«Ο Κάι είναι γκέι. Το ίδιο και ο Μουράτ. Ανήκουν σε εμάς. Πάντα». Το Κάι είναι ένα τυπικό γερμανικό όνομα. Το Μουράτ ένα τυπικό τουρκικό. Στα ανοίγματα της γερμανικής κοινωνίας ανήκουν και οι πρωτοβουλίες του Lesben und Schwulenverband in Deutschland (LSVD), του γερμανικού συνδέσμου ομοφυλοφίλων. Με διαφημίσεις και πόστερς προσπαθούν να απο-ενοχοποιήσουν την ομοφυλοφιλία στην μεγάλη τουρκική γερμανική κοινότητα. Και να βοηθήσουν να αρθεί ο φόβος στα πλαίσια συντηρητικών μειονοτικών κοινοτήτων.
Ένας στους έξι γάμους είναι δια-πολιτισμικός και ένα στα τέσσερα παιδιά που γεννιούνται στη χώρα έχει τουλάχιστον έναν μη Γερμανό γονέα. Ο νικητής της Χρυσής Άρκτου στο φεστιβάλ του Βερολίνου ονομάζεται Φατίχ Ακίν και είναι Γερμανός – Τούρκος. Η Μις Γερμανία είναι η Ασλί Μπαϊράμ, επίσης τουρκικής καταγωγής. Τα πολιτισμικά σύνορα ποτέ δεν υπήρξαν πιο θολά στη Γερμανία.
Η ζωή ωστόσο δεν είναι πάντα ρόδινη. Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ συμμοριών, φόνοι για λόγους τιμής και μουσουλμανικός φονταμενταλισμός συνθέτουν την καθημερινότητα. Ο «χαλίφης της Κολωνίας», Μετίν Καπλάν, πρόκειται να δικαστεί στην Τουρκία μετά από αίτημα της Γερμανίας.
Πως αντιμετωπίζεται η ζωή των μεταναστών από τα γερμανικά ΜΜΕ; Ποια είναι η πολιτική τους στάση απέναντι στους νεαρούς φανατικούς γερμανούς με τα ξυρισμένα κεφάλια; Και πως αντιμετωπίζουν τα ίδια τα ΜΜΕ τις ίδιες κορώνες φανατισμού όταν προέρχονται από «καλοντυμένους κυρίους»;
Όσοι εμπλέκονται στη μετάδοση μηνυμάτων συναντήθηκαν στο Βερολίνο για να συζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης των στερεοτύπων. Διαπιστώθηκε ότι σε περιόδους με έντονα οικονομικά προβλήματα τα συναισθήματα της ανασφάλειας έχουν ως αποτέλεσμα την αναζήτηση και τελικά δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων. Πρόκειται για μηνύματα από μια οργανωμένη κοινωνία όπου άλλοτε η διαφορετικότητα ήταν μια απαγορευμένη ιδέα. Σήμερα ζουν στα πλαίσιά της 7.3 εκατομμύρια «ξένοι».
Σύμφωνα με στατιστικές, το 2010 ο ένας στους πέντε κατοίκους στην Ελλάδα θα είναι αλλοδαπός μετανάστης. Στο ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη «Ο άλλος» σε χωριό της Κρήτης, όλοι οι μαθητές είναι Αλβανοί και μόνο ένας είναι Έλληνας!
Σε μια Ευρώπη που αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο συντηρητική, η διαφορετικότητα είναι πλέον μια καθημερινή εικόνα την οποία οφείλουμε να αγκαλιάσουμε. Το ζούμε καθημερινά στα σχολεία μας: παιδιά οικονομικών μεταναστών παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα μάθησης και συμπεριφοράς. Άλλα διαπρέπουν και σε αφήνουν άφωνο με την εξέλιξή τους. Πώς να ξεχάσω τη μητέρα μαθήτριάς μου από την Αλβανία, όταν με δάκρυα στα μάτια μου έδειξε τον έλεγχό της γεμάτο 20άρια;
Χωρίς όραμα και σχέδιο για το αύριο, χωρίς στρατηγικές ενσωμάτωσης των συνανθρώπων μας, χωρίς την καλημέρα μας είναι δύσκολο να μην φανταστούμε καμένες σημαίες και συνθήματα τα οποία προσβάλλουν την ίδια μας την ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου