Σάββατο μεσημέρι και ο ήλιος έχει καβαλήσει τα σύννεφα πάνω από τις ταράτσες. Διαβάζω το fanΖΕΙΝ, το περιοδικό του Μύλου. Ένας ¶γιος Βασίλης μας καλεί σε ένα πάρτυ με εδέσματα, δώρα, εκπλήξεις. Ένα bazaar για παιδιά και μεγάλους.
Θα' ναι ωραία σκέφτομαι. Και είναι μια καλή ευκαιρία για να πάρει και λίγο αέρα η μικρή μας. Μέσα σε 10 λεπτά το blog-ομωρό έχει ετοιμαστεί από τα επιδέξια μας πλέον χέρια και είμαστε στο αυτοκίνητο.
Από τα ανατολικά, τέρμα δυτικά. Διασχίζουμε όλη την Εγνατία. Καλή επιλογή. Δεν έχει καθόλου κίνηση και η ώρα είναι 13.00.
Στην περιοχή επικρατεί ερημιά. Μπαίνουμε στο Μύλο και... δεν υπάρχει ψυχή, πέρα από τους σερβιτόρους στο ουζερί, τον τύπο στο καπνοπωλείο και δυο τρεις που στρογγυλοκάθονται στο bar.
Προχωράμε. Κάποια ξύλινα σπιτάκια είναι δίχως στολίδια, έλατα χωρίς μπάλες. Ερημιά έξω, απογοήτευση μέσα. Κι όμως το γράφει καθαρά: Σαββατοκύριακα 13.00 έως 17.00.
Πίνουμε τη σοκολάτα μας στο bar. Η μικρή χαζεύει τριγύρω άλλα παιδιά ζευγαριών που την «πάτησαν» επίσης. Απολαμβάνει τα χρώματα στο σαλόνι, τα τιγρέ μαξιλάρια.
Σιγά σιγά μαζεύεται κι άλλος κόσμος για να μην σκοτώσουν τον Bill. Καλά, αυτόν τον «καθάρισαν» ήδη οι υπεύθυνοι του Μύλου δίχως να το πάρουμε πρέφα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου