Πέμπτη, Δεκεμβρίου 01, 2005

Τέλη 2005: Προσευχή με το στανιό, αποβολή για σκουλαρίκι

Όχι, δεν εμπεριέχουν ίχνος μυθοπλασίας, ίχνος ονείρου όσα θα διαβάσεις παρακάτω. Ωμή αλήθεια με το καντάρι και μόνο. Δεν έχει σημασία το που, όσο το ότι συμβαίνουν στις μέρες μας, το 2005!

Πρωί, το κουδούνι χτυπά. Πιτσιρίκια μαζεύονται και σχηματίζουν γραμμές. Καθηγητές και διευθυντής μαζεύονται στο κεφαλόσκαλο. Τα παλαμάκια του γυμναστή συνοδεύουν τον τρελό ήχο της σφυρίχτρας του.

«Δεν ακούτε εσείς εκεί κάτω; Δεν περπατάμε, τρέχουμε!», φωνάζει και ο θεολόγος.

«Σχολείο, προσοχή! Σχολείο, ανάπαυση! Βγάλε εσύ τα χέρια από τις τσέπες! Ορισμένοι δεν καταλάβατε που βρίσκεστε!», ακούγεται η φωνή του διευθυντή.

Στη συνέχεια καλεί αόριστα με το χέρι ένα μαθητή; μια μαθήτρια; για προσευχή. Καμία ανταπόκριση. «Κάποιος για προσευχή, ορίστε!», παραγγέλνει. Δεν σπαράζει κανείς. «Ορίστε, έλα να τελειώνουμε!», συνεχίζει στο πιο αυστηρό του.

Επικρατεί μια αμηχανία καθώς δεν βρίσκεται εθελοντής. «Έλα κάποιος από την Α' τάξη», ξαναπαραγγέλνει. Κανείς. «Ένας Χριστιανός Ορθόδοξος, ένας Χριστιανός Ορθόδοξος! Δεν υπάρχει ούτε ένας να μας κάνει την προσευχή; Τι είστε όλοι εδώ;» Κάποιοι από τους καθηγητές κοιτάνε τις μύτες των παπουτσιών τους, άλλοι εκκρεμές το κεφάλι ψάχνοντας για Χριστιανό Ορθόδοξο...

Με τα πολλά κάποιο από τα φιλότιμα παιδιά αναλαμβάνει το «καθήκον».

Σε άλλο σχολείο οι μαθητές κάνουν αποχή από τα μαθήματα. Αιτία η αποβολή ενός μαθητή επειδή φορούσε? σκουλαρίκι στο αυτί!

Έλεος! Κάτι τέτοια προβλημάτιζαν το διευθυντή που είχα στο Γυμνάσιο πριν 20 χρόνια.

Στις μέρες μας παρατηρείται μια πολύ σημαντική συντηρητική στροφή προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα στους χώρους των σχολείων. Αυταρχικές μέθοδοι που διαπερνούν το μεδούλι της νοοτροπίας μας και των συμπεριφορών μας είναι πασπαλισμένες με τις ανάγκες για «πειθαρχία».

Για ποιο λόγο οφείλουν οι μαθητές μας το πρωί να προσεύχονται ομαδικά; Πώς αισθάνονται όσα παιδιά είναι διαφορετικού θρησκεύματος και αναγκάζονται να παρευρίσκονται στις γραμμές την ώρα της προσευχής; Γιατί οι μαθητές μας στοιχίζονται και εκτελούν παραγγέλματα ως νεοσύλλεκτοι; Γιατί ένα σκουλαρίκι στο αυτί ενός μαθητή του κοστίζει την αποβολή του από το σχολείο; Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνουμε ως «ρυθμιστές» της περιβολής μιας προσωπικότητας; Εμείς οι "τιμητές" της ηθικής, της καθαρότητας. Με τις ευλογίες του υπουργείου, βεβαίως βεβαίως...

Κάποιοι θα υποστηρίξετε ότι τα σχολεία ανέκαθεν εξυπηρετούσαν τέτοιου είδους ανάγκες ελέγχου και χειραγώγησης των μαζών από μικρή ηλικία. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει.

Θέλουμε ελεύθερα πνεύματα, μακριά από επιβολές που θυμίζουν άλλες εποχές;

Ιδού η απορία... Ιδού και η απάντηση, δυστυχώς...

5 σχόλια:

mario είπε...

Ναι, θέλουμε ελεύθερα πνεύματα.
Βοηθήστε εσείς οι εκπαιδευτικοί να βοηθήσουμε κι εμείς οι γονείς και είμαι σίγουρη ότι κάτι καλό θα βγει αν συνεργαστούμε.
Καλή μέρα να έχουμε όλοι μας

Ανώνυμος είπε...

Για να έχεις ελεύθερα πνεύματα μαθητές θέλεις καθηγητές με παρόμοια σκέψη. Πόσοι από τους συνάδελφούς όταν βρίσκονται μαζι συζητάνε για τίποτα παραπάνω από τα μισθολογικά τους ή από αυτά που έδειξε χτες η τηλεόραση;
Σήμερα η πλειοψηφία των συναδέλφων σου πάει στην εκπαίδευση για να βολευτεί και όχι γιατί θέλει να δώσει κάτι παραπάνω στα παιδιά που έχει μπροστά του.
Σήμερα διαπαιδαγωγούνται μέσα από την τηλεόραση, παιδιά, γονείς, καθηγητές. Πόσο ελεύθερα πνεύματα είναι; Όσο για να πάνε να δούνε την Ρουβιάδα...

libertarian είπε...

λολ τι γίνεται αν σε διαλέξουν και δεν την ξέρεις; Θυμάμαι κρυβόμασταν ο ένας πίσω από τον άλλο για να μην μας σηκώσουν... αργότερα στο λύκειο ή αργούσαμε (όχι επίτηδες) ή καθόμασταν έξω στα παγκάκια ή στην άκρη μέχρι να την πούν.

Τωρα δεν θα είχα πρόβλημα να πω ότι δεν την γνωρίζω αλλά πχ στο δημοτικό ίσως να ερχόμουν σε δύσκολη θέση μπροστά σε όλο το σχολείο. :)

Ευτυχώς στο δικό μας σχολείο δεν ήταν πολύ αυστηρά τα πράγματα. Ο διευθυντής μου έλεγε να κουρευτώ, του έλεγα πως θα το κάνω, με ξαναέβλεπε μετά από λίγο καιρό και συνέβαινε το ίδιο πράγμα, μέχρι που τελείωνε και η σχολική χρονιά ;-)

libertarian είπε...

Η διαφορά είναι ότι εμείς απλά δεν γουστάραμε, τα παιδάκια που έχουν άλλη θρησκεία όμως; Πως θα αισθάνονται; Είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας μήπως; ¶στα...

giannis είπε...

Με σεβασμό πάντα Θόδωρε στο δικαίωμα του καθενός αν θέλει να κάνει προσευχή ή όχι για διάβασε λίγο αυτό το άρθρο εδώ...
και πάντα μην ξεχνάτε ότι αν σήμερα επιβιώνουμε το χρωστάμε σε μεγάλο βαθμό στη θρησκεία...