Ο Ταγματάρχης Michael Cohen, γιατρός σε στρατιωτικό νοσοκομείο κοντά στη Μοσούλη, κατέγραψε λεπτομερώς στο blog του μια από τις αιματηρότερες επιθέσεις κατά αμερικανών στρατιωτών πριν τα Χριστούγεννα. Η επόμενη διαταγή αφορούσε τη διακοπή του blog. Οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής φιλτράρουν το μεγαλύτερο μέρος των όσων γράφονται και αποστέλλονται ηλεκτρονικά από, προς και για το Ιράκ.
Ανατρεπτικά μηνύματα και σημειώματα, ελεύθερη ανταλλαγή email σε πραγματικό χρόνο, αμέτρητα SMS, posts και ειδήσεις από «πρώτο χέρι» σε weblogs. Ο πόλεμος στο Ιράκ κατέχει, από αυτήν την άποψη, μια πρωτιά στην επικοινωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων στρατιωτικών υπηρεσιών, απλών στρατιωτών (ανδρών και γυναικών), αξιωματικών, μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων που στήνουν «στο φτερό» το blog τους.
Με γρήγορες συνδέσεις στο Internet, προηγμένες υπηρεσίες σε κάθε γωνιά της γης, τίποτα δεν συγκρίνεται ακόμη και με τον πρόσφατο, πρώτο πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. Κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι διερευνούν τις συνέπειες της επανάστασης της πληροφορίας στο μέτωπο του πολέμου.
Από τη μια είναι ευχή: η επικοινωνία με την οικογένεια, με συναδέλφους, με την κοινωνία αποφορτίζει συναισθηματικά τον στρατιωτικό. Προσφέρει ενημέρωση από πρωτογενείς πηγές, χωρίς λογοκρισία και στρεβλώσεις.
Από την άλλη αποδεικνύεται κατάρα: άνθρωποι ανακαλύπτουν μια διαφορετική εξωστρέφεια αναλαμβάνοντας ρίσκα και ηγετικούς ρόλους. Παρατηρείται έκρηξη πληροφοριών: αληθινών, με όσα αυτό συνεπάγεται για ένα κράτος σε πόλεμο. Αλλά και σωρείας ψευδών με σκοπό την παραπλάνηση. Τα παραπάνω πονοκεφαλιάζουν τις αρχές ασφαλείας και οδηγούν σε έναν απίστευτο πληροφοριακό φόρτο.
Οι άνθρωποι ουδέποτε θα πάψουν να καταγράφουν τη φρίκη, το δέος, την οδύνη και την ηδονή ενός πολέμου, μιας μάχης. Η συλλογική μας μνήμη σφραγίζεται από τα δικά τους συναισθήματα και πρακτικές.
Θυμάμαι τις κάρτες του παππού από το μέτωπο της Αλβανίας. Τις έβγαζε κάθε τόσο η γιαγιά από το χάρτινο κουτί τους. Δεν ήθελε να μένει μόνη όταν διάβαζε τα μηνύματα στην πίσω τους όψη. Αφηνόταν κάθε φορά στα ίδια δάκρυα. Μετά από λίγο ηρεμούσε και το μάθημα της ιστορίας ξεκινούσε πάντα ανάποδα. Από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως την ημέρα που οι ματιές τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου