, ορίζεται στην πράξη η συμφωνία για πρόοδο και χάραξη νέας προοδευτικής πολιτικής σε διεθνές επίπεδο;
Στη Σουηδία σχεδιάζουν την πλήρη απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο μέσα στα επόμενα 15 χρόνια. Βιομήχανοι, ακαδημαϊκοί, αγρότες και κατασκευαστές αυτοκινήτων, δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι κοινωνικοί εταίροι θα αναλύσουν και θα συνδιαλαγούν. Θα προτείνουν και συμπεράνουν, θα καταλήξουν και θα προτείνουν σχετικές λύσεις στο Κοινοβούλιο της χώρας. Κι αν αυτό είναι "προόδος" για εμάς, για τους Σουηδούς αποτελεί μια πάγια τακτική.
Είναι πλέον κοινή πεποίθηση ότι οι κλιματολογικές αλλαγές θα επιφέρουν καταστροφές στις οικονομίες. Με την τιμή του πετρελαίου να έχει τριπλασιαστεί από το 1996, η σταδιακή έλλειψή του θα οδηγήσει σε ανυπόφορα υψηλές τιμές. Στην Σουηδία χρησιμοποιούνται πυρηνικές και υδροηλεκτρικές πηγές ενέργειας. Ωστόσο ζητούμενο της νέας πρωτοβουλίας είναι η πλήρης απομάκρυνση και από την πυρηνική ενέργεια.
Ακολουθούν κι άλλες χώρες, όπως η Ισλανδία και η Βραζιλία οι οποίες αρχίζουν να αποστρέφονται την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο.
Αλήθεια, στην Ελλάδα θα συνεχίσουμε αυτήν την μανιώδη αντι-περιβαλλοντική, αντι-οικονομική πολιτική; Θα αποκτήσουμε επιτέλους την πολιτική βούληση για ένα κοινό σχέδιο, ένα κοινό πολιτικό όραμα για τις επερχόμενες γενιές; Θα καταφέρουμε να υπερβούμε την μπακαλο-πολιτική και την μιζέρεια;
Ρητορικές ερωτήσεις;
Αφορμή για το σημείωμα το σημερινό άρθρο του Guardian: "Sweden plans to be world's first oil-free economy"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου