Επιστρέφεις αργά το βράδι στο σπίτι. Ο λαιμός και τα μάτια σου τσούζουν, τα πόδια σου ασφυκτιούν στα παπούτσια. Ωστόσο το μόνο που σκέφτεσαι είναι, είτε να αγγίξεις το πληκτρολόγιο, είτε να ξύσεις τη μύτη του μολυβιού σου. Και να αρχίσεις να «ξεφορτώνεις» όλη τη μουτζούρα και κάπνα της ημέρας. Να διοχετεύσεις ολόκληρη την ακατάσχετή σου παρόρμηση σε ελάχιστες λαξευμένες προτάσεις. Έτσι, για να αδειάσεις όλη τη σαβούρα. Να γεμίσεις τις στέρνες με δροσερό νερό για ένα νυχτερινό μπάνιο.
«Συνήθως σχετίζεται με επιληψία του κροταφικού λοβού, διαταραχή που ενδέχεται να προκαλεί θρησκοληψία και την αίσθηση ότι ακόμη και τα πιο ασήμαντα γεγονότα έχουν υψηλότερο νόημα συμπαντικών διαστάσεων». (National Geographic, Μάρτιος 2005).
Πρόκειται για την «υπεργραφία» (hypergrafia), ένα είδος διαταραχής στο πλαίσιο της μανίας που χαρακτηρίζεται από ακατάσχετη παρόρμηση του ατόμου να γράφει. «… Είναι συχνότερα σύμπτωμα μανιοκατάθλιψης, μανίας και άλλων συναισθηματικών διαταραχών».
Τώρα έχεις μια υποψία για το τι μπορείς να απαντήσεις, όταν νυχτιάτικα η εμμονή με το «τάισμα» του blog σου μετασχηματίζεται από ευχαρίστηση σε ψυχαναγκασμό και το ανάποδο. Στην κραυγή «Έλεος!!! Πότε θα κοιμηθείς, αύριο έχεις να ξυπνήσεις νωρίς», εγώ τουλάχιστον βρήκα μια κάποια δικαιολογία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου